Een kliko vol vrome smoesjes

@dutchy2,
er staat nu zo'n mooi antwoord op de vraag: 'de goedertierenheden des Heeren'.
(in de vragenrubriek) Misschien verwoord dat wat je bedoelt?

Ik vind het altijd zo'n vreemde uitdrukking 'pleiten op de beloften Gods'.
God doet een belofte nl: vergeving en eeuwig leven voor een ieder die gelooft.
Wat valt er dan te pleiten op de belofte? Pleiten is helemaal niet van toepassing op een belofte.
Een belofte geloof je of je gelooft het niet, je neemt het aan of verwerpt het.

Omwille van Christus zijn wij gezanten, zodat God door óns oproept; wij smeken omwille van Christus: laat u met God verzoenen! (Naardense vertaling, de meest letterlijk)
Of je het nu oproepen, smeken of bidden noemt, het lijkt me duidelijk dat God graag wil dat we zijn belofte van verzoening geloven/aannemen. Waar slaat 'pleiten op de beloften' dan op?
Dat klinkt alsof God overgehaald moet worden om genadig te zijn, terwijl Hij juist uitvoerig en in allerlei toonaarden Zijn genade aanbiedt.
Het is dus precies andersom. Hij probeert ons over te halen Zijn beloften te geloven, Hem aan te nemen. 2 Kor.5:20.

@1a2b3c,
Ik snap wel wat je bedoelt,
maar ik snap de uitdrukking ook wel enigzins.
want als je nu helemaal niets meer hebt, en je weet dat het hopeloos is met jezelf, dan klem je je toch vast aan Zijn beloftes? Omdat je niet meer anders kan, omdat je zelf ook niet meer weet hoe het ooit nog goed zal komen, tussen jou en de Heere.
Met pleiten zal denk ik vastklemmen bedoelt worden.
Dan worden de beloftes van God wel heel erg belangrijk, en waardevol! Dan ben je blij dat God ze aan je gegeven heeft!

@Mona: "... want als je nu helemaal niets meer hebt, en je weet dat het hopeloos is met jezelf, dan klem je je toch vast aan Zijn beloftes? .... "

Beste Mona, dat is toch geloven! ;-)

Juist Mona, dat heb je goed. Ik loop niet graag te koop om zo te zeggen met iets van beleving, maar toen het niet meer kon in mijn beleving, toen mocht ik toch een belofte ontvangen dwars door het onmogelijke heen, toen wilde Hij ook spreken. Maar die hellehond zit ook niet stil; kort daarna vuurde hij weer vragen af of het wel echt zo was, of ik het me niet inbeelde. Dan hou je weer niets over dan enkel te vragen als het gestolen was, of Hij het dan weer weg wilde nemen omdat ik het eerlijk wilde ontvangen.

Dutchy2,
ik snap wat je bedoeld, en je angst begrijp ik goed.
Maar als je een belofte van de Heere krijgt, kan je dat nooit stelen. Echt nooit. Want je krijgt het, je ontvangt het. Alles wat Hij aan je geeft, krijg je eerlijk van Hem, en zal Hij nooit meer van je afnemen. Eenvoudigweg, omdat Hij dan niet trouw zou zijn aan Zijn Eigen Woord, en dat is absoluut onmogelijk.
Hij geeft het jou uit liefde, en de bedoeling daarvan is dat je het koestert, er werkzaam mee bent, en Hem er bovenal dankbaar voor bent. Met andere woorden: dat het je bij Hem brengt.
Als de twijfel de boventoon voert, vraag dan niet of Hij het weer van je af wil nemen, maar neem de belofte in herinnering en ga er mee naar Hem. Klem je vast aan Zijn woorden, Zijn woord is de waarheid, en blijft tot in eeuwigheid.

Dat is absoluut zo zoals je zegt; het is niet dat ik twijfelt aan aan de woorden Gods, want God is geen God dat Hij liegen kan, zeker waar, maar ik weet dat mijn hart zo arglistig is, ja zelfs dodelijk zoals het er staat, dat is nu mijn hart, daarom, en weet je wat het ook is; dat is een mooi voorbeeld wat ik ooit van een dominee hoorde; als we de "i" van ik, dus alles met eigen ik een volgen, daar gaan we van de punt, even niets en dan naar beneden, maar het heeft een einde, zo ook wij, alle eigen gerechtigheid e.d. hebben een einde, maar ziet nu eens op het "U", alles wat van Hem is, dat is U. We beginnen bovenaan, het gaat naar beneden, naar de zondaar; ziet wanneer we volgen verder, waar gaat het dan heen? Weer terug naar boven zodat we het gehele U hebben, zo ook met de weldaden des Heeren, ze keren tot de Weldoener he.

Dutchy2, het heeft denk ik geen zin om voor anderen te zeggen dat je hart zo arglistig is, en zelfs dodelijk. Die woorden kunnen zich ook weer tegen jezelf en je eigen opvattingen en waarheden keren. Wie zegt mij dat mijn huidige opvattingen vandaag de dag of na de bekering opeens wel goed zijn? Niemand toch? Moeten we niet leren, elke dag opnieuw, dat waarheden waar wij zelf in geloven nooit volledig goed zijn, en als we ons er teveel op gaan focussen, en anderen op gaan vastpinnen, dat we dan de slechtheden in onze eigenwijsheden de kans geven?
Kan een Christen volmaakt zondebesef hebben? Kan een Christen er voor eens en voor altijd van overtuigd zijn dan zijn hart slecht is? Volgens mij niet in dit leven. Wees niet gericht op je eigen hart en pronk er niet mee dat je je eigen slechte hart ontdekt hebt. Dan loop je in de val! Richt je hart in dit leven op de Heere Jezus, en spiegel als wat je wilt, elke keuze die je maakt aan Hem! Dan wordt je in plaats van een farizeer een discipel. Farizeers wisten elk klein detail uit de Bijbel uit hun hoofd. Maar het diepere doel ontging hen. Volgens hen was het veilig om alleen nog maar bijbelteksten op te lepelen en elkaar ermee om de oren te slaan (ze probeerden zelfs de wet op te leggen aan de Heere Jezus!!!). De wetten werden heilig, en eraan tornen was oneerbiedigheid aan de Heere God.(kijk bijvoorbeeld eens hoe verlekkerd de farizeer zichzelf in het gebed verheerlijkte en de tollenaar die zichzelf vernederde bespotte) Zelfs de discipelen probeerden dit menigeens, door Jezus op vermeende fouten te wijzen, maar dan werden ze teruggefloten door de Heere Jezus zelf. Laten wij dan toch zelf ook vooral letten op de Heere Jezus, want als we Hem uit het oog verliezen, gaan we weer beslissingen maken in ons eigen hart en komen de eigenwijsheden weer op tafel. Met Hem worden elke dag weer de eigenwijsheden van tafel geveegd. Elke dag zondig ik opnieuw, maar elke dag is Hij er voor mij, om mij te leiden op de juiste weg en om mij te vergeven. Het gaat er niet om hoe goed ik weet hoe slecht ik zelf ben (ik ben niet in staat tot enig goed volgens de bijbel, dus in die richting is dan ook nooit redding te verwachten), het gaat erom dat God naar mij omziet en dan zorgt hij er iedere dag voor, dat je weer terug bij Hem komt. Hij is de Herder, ik ben het schaap. Het enige wat ik moet doen is volgzaam zijn.

Ik zeg ook AMEN op deze column! Stond niet de tollenaar in de tempel als een zondaar voor God? Beleed hij niet zijn zonden en vroeg hij of God hem genadig wilde zijn?
Johannes stelt in zijn eerste brief dat we allereerst moeten geloven in Jezus Christus en in Zijn werk en daarnaast daarnaar moeten leven. En die levensstijl is geen levensstijl van onnozele wetjes maar een levensstijl die uit liefde tot God in navolging van die van Christus is!