Schrijven tijdens de preek

Met schrijven tijdens de preek leid ik mezelf af en hoor ik niet wat er op dat moment gezegd wordt. Hoe kan ik dan wel proberen te onthouden wat er gezegd wordt? En hoe kan ik met anderen in gesprek gaan over de preek? Ik kom namelijk uit een gezin dat moeilijk praat over geestelijke zaken en krijg al snel antwoorden als: ja, nee, soms, of weet ik niet. Tja, dan is het gesprek snel klaar.

Beste vraagsteller,

Je stelt meerdere vragen. Je eerste vraag is hoe je kunt onthouden wat er gezegd wordt tijdens de preek. Voor veel mensen is schrijven juist een manier om de aandacht erbij te houden, maar jij geeft aan dat het bij jou niet werkt. Ik vraag me af wat je allemaal zou willen onthouden? Wat schrijf je allemaal op? Niemand kan namelijk alles onthouden. Alleen steekwoorden opschrijven zou misschien kunnen helpen? 

Als je vraag meer gaat over het opbrengen van concentratie, dan is het lastig om daar een eenduidig antwoord op te geven. Het kunnen concentreren is iets waarbij vele factoren kunnen meespelen, bijvoorbeeld of je voldoende nachtrust hebt gehad, of de preek je aanspreekt of niet, wat je hebt gegeten, of je voor de kerkdienst nog enige fysieke beweging hebt gehad etc. 

Ik denk dat het goed is om de lat voor jezelf niet te hoog te leggen. Je hoeft niet alles van een preek te onthouden. Je zou bij mensen om je heen eens kunnen navragen wat zij hebben onthouden en dan zul je merken dat velen soms met hun gedachten waren afgedwaald. Dat is heel menselijk. 

Daarnaast is het goed om te bedenken dat de preek weliswaar belangrijk is, maar dat de zondagse eredienst meer inhoudt dan alleen de preek. Je bent samen met anderen bij elkaar om God te eren. Dat doe je door samen te lezen, te bidden, te zingen en te luisteren. De preek is daarvan een onderdeel. 

Dan je tweede vraag. Hoe kun je met anderen in gesprek gaan over de preek? In wat je daarna schrijft, proef ik een verlangen om dit in je gezin te kunnen doen. Je schrijft dat het in jouw gezin moeilijk is om erover te praten. Als dat niet kan dan is dat verdrietig, maar ik denk dat het goed is om daar niet in te blijven hangen. Kijk dan maar verder naar waar je met je verlangen terecht kunt. Afhankelijk van je leeftijd zou je bijvoorbeeld kunnen denken aan een jeugdvereniging of bijbelkring. Je zou ook kunnen overwegen om zelf nog eens wat te schrijven over wat je hebt gehoord en over wat je aansprak en er later met leeftijdgenoten over verder te praten. 

Hartelijke groet,
E. van Doorn