Zelfbevrediging en weduwnaar

Wat is uw mening over zelfbevrediging en weduwnaar zijn?

Beste vragensteller, dank voor het voorleggen van deze vraag. Die is niet gemakkelijk. Ik wil proberen er vanuit Gods openbaring iets over te zeggen, in aansluiting op de worsteling in het leven van elke dag. U bent weduwnaar. Dus u bent (gelukkig) getrouwd geweest. Na een aantal huwelijksjaren hebt u uw vrouw moeten missen. Dat is verdrietig. Over heel de breedte van uw samenleven als man en vrouw merk je dat gemis. Juist ook bij (het ontbreken van huwelijk en) seksuele gemeenschap. Daarom uw korte,  indringende vraag.

Zelfbevrediging is eigenlijk surrogaat, als u begrijpt wat ik bedoel. Je doet het alleen. Het hoort in de ontwikkeling van een jongen, via de puberleeftijd naar de volwassenheid. Noem het de experimentele periode. In die tijd moet iemand in zijn seksuele ontwikkeling de (bijbelse) plaats leren  vinden en innemen. Als volwassene gaat de gewoonte van masturberen als het goed is over in een gezonde geslachtelijke gemeenschap, ingebed in de huwelijkse relatie tussen man en vrouw. Die geslachtsdaad is een bijzondere gave van God. De kroon op de geestelijke eenwording tussen man en  vrouw. En hoort wezenlijk bij de doorleefde huwelijksrelatie, die zij op haar beurt ook steeds weer verdiept. Als u dit herkent, weet u als geen ander dat zelfbevrediging deze geslachtelijke gemeenschap binnen een huwelijk nooit kan vervangen. De bijbelse beleving van seksualiteit is iets tussen deze man en deze vrouw, in de beslotenheid van liefde, trouw, toewijding, overgave in intimiteit.

Bij masturbatie missen deze bijbelse componenten altijd weer. Dat heeft ook gevolgen voor de bevrediging erdoor.  Al komt er ontlading van seksuele spanningen, je kunt van de praktijk van zelfbevrediging zo ook eenzaam worden. De moeite van een weduwnaar is dat hij een goede seksuele relatie met zijn vrouw gehad heeft. Maar die is afgebroken. Je mist je levenspartner, ook op dit gevoelige terrein. Dat kan aanleiding worden tot zondige gedachten op het seksuele vlak. In kijken, verder denken en doen, doordat de seksuele gevoelens niet meer tot bevrediging worden geleid op de juiste manier. Vanuit zo’n botsing van plichten (niet naar een vreemde vrouw willen gaan, maar zelfbevrediging ook vreemd vinden als weduwnaar) zou zelfbevrediging kùnnen voor komen (als de gave van onthouding er niet is). Om zo te  voorkòmen dat je maar steeds erotische gedachten hebt of een vrouw aanziet om die te begeren en dan in gedachten met haar zondigt. In dat licht zou zelfbevrediging een ‘noodoplossing’ kunnen zijn, voor als het echt niet meer gaat. Ik bedoel dit niet oneerbiedig, maar bijbels pastoraal.

Ik  vertrouw dat u dit concrete punt ook open met de Heere durft te bespreken. Hij kent u immers van binnenuit. Ook waardeer ik dat u dit tere punt via de vragenrubriek aan de orde wilt stellen. En hoop enigszins geholpen te hebben met mijn antwoord. Liever had ik onder vier ogen met u hierover gesproken in een pastorale ontmoeting. Maar de afstand via de mail heeft ook wel iets positiefs als het om deze persoonlijke, intieme dingen gaat. De Heere leide u verder!

Groet, zegen, inzicht èn uitzicht,
Ds. H. H. Klomp