Bij sommige worshipliederen merk ik dat ik haper. Ik twijfel. Angstig denk ik: Hoe krijg ik deze megabelofte over mijn lippen? Neem deze klassieker van Hillsong: 'Jesus lover of my soul, I will never let You go.' Kan ik die belofte waarmaken? En wat als ik voor mijn geloof in de gevangenis wordt gegooid, of erger? Blijf ik dan, zoals het lied zegt, worshippen 'until the very end'?
'Jesus, I will never let You go.' Het doet me denken aan die mooie belofte van Petrus: 'Misschien zal iedereen u afvallen, ik nooit!' (Matt. 26:33) En nog mooier: 'Ik wil mijn leven voor u geven!' (Joh. 13:37) Wie de rest van het verhaal kent, weet dat het Petrus hier aan realiteitszin onbrak.
Geloofspower
Zelf voel ik mij niet altijd iemand met 'geloofspower' en 'spierballengeloof'. Om die reden vond ik het verfrissend om nota bene van een predikant te horen dat zijn geloof ook niet altijd voorbeeldig is. Op CIP.nl vertelt predikant Bram Beute: 'Ik heb vaak het gevoel dat God er niet is.' Je ziet nog wel eens dat mensen te koop lopen met hun twijfel. Ze pronken met hun scepsis tegenover elke vorm van zekerheid (vrijzinnigen zijn er goed in). Beute laat zich echter niet meeslepen door zijn twijfels. Hij stelt: 'Twijfel mag geen excuus zijn om niet helemaal voor de Heere Jezus te leven.' En: 'God is groter dan mijn geloof. Hij kan wel tegen een stootje wanneer ik tegen Hem zeg dat ik aan Hem twijfel.' Gelukkig: God is groter dan mijn geloof. Dus niet: 'Jesus, I will never you go.' Maar - wat realistischer: 'Jesus, You will never let me go.'
Martelpaal
Iemand die vaak overmand werd door twijfel, was de dichter Willem Barnard (1920-2010). Altijd was hij op zoek naar de kern van geloven. Naar de oorspronkelijk betekenis van woorden in de Bijbel. Over het woord 'kruis' zei hij eens: 'Het Griekse woord dat altijd met kruis vertaald wordt, betekent eigenlijk martelpaal. Zo moet het ook maar vertaald worden. Kruis is bijna een onschuldig woord geworden.' Barnard was wat geloven betreft geen krachtpatser. En toch: hij stelde zijn hoop op Christus. In een interview, vlak voor zijn dood, zei hij dat hij geloofde in een oordeel, een Godsgericht. Hij dacht ook dat hij 'er door' kwam. Ternauwernood. 'Dankzij die Man aan die martelpaal.'
Gelukkig is twijfel geen teken van echtheid.
Gelukkig moet het niet om onze gevoelens gaan maar alleen om Jezus Christus.
dat is ook zo'n grote belofte! kan je die wel waarmaken????
klakkeloos zingen en belijden is een ding; bewust zingen en belijden is iets heel anderss
net als de huwelijks belofte een extra drempel tegen ontrouw opwerpt.
als je geen trouw durft te blijden, zou je partner daar blij mee zijn?
als je geen trouw aan Gos durft te belijden, wat houdt je geloof dan in? alleen in goede tijden??
zolang het leuk blijft? is dat geloof? is dat God kennen en vertrouwen?
of is het op jezelf vertrouwen?
Wie op de Heer vertrouwen zijn als de berg Sion!
als je dat gelooft, dan is er niets op tegen om dit lied te zingen
maar laten we wel voor ogen houden waar we over twijelen!
geloof is het zeker weten (hebr)
geloven is God kennen.
als er dus geloof is wordt er niet getwijfeld of het geloof in Christus zaligmakend is, niet getwijfeld ofGod uberhaubt wel bestaat, niet getwijfeld dat we in Gods koninkrijk zijn. deze zaken zijn zeker.
de twijfel waar gertjan de jong over schrijft is twijfel aan jezelf in een imaginair rampen scenario. heb ik wel de kracht om dat goed te overleven?
daar keer ik me tegen, omdat het een onzinnige vraag is! we kunnen er immers geen antwoord op geven. dit soort onzin vragen bevorderen alleen de twijfel aan onszelf.
het bijbelse antwoord op deze onzin vraag is dat God ons op die tijd de kracht zal geven! we zullen niet boven vermogen verzocht worden. dat is een geloofs uitspaak die God recht doet.
in 'spierballen geloof' ligt de nadruk totaal op de mens. God is er niet bij. GdeJ weet niet of hij op zichzelf vertrouwen kan, dus durft hij het lied niet te zingen. op jezelf vertrouwen betekent dat je niet op God vertrouwt; ongeloof. niet het lied berust op spierballen, maar GdeJ's tegenwerping
blind geloof is geen geloof (zeker weten) maar een ongeloof dat zich uit door niet te durven toetsen.
geloven is geen sprong in het diepe, geen hopen dat je er goed aan doet. krampachtig vragen uitbannen is ongeloof, hoe geestelijk het ook lijkt.
twijfel is goed als dat leidt naar een zoektocht naar antwoorden.
twijfel dat passief blijft is ongeloof.
niet begrijpen, of aan de waarheid van zaken twijfelen is goed.
door vraagtekens achter uitroeptekens te plaatsen komt er meer begrip waarom dingen zijn zoals ze zijn. maar dit is voor mij niet twijfelen.
zaak blijft wat betwijfelen we? en waarom. geloven is en blijft een zeker weten. twijfel leidt of tot geloof of van leidt tot ongeloof.
Hij keert zich af van zelfonderzoek trots en twijfel en richt heel zijn ziel heel zijn verstand en al zijn kracht
op zijn Meester.
En waarom? Lees joh 3:16 en heel zijn woord maar.
vr gr
