Soms heb je van die momenten dat je verrast stilstaat. Verrast, omdat je iets hoort of ziet wat nieuw voor je je, waar je blij van wordt. Laatst had ik dat ook. De donderdagavond, één keer in de maand, staat in het teken van dienstbaar zijn in het Koninkrijk van God. Met vreugde dienstbaar zijn, voetstappen drukken van mijn grote Leermeester, Die niet gekomen is om gediend te worden maar om te dienen. Verschillende mensen in mijn omgeving weten van die donderdagavond, en van mijn 'zijn' daar. Onlangs zei ik overdag dat ik 's avonds nog weg zou gaan. "O ja," was de begripvolle reactie, "je gaat naar Hij-daar."
Even was ik stil – het was duidelijk dat het per vergis gezegd werd. Toen brak een heerlijke lach door. "Já!" zei ik, "inderdaad: naar Hij-daar."
Want hoewel er véél jongeren komen op die avond, is Híj er bovenal! Wát een vreugde om ook die avond bij Hem te zijn.
Gelukkig hoeft dat niet beperkt te blijven tot dáár alleen, maar zéker is Hij daar ook.
De letterverwisseling: was dat een vergissing? Van de menselijke kant: ja. Maar hoe prachtig is die 'vergissing': immers Hij-daar, dat is zóveel rijker. Die H, in plaats van die J. En zó geweldig dat het allebei mag blijven staan.
Heerlijk, en tegelijkertijd niet te begrijpen dat Hij samen wil zijn met Jij. Dat móét wel genade zijn.
Wil Jij ook samen zijn met Hij?
