Dezer dagen verschijnen diverse veroordeelde Bekende Nederlanders met enige regelmaat in de media. De inmiddels ex-"top"advocaat Bram Moszkowicz lijkt een nieuwe carrière als "rechtsanalist" te zijn begonnen, de recent vrijgelaten crimineel Willem Holleeder geeft een gastcollege op een universiteit en Algemeen Dagblad en De Telegraaf openen met het laatste nieuws over "vechtsportkunstenaar" Badr Hari. Zou misdaad dan toch lonen? Als het gaat om publieke aandacht, zeker wel.
Israel en Hamas vochten een korte, maar verbeten (lucht)slag uit. Syrië staat al ruim een jaar in brand. Slachtoffers van natuurgeweld in diverse werelddelen roepen om hulp. Het in zichzelf gekeerde Nederland lijkt echter meer interesse te hebben voor dubieuze medelanders, sommigen wellicht met een strafblad langer dan de baard van Samir A. Dat dergelijke lieden zich op de commerciële zenders vertonen, is nog tot daar aan toe. Deze zenders - ondernemingen - "leven" van de kijkcijfers. Helaas mogen deze mensen zich ook etaleren op de publieke zenders. U, beste lezer, betaalt dus voor de gratis reclame die deze mensen voor zichzelf mogen maken. En wat kunnen we nog meer verwachten? Groenten telen met Volkert van der G.? Het alfabet volgens Samir A. en Mohammed B.?
Ook de grootste crimineel kan aanspraak maken op vrijheid van meningsuiting. Daar hebben we in Nederland een grondwet voor. Echter, hoewel alles geoorloofd is - binnen de marges van de wet - is nog niet alles goed. Paulus schrijft dit al bijna 2000 jaar geleden in zijn eerste brief aan de gemeente van Korinthe. En na bijna twintig eeuwen heeft deze christelijke waarheid aan niets ingeboet. Vrijheid is niet hetzelfde als ongebreidelde aandacht voor kijkcijfers opstuwende criminelen met een grote mond. Vrijheid is verantwoordelijkheid nemen. Verantwoordelijkheid nemen kan al door op een opbouwende wijze aandacht te vragen voor problemen in binnen- en buitenland. De toenemende armoede in Nederland, waar voedselbanken zijn. Waar mensen maanden dood in hun appartement kunnen liggen zonder dat er iemand naar omkijkt. Waar slachtoffers van misdaad, ondanks alle verbeteringen, nog altijd in de marge van de aandacht blijven. Waar mantelzorgers klem komen te zitten tussen regels en maatschappij. Waar zoveel van kinderen wordt gevraagd, dat het niet verwonderlijk is dat er geregeld kinderen op tilt slaan.
Laten wij, als christenen, niet gaan roepen dat wij deze mensen aandacht geven omdat wij christenen zijn. Laten wij geen kijkcijfers voor ogen hebben, maar mensen - onze naasten. Laten wij vruchten zijn waaraan de boom herkend wordt en laten wij zoutend zout en lichtend licht zijn. Immers, juist aan ons handelen en niet aan onze "vroomheid" herkent de wereld de christen. Wij hoeven niet de hele wereld te dragen, maar een hand op de schouder van iemand die dat kan gebruiken, kan voor die persoon een verschil tussen dag en nacht zijn.
Bidden wij God om kracht en steun om er te zijn voor wie ons nodig heeft.
