Hooglied en Heilig Avondmaal

Ik lees op dit moment Hooglied en hierin komt drie keer “Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem, dat gij de liefde niet opwekt, noch wakker maakt, tot dat dezelve luste” (Hooglied 2:7, 3:5 en 8:4) voor. Ik lees Hooglied ter voorbereiding op het Heilig Avondmaal. En ik zou graag wat meer uitleg horen over dit vers. In de uitleg staat dat we geroepen worden geduldig te zijn en de liefde niet te forceren. Wat ik begrijp, maar hoe kom je erachter of je de bruid bent of een van haar vriendinnen? Of is dat een vreemde vraag? Hoe weet je of je uitgenodigd wordt en hoe moet je geduldig zijn?

Beste vragensteller, 

Bedankt voor deze mooie vraag. Deze vraagt eerst, om de juiste exegese voordat we het toe kunnen passen op de bruidsvraag: hoe weet ik dat? Het Bijbelboek Hooglied is een zeer bijzonder boek. Het is een lied der liederen. De overtreffende trap van de liefde wordt hierin beschreven tussen een man en een vrouw. Geschreven door Salomo, geïnspireerd door de Heilige Geest. Daarom weten we dat hier ten diepste de liefde bezongen wordt tussen Christus en Zijn bruidskerk.
 
Je vraag richt zich op de tekst: “Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem, dat gij de liefde niet opwekt, noch wakker maakt, tot dat dezelve luste” (Hooglied 2:7, 3:5 en 8:4). Op prachtige wijze wordt hier beschreven hoe de liefde tussen man en vrouw groeit. Ze passen bij elkaar, vullen elkaar aan, zoals God het bedoeld heeft (Genesis 2:22-23). Maar in die liefde is zelfbeheersing nodig en het zoeken naar de juiste tijd. Zij weet het juiste tijdstip af te wachten. Het wacht op beantwoording, zoals we in de Korinthebrief lezen: de liefde is geduldig (1 Korinthe 13:4).
 
Ik las in een verklaring op dit vers het volgende: “De gemeente van Christus is bescheiden. Vanuit zichzelf is ze niets en toch een roos uit Saron. Dat kan alleen als Christus/God haar zo maakt. Zij is verbaasd als zij dan mag horen dat zij een lelie onder de doornen is.” En het is juist die houding die haar voorzichtig maakt om die liefde op te wekken. Omdat zij beseft: Het is een liefde die van één kant komt. Die van God komt! 

In alle andere godsdiensten moet men zelf de liefde warm houden. Zo moesten onze voorouders de goden gunstig stemmen. We zien het terug in alle wereldgodsdiensten. Doe dit en u zult leven. Maar het geheim van Christus met Zijn bruidsgemeente is precies andersom. Dan moet de bruid zichzelf toeroepen om die liefde af te wachten, maar dat is niet een lijdelijk afwachten… maar het is een zeker weten dat de Bruidegom komt om Zijn liefde te betuigen aan Zijn bruid. Dat heeft Hij beloofd. Het is de zekerheid van het geloof! 

Ik vind het zo mooi. In het vers dat erop volgt horen we al dat de bruid de stem van haar Liefste hoort! Zie, daar komt Hij, springend over de bergen. De bruid weet het: Zijn liefde is zo groot. Zijn liefde is zo zeker! En in de stilte, in het afwachten, in het verwachten, in de persoonlijk verbinding met Hem, ervaart zij het wonder dat Hij Zijn liefde betoont aan haar die het niet verdiend heeft. En dat het waar is: “En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken” (Johannes 10:28).
 
Dan kom ik terug op je vraag: Hoe kom je erachter of je bruid bent? Hoe weet je dat je uitgenodigd wordt? Ik hoop dat ik je vraag al beantwoord heb. Dan ligt het niet in jouw zoeken, dan ligt het niet in jouw geduldig zijn. Maar het ligt vast in het werk van die lieve Bruidegom die Zijn leven gaf aan het kruishout!
 

"De Bijbel is één groot appel voor zondaren om aan Zijn voeten te komen. En elke oproep is een uitnodiging: Wend u naar Mij toe en wordt behouden!"

Ik roep je toe om zo aan Zijn voeten te gaan zitten. Doe het maar zoals die zondige vrouw die tot Jezus kwam. Ze komt dan de zaal in waar Jezus aan zit bij Simon. Maar Simon heeft de voeten van de Heere Jezus niet gewassen, maar deze vrouw maakt Zijn voeten nat met haar tranen en laat niet af Zijn voeten te kussen. Verder horen we haar niet spreken. Ze mag wachten, afwachten, totdat Zijn heerlijke woord klinkt: Vrouw, uw zonden zijn u vergeven, uw geloof heeft u behouden. 

Zo verklaart deze tekst ons de uitnemende liefde van de Bruidegom voor Zijn zwarte bruid. En het is ondenkbaar dat die liefde niet gevoeld wordt in het hart. Want waar de Heilige Geest je aanraakt ga je het belijden, wat de bruid verderop doet in Hooglied 2: “Mijn liefste is van mij en ik ben van Hem.” Hoe weet je dan dat je uitgenodigd wordt? De Bijbel is één groot appel voor zondaren om aan Zijn voeten te komen. En elke oproep is een uitnodiging: Wend u naar Mij toe en wordt behouden! 

En zij die komen gaan het belijden: “Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tienduizend... Zijn gehemelte is enkel zoetigheid, en al wat aan Hem is, is gans begeerlijk. Zulk een is mijn Liefste; ja, zulk een is mijn Vriend, gij dochters van Jeruzalem! (Hooglied 5:10, 16). Ik wens je een gezegende ontmoeting met die Bruidegom aan Zijn tafel. 

Ds. C. Budding