Neerkijken op Amerikaanse christenen

Ik heb een aantal jaren in de Verenigde Staten gewoond. Inmiddels ben ik weer terug in Nederland. Wat mij verbaast is hoe er hier -en dan met name in reformatorisch kring- wordt gedacht over Amerikaanse christenen. Bijna alle refo's die ik ken keuren gospelmuziek af, denken dat mensen (bijvoorbeeld als je naar een filmpje kijkt van de concertreeks Worshipnight in America) in een andere god geloven die niet weten wat het echte christendom inhoudt. Als ik dan uitleg dat het grootste deel van de christenen in Verenigde Staten evangelisch zijn, denken mensen dat dit geen serieuze christenen zijn, of in elk geval dat ze niet de juiste levensstijl of geloof hebben. Christenen in de Verenigde Staten komen juist vaak voor hun geloof uit en spreken opener over hun geloof dan hier in Nederland.

Ook merk ik een enorme regeltjescultuur hier, over van alles en nog wat, vooral als het gaat om allerlei kleine dingen die niet zouden mogen. Er wordt ook continu gecontroleerd of iemand wel mee doet met de tradities die behoren bij een bepaald kerkverband, waarbij er ook weinig sprake is van openheid. Dit lijkt op de lasten die de Farizeeërs de joden oplegden in de tijd van Jezus. Ik kom veel refo’s tegen die op die manier echt wereldvreemd zijn. Ze denken dat hoe zij hun geloof beleven, de enige juiste manier is, naast kritiek op alle andere kerkverbanden. En dan hebben we het alleen nog maar over Nederland. Laat staan als ze in andere landen zouden komen. Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen, maar over het algemeen staat de reformatorische kring niet open voor andere geluiden. Hoe komt dit toch?

Ik heb ook velen jaren in de USA gewoond en inmiddels in Nieuw-Zeeland bijna net zo lang. Door mijn reizen om les te geven kom ik in allerlei streken van de wereld waar ik oprecht kinderen van God ontmoet die de Heere Jezus liefhebben en er soms meer voor over hebben dan ik zelf. Ik kom vaak diep beschaamd terug als ik andere christenen bezig zie of hoor in hun context van cultuur of samenleving. Nee, dat zijn echt niet altijd gereformeerde christenen, maar het zijn wel discipelen van de Heere Jezus. Uiteindelijk gaat het daarom: heb ik Hem lief met mijn hart en volg ik Hem in het liefhebben van God boven alles en mijn naaste, zelfs de uiterst vijandige buren, zoals ik mijzelf lief heb? Geloof ik in Hem, vertrouwende op Zijn volkomen werk, terwijl ik alles van mezelf als niets waardig acht voor Hem? Ben ik Bijbelgetrouw in de zaken die onze Heidelbergse Catechismus leert? Kijk, als ik zulke dingen opmerk en iets van de ware Godsvreze en nederigheid opmerk, dan geeft dat geestelijke banden, terwijl er gewoonten zijn in kleding en andere zaken, keuzes die ik zelf niet zou maken.  

"Zien we dat ook in Nederland onder onze jongelui die honderd euro neerleggen voor een stapel boeken van oudvaders en andere gedegen schrijvers van de laatste jaren?"

 

Ik denk dat dit nauwe denken een vrucht is van niet de mogelijkheid hebben om andere discipelen van de Heere Jezus te ontmoeten, buiten je eigen kerk en vooral in andere landen of culturen. Er wordt vaak kritiek uitgeoefend op de Amerikaanse christenen als een "mile wide and an inch deep."  Natuurlijk zullen er zeker zulke christenen zijn. En ‘de Amerikaan’ houdt ervan om het altijd groots te doen. Maar er zijn ook heel veel anderen met duidelijk veel meer diepgang.  Onlangs zag ik jongelui lopen met stapels boeken van de Puriteinen, en die zijn echt niet goedkoop. Dan ben ik verblijd. Zien we dat ook in Nederland onder onze jongelui die honderd euro neerleggen voor een stapel boeken van oudvaders en andere gedegen schrijvers van de laatste jaren?

Ik was onlangs op de Puritan Conference en daar zitten honderden jongeren en ouderen te luisteren over wat de Puriteinen leerden over de hemel en aarde, de wedergeboorte, de belangrijkheid van het Woord en de machtige troost dat God een drie-enig God is en waar de theologie van Owen wordt besproken over de vereniging en gemeenschap met God door het geloof. Echt, laten we oppassen om zo star te oordelen.  Steek eerder de hand in eigen boezem?  Hoe is jouw gebedsleven? Hoe vaak graaf jij in het Woord, met of zonder een Puritein in je handen? Hoeveel honderden euro’s heb jij er voor over om vanuit Nederland naar Californië te reizen om daar een conferentie bij te wonen, inclusief vliegreizen en motelkosten?  

Ik ben niet echt tegen tradities als ze goed en behoudend werken, maar inderdaad, leg je eigen tradities niet op aan anderen, die weer andere tradities hebben die zij weer niet aan ons mogen opleggen. 

Ik besluit dit antwoord met een vraag: Bent u, ben jij een ware christen? Wat is dat dan? Hoe ziet dat er uit? Leg jezelf er maar naast: “Want wij zijn de besnijdenis (de ware gelovigen, de echte christenen), wij, die (één) God in de Geest dienen (het gaat dus over je hart) en in Christus Jezus roemen (en niet in allerlei uiterlijke dingen) en niet in het vlees betrouwen (dus in niets wat wij doen of niet doen!). Filippenzen 3:3.

Hartelijke groeten, 
Pastor A. T. Vergunst