Vraag
Ik leef in een onzekere wereld. Een gemeente waar onenigheid met de dominee is, waar je minder kan zingen. Werk wat veel vraagt, waar integriteit lastig blijft. Een opgroeiend gezin, waar leiding over dient te zijn, maar je beseft dat je zo vaak te kort schiet. De crisis met COVID-19 en de bijhorende keuzes voor vaccinatie. Politici die steeds minder te vertrouwen zijn, waar het vaak ook om persoonlijke eer gaat. Die onzekerheid maakt het lastig om binding te ervaren aan deze wereld.
Ik mag geloven dat de rust alleen bij God vandaan komt (Filippenzen 4:6-7). Hierdoor groeit het verlangen om bij Christus te zijn. Vrij te zijn van dit aardse leven. Ik vind het moeilijk om de binding te houden met deze wereld. Het liefst zou ik vandaag dan morgen bij Hem zijn. Vrij van zonde en eeuwige zekerheid. Daarnaast eeuwig bij Hem zingen en ten volle beseffen wie Hij is. Toch voel ik ook dat je toch ook ‘aardse’ verplichtingen hebt. Kunt u mijn vanuit Gods Woord daar wat licht op geven waar de scheidslijn ligt? Mag je wel redeneren dat je liever vandaag dan morgen bij God bent?
Een 32-jarige man.
Antwoord
Beste vriend,
Een onzekere wereld. Daarin leven jij en ik. Het is goed als we dat beseffen. Het zou winst zijn als de afgelopen tijd dat ons leert en we niet vanzelf weer overgaan naar het ‘oude normaal’. Wat komt er veel op ons af. Niet alleen op jou, ook op anderen. Wat is er veel gedoe: in kerk en samenleving, in gezinnen en in persoonlijke levens. Bij velen lijkt het boven het hoofd uit te groeien. Zo ook bij jou.
Je gebruikt woorden als onenigheid, integriteit, leiding, tekort schieten, crisis, (minder) vertrouwen. Samengevat: onzekerheid. Ik geloof vast wanneer ik dit lees, dat dit alles ook met jou als persoon te maken heeft. Hoe ga jij met deze dingen om, hoe ben je van karakter. Het is van belang dit in het oog te houden.
Door dit alles heen groeit het verlangen om bij Christus te zijn. Wat is dat rijk! Waar is het beter dan bij Hem? Laat de aardse dingen verbleken, en ons richten op de dingen van boven. Zodat wij dit aardse leven hemelsgezind gaan beleven. Door de bril van Gods Woord. En uitzien naar de wederkomst van de Heere – die dag verwachten met een groot verlangen (artikel 37 Nederlandse Geloofsbelijdenis). Weet je wat zeker is? We komen thuis! We komen de sores van het leven te boven. Als we geborgen zijn in Hem, verbonden door een waar geloof. Geen twijfel mogelijk – een (waar) christen is de gelukkigste mens!
Maar... vandaag leven we in de woestijn van het leven. Omringd door duizend zorgen, duizend vragen. Aanvallen van buiten, aanvechtingen van binnen. Ik denk aan het volk Israël dat door God bevrijd werd uit Egypte. Ze zijn niet zomaar in het beloofde land aangekomen. Nee, denk eens aan het staan voor de Rode Zee. Farao van achter, bergen opzij, de rivier voor hen. Alle wegen afgesloten. Of niet? Nee, toch niet! Want? De weg naar Boven was nog open. Gods oplossing komt van de andere kant. Onverwacht. Verrassend. En toen de Rode Zee achter hen lag? Was het toen klaar met de moeiten? Je weet zelf het antwoord. Het geloofsleven is te vergelijken met een woestijnreis...
Smeed je zorgen om in gebeden. Roep Hem aan in de dag van de benauwdheid, Hij zal je eruit helpen, en... je zult Hem eren (Psalm 50 vers 15). Ja, we hebben onze taak hier beneden, maar een christen verlangt naar boven (wat erg, dat dat zo vaak te weinig gevonden wordt in ons leven!). Door Gods genade leven als burgers van de hemel, dat verlost van krampachtigheid en leert de dingen in balans te zien. Gods zegen toegebeden.
Met hartelijke groet,
Ds. J. A. Mol
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.A. Mol
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
