Vraag
Ik loop stage in de verstandelijk-gehandicaptenzorg met cliënten met een zeer ernstige verstandelijke beperking. Dit is echt de stage die ik wil en om de cliënten geef ik veel. Alleen ik heb er veel moeite mee dat het een openbare instelling is waar niet met de cliënten wordt gebeden of wordt gelezen uit de Bijbel. Ik wil zelf met de cliënten weleens bidden omdat zij ook een ziel hebben, maar ik ben bang dat het niet geaccepteerd zal worden omdat ouders en voogden de godsdienst van hun kind bepalen en niet een medewerker of stagiair. Ik doe het weleens stiekem en hoop dat niemand het ziet en hoort, maar dit voelt ook niet helemaal goed. Wat moet ik hier mee? Ik vind het zelf lastig om hier een goede weg in te vinden.
Antwoord
Beste stagiair,
Wat fijn dat je in je stageperiode zo met je cliënten meeleeft en hen lief hebt. Het is een speciale gave die de Heere je geeft. Het is mooi om in een openbare instelling deze stage te kunnen doen. Juist jouw houding als christen en je betrokkenheid met de mensen is zo belangrijk.
Maar je hebt gekozen voor een neutrale instelling. Dus voor een moeilijkere weg. Je moet je eigen geloofsbeleving laten rusten tijdens je werk. Maar je mag vanuit je geloof in het werk bezig zijn. Met je hele hart betrokken zijn bij de mensen die je verzorgen moet/mag. Je mag en je kunt ook ‘getuige’ zijn zonder hardop bidden en Bijbellezen!! Je liefde, je houding, je betrokkenheid, je uitstraling, je meeleven met de mensen... Bidden en Bijbellezen worden niet gedaan. Maar jij kunt altijd met de Heere spreken! De weg naar Hem is altijd open.
Het gaat er niet om om hardop met je patiënt te bidden, maar wel dat je de mensen aan Hem opdraagt in je persoonlijk gebed. Dat jij dat niet hardop mag doen staat de Heere niet in de weg. Hij gebruikt soms zulke eenvoudige dingen om in mensenharten te werken en Hij opent soms zomaar een weg om iemand te kunnen bereiken. Vraag daar de Heere om.
Je mag niet in de Bijbel lezen met hen, maar misschien kun je wel eenvoudig iets uit de geschiedenis van de Bijbel vertellen aan een patiënt. En als je met een van hen soms wel bidt, doe het dan gewoon vanuit je bewogenheid, vanuit je hart, dan hoef je het niet als stiekem te ervaren. Doe je werk met vreugde en liefde, dan zul je iets positiefs nalaten bij de mensen daar.
Sterkte en zegen.
Hartelijke groeten,
Mw. N. J van Dooijeweert-van der Slikke
Dit artikel is beantwoord door
N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke
- Geboortedatum:25-04-1942
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Functie: Pastoraal medewerkster
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik weet uit ervaring hoe gekwetst of beledigend mensen kunnen reageren als ze merken dat iemand ongevraagd met hun zoon/dochter of broer/zus gaat bidden. Misschien hangen hun een heel ander geloof aan.
Daarnaast: ernstig verstandelijk gehandicapten zijn meestal niet in staat om zelf aan te geven of ze willen bidden of niet. Het zijn ook mensen, met eigen normen en waarden, maar die kunnen ze niet uiten. Als je gaat bidden met hen zonder dat ze dat willen is dat niet respectvol.
Daarom zoals mw Dooijeweert als zegt: draag ze een warm hart toe, zorg voor ze met je christelijke levenshouding en levensvreugde en draag ze op aan Hem, Hij ziet hen en hoort jouw gebeden.
