Vraag
Jaren geleden mocht ik vergeving ontvangen voor mijn vreselijke zonde, de liefde van God overspoelde mij. Het vreselijke is dat ik opnieuw in de zonde gevallen ben en jaren niks meer met God gedaan heb omdat ik het niet meer voelde, de liefde van God, en een goddeloos leven heb geleid. Daardoor ben ik weer vervallen in mijn zondige leven.
Nu is mijn moeder twee jaar geleden overleden en zag ik in dat ik zo niet verder kan en zag ik hoe zondig ik ben. Ik heb opnieuw mijn zonden beleden bij de Heere, afstand gedaan van mijn zondige leven, mijn relatie verbroken omdat ik niet getrouwd ben, maar ik worstel elke dag of ik dan nog bekeerd ben, want ik heb Hem zo bedroefd.
Antwoord
Beste vriend,
Het is wel een zeer uitgebreide vraag die je stelt, waarin je vertelt dat je een zondig leven hebt geleid. Ik kan wel begrijpen dat de nood hoog is, omdat je weer teruggevallen was in je oude leven, zoals je vertelt. Na het overlijden van moeder ben je tot inkeer gekomen en daarom heb je ook je relatie, die een verkeerde relatie was, verbroken. Je noemt verder niet de vreselijk zonde die je begaan hebt, maar het is blijkbaar ernstig wat er in je leven gebeurd is. Je stelt deze vraag via Refoweb. Ik wil je aanraden je situatie te bespreken met de predikant of ouderling van je eigen kerk, omdat die waarschijnlijk veel van jouw situatie en ook van je familie afweet. Het gevaar van deze correspondentie is dat we soms bepaalde dingen laten liggen die toch goed zijn om met iemand in een persoonlijk, zo mogelijk pastoraal gesprek te delen. Bepaalde dingen komen dan in een beter licht te staan. Elk pastoraal probleem is weer anders en moet wel eens anders belicht worden.
Wel zou ik willen benadrukken, dat de Heilige Geest in al de waarheid leidt. Waarheid betekent letterlijk in het Grieks, dat er niets verborgen blijft. Daarom hebben we altijd maar nodig ontdekking aan onze schuld. Luther vergeleek die ontdekking aan de schuld met een arts die onze dodelijk kwaal vaststelt, niet lichtvaardig, maar wel heel scherp. Zoals een arts een dodelijke kwaal vaststelt, zo stelt de hemelse Arts de diagnose. Maar het grote wonder is wel dat hoe zwaar we ook gezondigd hebben, er bij de Heere genezing of vergeving is van onze dodelijke zondenkwaal. Lees ook maar eens Psalm 130.
Ook zou ik willen wijzen op Psalm 32, waarin staat dat toen David zijn zonde niet beleed, toen hij zweeg, zijn beenderen verouderd werden “in zijn brullen de ganse dag.” Wanneer een misdadiger zijn schuld verbergt en niet zijn zonde belijdt, dan geeft dat wroeging en veel onrust. Opvallend is het dat mensen die iets te verbergen hebben voor anderen, onrustig door het leven gaan omdat hun geweten belast is.
Ik heb dat heel vaak meegemaakt dat mensen die niet hun zonde willen belijden, onrustig blijven of steeds naar wat andere mensen verkeerd doen wijzen. Maar wanneer ze echt gaan zien dat hun zonde schuld is en dat belijden, dan komt er opening in hun leven naar God toe en ook naar andere mensen toe als ze die wat hebben aangedaan. Er zijn heel wat mensen die niets geloven of bepaalde dingen niet willen geloven. Opvallend is vaak van die mensen, die agnost zijn, dat zij dan steeds opnieuw herhalen dat er geen God bestaat. Ze proberen daarmee hun geweten te sussen. Maar ze blijven onrustig.
Volharding in een boezemzonde geeft ook altijd veel onrust. Je geweten zegt dat het anders moet in je leven. Wonderlijk is wel dat je na het overlijden van je moeder opnieuw een beslissing hebt genomen dat het anders moet gaan in je leven. Heeft je moeder misschien voor je gebeden dat je leven moet veranderen? Dat gebeurt nog wel eens dat kinderen tot inkeer komen na een sterfgeval van een geliefde die zoveel voor hen gebeden heeft. Het gebed wordt wel eens verhoord na hun sterven. Ik ben er wel voorzichtig mee om dit uit te spreken, maar ik noem zomaar een casus of andersoortig geval die heel anders is dan van jou. Maar ik probeer wat mee te denken.
Nu vertel je dat je alles hebt beleden en afstand gedaan van je zondige leven, maar je blijft toch steeds zitten met de vraag: ben ik wel bekeerd, want ik heb de Heere zo bedroefd? Je zit dus met die vraag. Ik zou toch willen zeggen dat hoe groot je zonden ook zijn, de Heere genadig is om te vergeven. Denk eens aan die tekst uit 2 Petrus 3: “De Heere is lankmoedig over ons, niet willende dat er enigen verloren gaan.” Zo is Zijn geopenbaarde wil. Zijn liefste werk is om zondaren genadig te zijn. Denk daarom niet te klein van de Heere.
Maar ik kan wel begrijpen dat je jezelf niet vertrouwt. Het geloof is vaak gelijk aan een zee: elk ogenblik dreigen we te vergaan. Maar de grote vraag is wel: kun je de Heere missen? Wat zoek je in het leven en heeft de Heere niet duidelijk tot je gesproken toen je werd stilgezet en er een verandering kwam in je leven?! Jezus vroeg tot driemaal toe in verschillende toonaarden aan Petrus aan de zee van Tiberias na Pasen (Johannes 21: 15-18), nadat hij Hem ook driemaal verloochend had: Heb je Mij lief? Jezus deed dat heel ontdekkend: eerst: Heb jij Mij liever dan deze? De Heere wil dat je kiest. Hoeveel is de Heere je waard? Is Hij je alles waard. Kun je Hem missen? De tweede keer: Heb jij Mij werkelijk lief? Dus nu op de man af. Wonderlijk is dat Petrus letterlijk zegt: “Heere Gij weet dat ik van U houd.” Dat is dan een minder sterk woord voor liefhebben. De derde keer vraagt Jezus ook ontdekkend naar dat minder sterke woord: “Houd je van Mij?” Dan breekt het hart van Petrus en zegt hij: “Heere, Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik U van U houd.” Zo wordt Petrus door deze ontdekkende vragen in het nauw gedreven en mag hij zijn hart voor de Heere openleggen.
Wel, stel jezelf ook eens die vragen, opdat alles meer voor je mag opengaan. In een weg van ontdekking van zonden geeft de Heere bedekking van schuld. Dat ervoer Petrus ook. Hij zou weer zijn belijdenisnaam Petrus terugontvangen. Denk daarover maar eens na.
Ds. P. Molenaar,
Lunteren
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
