Troost van Luther in zijn doop

Als Luther strijd had, hoorde ik op een hervormingsavond, dan zei hij: Ik ben gedoopt. Dat had hij op de muur geschreven. Waarom? Kunt u dit wat meer voor me uitleggen? Welke grond van troost vond Luther in zijn doop?

Mijn beste vragensteller/-stelster,

Graag wil ik eerst beginnen met jou een (weder)vraag te stellen: wat doet het jou als in een doopdienst het klassieke doopformulier wordt gelezen?

Eerlijk gezegd ben ik bang dat wij als in onze gemeenten een doopdienst gehouden wordt en het doopformulier voorgelezen wordt; en de bediening van de Heilige Doop aan de dopeling(en) plaatsvindt, wij dit meer als een soort toeschouwers gadeslaan, en denken dat wat daar voorin de kerk gebeurt dat gaat het (de) gedoopte kind(eren) aan en natuurlijk de doopouders, die hun “jawoord” geven en de naaste familieleden, maar dat wij zelf ons nauwelijks persoonlijk bij de doop betrokken weten. En dat is heel erg jammer en verdrietig. In de doopdiensten, die ik zelf mag leiden, zeg ik het dan ook herhaaldelijk: als gemeente zijn we geen toeschouwers, maar wezenlijk betrokken op deze doop. Het bepaald ons ook weer (en steeds opnieuw!) bij het moment van onze eigen doop. Gods “jawoord” tegen ons!

Het gaat bij de doop niet in de eerste plaats om het “jawoord” van de doopouders (hoe belangrijk ook!); het gaat bij de doop om Gods “ja” tegen ons. Anders gezegd: “Gods beloften aan ons hoogstpersoonlijk geschonken.” Bij de doop wordt Gods Naam (van God, de Vader, van God, de Zoon, en van God, de Heilige Geest) met onze naam verbonden. En... de HEERE, de God van het Verbond, doet Zijn Woord gestand met een eedzwering!

Daarom vraag ik jou ook op de man (of vrouw) af: wat doet het jou als in een doopdienst het klassieke doopformulier wordt gelezen? Mag je daar je hart aan Gods beloften ophalen? Of glijdt dat langs je heen? Wat verdrietig als dat laatste van je gezegd zou moeten worden.

Zoals je weet worstelde Luther met de vraag: hoe krijg ik een genadig God? Een wezenlijke vraag; zeker als we ook bedenken dat in een RK-kerk aan de mensen werd voorgehouden dat een mens werd behouden uit het geloof en door goede werken sámen. Ja, en als je dan in je eigen leven ziet dat je in alles te kort schiet en dat je nog zo vast zit aan de zonden in je leven, dan kun je alleen maar wanhopen, want dan is het in geestelijk opzicht nog helemaal niets met je.

Het was dan ook een geweldige ontdekking voor Luther, toen hij lezend in de Romeinenbrief ging zien dat het niet gaat om onze gerechtigheid voor God..., maar om Gods “schenkende gerechtigheid” aan de mens: doordat de Heere Jezus aan het kruis onze zonden op zich neemt, ontvangen wij door het geloof Christus gerechtigheid, dat wil zeggen: vrijspraak en vergeving van zonden!

Tegenover de RK-leer die ook de inspanning van de mensen onderstreepte en alleen maar geloofsonzekerheid in de hand werkte, bracht de Reformatie, door de Bijbel als het Woord van God te openen, de gemeenteleden geloofszekerheid. Sola Fide: door het geloof alleen wordt een mens behouden.

Ons klassieke Doopformulier, vertaald door de bekende Petrus Datheen, is zo’n oerreformatorisch geschrift dat die zekerheid van het geloof predikt. Vandaar die persoonlijk vraag aan het begin: wat doet het lezen van het doopformulier jou? Als je dat formulier aandachtig leest en met een biddend hart op je laat inwerken, zul je ontdekken dat Gods beloften aan jou bij je doop geschonken waarachtig zijn. Ik hoop zelfs dat je al lezend je deze woorden met dankbaarheid en verwondering mag gaan toeëigenen. Zegt en belooft de Heere dit aan mij? Ja, de Heere belooft dat aan mij!

Wat een troost! Voor Luther, en als het goed is ook voor jou! En dan komt het inderdaad aan op de vraag: wat doe ik persoonlijk met Gods welgemeende aanbod van genade? God kan niet liegen, want Hij ons aanbiedt, meent Hij ook met heel Zijn hart! Geloof jij dat met heel jouw hart? Mag jij dat al toevallen?

Daarom, pak na het lezen van dit antwoord je bijbeltje en lees -spellend en met een biddend hart- dat oude klassieke Doopformulier, en laat die woorden diep in jouw hart binnen dringen. Wat een troost rijke woorden van onze God. En wat een grote, heerlijke troost: Ik ben gedoopt!

Met een hartelijke broedergroet,
Ds. J. Noordam, Drachten

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Noordam

• Geboortedatum:
  11-09-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  -
• Status:
  Inactief

16 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven