Vraag
Ik heb m'n ouders afgelopen jaren heel veel pijn gedaan met woorden dat ze liefdeloos waren en zelfs dat ze duivels handelden en deden. Nu ik volwassen aan het worden ben, zie ik steeds duidelijker in juist hoe liefdevol en vol ontferming mijn ouders eigenlijk zijn. De reden dat ik vaak harde taal bezigde was omdat ik vaak heel driftig kon/kan worden en m'n ouders dan vaak niet gelijk inhoudelijk op mijn probleem wilden ingaan, omdat ze de rust voor de andere kinderen wilden bewaren en daarom eerst mijn boosheid wilde remmen. Ik weet dat ik mijn ouders veel pijn heb gedaan, al merk ik daar in de praktijk niets van. Ik heb eigenlijk heel veel vertrouwelijke en positieve gesprekken met hen. Mijn twee relaties liepen stuk, omdat ik met mijn ouders praten veel fijner en prettiger vond. Ook kom ik nog heel erg vaak thuis, dan slaap ik gelijk een aantal nachten bij hen. Buiten mijn werktijden om (ik ben de weekenden vrij) ben ik veelal in hun omgeving te vinden. Daar vind ik echt toch weer veel liefde en rust. Ik verweet hen vroeger ook dat ze mij nooit structuur aangeleerd hebben en dat ze mij sloegen en iedere keer kom ik daar weer op terug. Dat dat de reden was dat ik uit huis gegaan ben. Het eerste klopte wel, dat er weinig structuur was, maar dat komt ook omdat ik al jaren puber was en toen pas autisme bij mij ontdekt werd. Dat laatste (slaan) deden ze ook wel eens, maar alleen als ik ontzettend vervelend was geweest en daarna was er altijd weer vergeving. Het probleem met mijn ouders is dat ze mijn boze buien lastig vinden. Na mijn boze buien, bied ik excuses aan en dan heerst de vrede en liefde weer in huis. Mijn ouders komen er nooit op terug, mijn broertjes en zusjes wel. Als ik zeg dat ze respectvol moeten zijn tegen onze ouders, krijg ik de bal direct teruggespeeld. Een voorbeeld voor ons was je in ieder geval niet, zeggen ze dan. Nu is concreet mijn vraag, moet ik mijn ouders, broertjes en zusjes hierover nog om vergeving vragen? Mijn ouders komen er niet op terug, maar uitgebreid besproken is het niet. Mijn ouders en ik, en meerdere broertjes en zusjes, hebben de HEERE van harte lief. Vooral mijn ouders leven echt daaruit en in dat kader staat denk ik het huis wijd voor mij open en zijn ze altijd vol liefde.
Antwoord
Beste vraagsteller.
Soms kunnen onze woorden en daden na jaren pijn gaan doen en zien we dat het niet goed was wat we deden. Dan zien we ook hoeveel pijn we anderen, in dit geval je ouders, gedaan hebben. Zij praten er niet over, zijn vriendelijk. Maar jouw houding en jouw boze woorden kun jij niet vergeten nu je volwassen bent geworden. Het is heel fijn dat de verhouding met je ouders nu goed en liefdevol is. Maar wat vroeger gebeurd is, staat toch tussen jullie in. Ook bij je ouders, ze weten ook dat ze je sloegen ook al zijn ze daar nooit op terug gekomen. Ook was er altijd vergeving.
Je broers en zussen, wel... je was geen goed voorbeeld voor hen en ze zijn dat niet vergeten. Praat het uit en zeg dat het je erg spijt, ik denk dat iedereen er blij mee zal zijn als deze stenen opgeruimd worden. Het zijn obstakels in het leven van jou en je familie. Het is heel fijn dat jullie een familie zijn van mensen die de Heere liefhebben, maar het zal verrijkend en helend zijn om elkaar om vergeving te vragen voor wat je deed.
Jacobus zegt: "Belijdt elkaar de zonden en bid voor elkaar." Paulus schrijft aan de gemeente van Efeze: "Wees ten opzichte van elkaar vriendelijk en barmhartig en vergeef elkaar, zoals ook God in Christus u vergeven heeft." Maar nog groter en heerlijker is , dat de Heere al onze zonden en ongerechtigheden vergeeft. Dat bij Hem milde handen zijn en vriendelijke ogen. En dat Hij dan ook nooit meer op onze zonden terug komt, ja dat Hij ze weggeworpen heeft in de zee van "eeuwige vergetelheid."
Ga met God en van harte Zijn zegen toegebeden,
Mw. N. J. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
