Vraag
Enige maanden geleden was ik nogal onverschillig over de kerk. Ik ging wel, maar zong niet mee, luisterde niet, bad niet etc. Een persoonlijke geloofsleven had ik niet. Tot mijn echtgenoot (die er wel serieus mee bezig is) er niet meer tegen kon en ik hem na de kerkdienst huilend aantrof, om mij. We hebben toen een heel goed gesprek gehad en hebben gebeden om verandering en vergeving. Ook hebben we praktisch wat veranderd, zodat we tegelijkertijd persoonlijke Bijbelstudie gaan doen. We hadden eerst afgesproken dat 's ochtends te doen, hij deed het in de trein, ik deed het niet. Nu zouden we dat 's avonds apart doen, maar wel tegelijk. En 's ochtends na het eten deden we het samen. Ik begon vol goede moed. Maar het is inmiddels alweer afgezwakt. Persoonlijk Bijbellezen en bidden doe ik niet meer (ik pak een gewoon boek) en tijdens de preek schrijf ik mee, maar ik doe er niks mee. Mijn vraag is nu eigenlijk, hoe kan dit? Ik was afgezwakt, kwam weer op de goede weg, maar kreeg Gods steun daarin niet (tenminste dat merkte ik niet). Het was of ik elke avond een of ander saai boek moest lezen wat ik al kende. Ik wil wel geloven, maar ik weet niet hoe ik zover moet komen. Ik bedoel, als ik maanden aan het Bijbellezen ben en erom bid, maar ik krijg het nog niet, hoelang moet ik dan doorgaan? Zal ik het ooit wel krijgen? Sowieso is het allemaal Gods werk en misschien wil Hij mij gewoon niet. Het doet me allemaal niks meer en daar zit ik best wel mee (dus doet het me wel wat, maar ik kom niet verder). Ik hou van zingen, maar op alle christelijke cd's gaat het over 'geloven' etc. en die kan ik niet meezingen. Onchristelijke muziek wil ik niet luisteren want dan zwak je alleen maar verder af. Is het gek dat ik na maanden zonder reactie gebeden te hebben ermee stop? Ik ben immers maar een mens, God kan dat toch niet van mij verwachten? Op het gebed zal Hij het doen. Wie zoekt die vindt. Ik heb gebeden en ik heb gezocht, maar er is niks gebeurd en ik heb niks gevonden.
Antwoord
Beste zoekster,
Het zit jou allemaal niet mee. Dat was mijn gedachte toen ik je mail gelezen had. Maar misschien was dat toch een te negatieve gedachte. Jij hebt immers een man, die jou niet zomaar weg laat glijden in die negatieve spiraal, maar die daar verdriet over heeft en ook probeert jou te helpen. Dat is niet niks, al helpt het jou maar bitter weinig. Hoe komt dat toch? Die vraag heb ik gesteld nadat ik je mail gelezen had en die vraag stel ik nog nadat ik je mail nog eens een paar keer gelezen had. Mag ik die vraag, in wat stukjes geknipt, aan jou vragen (en misschien ook aan jouw man)?
Hoe zijn jullie begonnen als man en vrouw? Wat was de geestelijke basis van jullie huwelijk? Waar is het fout gegaan, althans ervoer je dat het fout ging? Was daar een oorzaak voor? Toen jullie een nieuw begin maakten, was dat een begin met God? Wat zocht en verwachtte je toen je dat nieuwe begin maakte. Jij riep tot de Heere, maar had je wel door dat God jou riep. Jij zocht Hem, maar is het niet waar dat de ziel die Hem zoekt al door Hem gevonden is? En kan het ook zijn dat jij moet leren te wachten op de Heere, Die van Zijn kant zoveel geduld met ons heeft?
Kortom, ik vind het heel moeilijk om een concreet antwoord aan jou te geven, omdat wij elkaar niet kennen. Misschien zou je over deze vragen samen met je man eens willen nadenken, om daarna nog eens aan mij te schrijven, zodat we al luisterend naar elkaar misschien wat verder komen in de richting van een antwoord dat jou helpt. Want dit weet ik zeker: de Heere meent het als Hij zegt: "Eer ze roepen, zal Ik antwoorden."
Hopelijk hoor ik wat van je.
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
wij willen niet komen, ondanks dat God ons roept.
wij willen liever andere dingen doen dan in Zijn Woord lezen en bidden en voor Hem leven.
Het aardse leven kan zo trekken en mooier lijken dan het leven met de Heere....
Vraag dan: Heere, leer mij bidden en leer mij volgen, leer mij Uw weg,
en houd U mijn handen vast, want alleen kan ik het niet en wil ik het ook niet...
Trek mij, zo zal ik U nalopen...
Houd aan, grijp moed!
God is een Waarmaker van Zijn Woord en als Hij zegt: wie zoekt, dan zal die zeker vinden!
maar...op Gods tijd, want Hij nodigt en roept al zo lang...
en wij laten Hem zo gauw op Zijn plaats.
Stop niet met zoeken hoor!
Wie zoekt die vindt, maar wel pas na 5 jaar?
Dat houd geen mens vol!
De eeuwigheid duurt een ietsie pietsie langer.
Er zijn mensen die worden gevonden als ze al drie jaar dood zijn, in een nette gewone buurt.
Daar word ik verdrietig van, wat een eenzaamheid moet daar achter zitten, dan kan ik wel huilen, maar ik doe het niet, ik weet wel dat in ons fijne gezin, vrouw en drie kinderen iets verschrikkelijks kan misgaan. Dat ik alleen overblijf en dan zit ik in dezelfde situatie.
@hanna wat fijn dat u zo optimistisch bent, maar ik hoor God nooit roepen, ik hoor wel de God in mezelf, er zit een stukje God in elk mens, tenminste dat geloof ik.
God was vorige week druk bezig om de kinderen uit Belgie tot zich te roepen.
Wij begrijpen dat niet, dus zijn we stil, dat zouden we eens vaker moeten doen, stil zijn.
God gebruikt zachtheid, teerheid, vrijwilligheid, maar zal NOOIT roepen!
Daniel: ik begrijp jou en ervaar God inmiddels ook zo. God is veel van-zelf-sprekender dan ik ooit vermoedde.
Hij zal je iedere keer weer moed geven om door te gaan met Hem te zoeken,
en dan zal Hij Zich ook laten vinden!
Zeker weten!!
Mat.22:9 Daarom gaat op de uitgangen der wegen, en zovelen als gij er zult vinden, roept ze tot de bruiloft.
Mar.10:49 Heb goede moed, sta op, Hij roept u.
Joh.10:3 en hij roept zijn schapen bij name, en leidt ze uit.
1 Tes.2:12 ... Die u roept tot Zijn Koninkrijk en heerlijkheid.
1 Tes.5:24 Hij Die u roept, is getrouw ....
Spr.1: 20 Buiten roept de hoogste Wijsheid luid, op de pleinen laat Zij Haar stem klinken. 21 Zij roept boven het rumoer uit, aan de ingangen van de poorten in de stad spreekt Zij Haar woorden uit.
Hij dwingt niet, maar Hij roept, nodigt, overreed, en smeekt zelfs! 2 Kor.5:20.
Vraagsteller: Sowieso is het allemaal Gods werk en misschien wil Hij mij gewoon niet.
Hij heeft alles al gedaan "het is volbracht". Nu is het aan jou om dat met toepassing op jezelf te geloven. Iedereen is welkom: opdat een ieder die gelooft niet verloren ga. Joh.3:16.
Als je het echt zou willen, dan zou je er alles aan doen om het te krijgen.
Als je baas je een bonus belooft als je een aantal targets haalt, dan ga je er toch ook voor?
Stel dat je enige motief om God te dienen is, dat je in de hemel komt na de dood, dan zou je er toch ook voor gaan?
Zelfs als dat je er niet toe kan zetten om God te dienen, door heel eenvoudig dagelijks biddend zijn Woord te lezen, dan moet je gewoon eerlijk zijn en de conclusie trekken dat je het niet wil.
We dragen zo snel onze onmacht aan als excuus, maar het is vooral onze onwil!
Als je je straks voor Gods troon moet verantwoorden, dan zal het klinken: maar gij hebt niet gewild! Ga weg van Mij.
Daarom, kiest dan heden wie gij dienen zult, en bedenk, wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen!
Een vraag die bij mij opkomt is wat je eigenlijk verwacht. Verwacht je een bepaalde ervaring, een gevoel, dat er iets in jou op komt zodat je zin krijgt?
Ik heb zelf te strijden op het moment met werk. Ik heb er geen zin in, het boeit me niet. Ik ben vaak afgeleid en denk aan andere dingen. Ik vraag 's morgens om Gods zegen over mijn werk maar aan het einde van de dag moet ik erkennen dat ik toch niet heb gedaan wat ik behoorde te doen. Moet ik dan gaan zitten wachten totdat God zin in mij opwekt. Nee, ik moet mezelf in de lurven grijpen en aan het werk gaan.
Wil je geloven in God? Wil je geloven dat de Bijbel Gods woord is? Wil je geloven dat Jezus voor jou zonden is gestorven? Ga dan gewoon door, hou vol, strek je uit naar de prijs.
"Maar een ding doe ik, vergetende, hetgeen achter is, en strekkende mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot den prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus." (Fil 3:14)
Dwing jezelf elke dag 10 minuten Bijbel te lezen want daar buiten zul je het niet vinden. Lees bijvoorbeeld het Johannes evangelie. Spreek tot God elke dag, geen omhaal van woorden, 3 zinnen is genoeg. Als je niet weet wat te bidden bid het onze vader dat de Heere Jezus ons heeft gegeven. Zegt tegen Jezus zoals de vader van de maanzieke jongen: "Heere, Ik geloof! Kom mijn ongeloof te hulp" (Mark 9:24)
Dat is wandelen in geloof.
"Hef daarom de slappe handen op en strek de knikkende knieën, en maak rechte sporen voor uw voeten, opdat wat kreupel is, niet wordt ontwricht, maar veeleer genezen wordt." (Hebr 12:12)
Is het dan zo dat we toch moeten bidden, bijbel lezen en actief gaan zoeken? Je hoeft er toch niks meer voor te doen, alles is immers volbracht?
Ik begrijp vraagsteller wel...
Ook ik bid iedere dag, maar iedere dag moet ik tot mijn schaamte bekennen dat ik weer volgens de wereldse normen en waarden heb geleefd. Dat ik weer veel te weinig met God ben beziggeweest.
Maar.... denk ik dan..... je hoeft toch niet te 'werken' voor je geloof?
Maar hoe krijg ik dan God meer in mijn leven? Niet door te werken, maar door te geloven.
Maar ik geloof al... maar onvoldoende om de hele dag met God bezig te zijn.
Moeilijk hoor... zoveel vragen!
Gerard, jij zegt ook: dwing jezelf om uit de bijbel te lezen.... dus je moet er wel wat voor doen?
Als ik me niet bekeerd voel, en ik ga toch 4x per dag uit de bijbel lezen, dan voel ik een weerzin, ik heb er echt geen zin in. En hoe ik ook mijn best doe, het komt niet binnen. Ik moet snel even tijd maken en denk soms zelfs: ach, waarom lees ik nog.
Maar... niet door goede werken maar door genade zijt gij zalig geworden.... hoe zit dat dan?
Je zou zeggen dat de vogels niets hoeven te doen want God zorgt voor hen.
Toch zie je ze niet in de boom zitten met hun bekjes open tot Hij er iets instopt, nee ze gaan zelf op zoek.
Als je weinig over God weet heb je ook maar een klein geloof. Als je meer geloof wilt hebben moet je zorgen dat je meer over God te weten komt.
De duivel houd er niet van dat ongelovigen gaan geloven, maar hij houd er ook niet van dat gelovigen opgroeien in geloof.
Daarom zal hij proberen je ervan te weerhouden om de Bijbel te bestuderen.
Misschien ga ik je inderdaad wel eens een mail sturen, zulke antwoorden doen me zo goed.
1a2b3c heeft het al goed gezegd.
Ik bedoel niet dat je zelf wat moet doen om te worden gerechtvaardigd.
Paulus maakt duidelijk dat geen werken ons zalig maken (Rom 3).
Toch blijkt uit de brieven van Paulus nergens dat we passief moeten blijven, hij roept telkens op tot aan aktieve houding: strijd, wees waakzaam, jaag na. Niet om iets te verdienen of om iets terug te betalen, maar om te blijven en te groeien in de (geloofs)relatie met God in Jezus Christus. En de lamp brandende te houden zoals in de gelijkenis met de 10 maagden.
Misschien een tip met Bijbel lezen: vroeger ging ik vaak gewoon een willekeurig stukje zitten lezen, de helft ging aan me voorbij en ik merkte vaak dat mijn gedachten al snel ergens anders waren.
Op een bepaald moment ben ik begonnen struktureel te lezen, telkens een heel bijbelboek achter elkaar in zoveel sessies als nodig is. Dan ging ik elk gedeelte in mijn eigen woorden opschrijven, soms samengevat, soms zin voor zin: wat staat er precies, wat wordt er verteld, wie spreekt hier en tegen wie, wat is de boodschap die de spreker wil overbrengen en waarom. Ik heb bijvoorbeeld ook vaak bij elk gedeelte waar dat van toepassing was de vraag gesteld: 'hoe ziet geloof of ongeloof er hier uit'. Dan kom je leerzame dingen tegen. Zoals het geloof van Manoach, de vader van de Simson en hoe God hier liefdevol mee omgaat. Geen tegensprekingen, maar gehoorzaamheid en verlangen te weten wat te doen om het goede te doen. Dat is het geloof, het geloof van Abraham.
Gedeelten die ik na een aantal pogingen nog steeds niet begrijp laat ik liggen voor een volgende keer. Ik maak gebruik van meerdere bijbelvertalingen (bv op http://www.biblija.net). Ik heb gemerkt dat doordat een andere vertaling het soms wat anders verwoord dat ineens een andere blik kan werpen op de tekst en het ineens duidelijk wordt. Zo schud ik elke keer weer wat nieuwe appels uit de boom.
Mijn drijfveer was niet om om menselijke wijsheid te zoeken, maar om te begrijpen wat God wil, Hem echt te leren kennen. Mijn leven lag namelijk weer eens in puin en in begreep niet waarom God mij geen succesvol leven tot eer van zijn Naam gaf, terwijl ik dat zo oprecht wenste. Ik heb er erg veel van geleerd en nog steeds. Samengevat precies wat Paulus zegt: mijn genade is u genoeg. Meer heb je niet nodig. In woorden is dat snel geleerd, het werkelijk begrijpen heeft mij vele jaren gekost.
Ik ben begonnen toendertijd in de brief van Kolossenzen. Kol 1:9-23 is nog steeds een van mijn favoriete gedeelten. De verzen 9-11 bid ik vaak voor mensen: "te worden vervuld met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, zodat je wandelt op een wijze de Heere waardig, Hem in alles behaagt, in elk goed werk vrucht draagt en groeit in de kennis van God, terwijl je met alle kracht bekrachtigd wordt, overeenkomstig de sterkte van Zijn heerlijkheid, om met blijdschap in alles te volharden en geduld te oefenen."
Twee dingen zijn daar nodig: ten eerste dat je weet wat Gods wil is, dat vereist studie van Zijn Woord, ten tweede dat je dat gelooft en dat dat in toenemende mate alle facetten van je leven gaat beheersen. Als je die weg gaat zal God je alles geven wat nodig is en door zijn Heilige Geest leren te begrijpen en vrucht te dragen die niet uit jezelf komt maar uit Hem. En zo leer je ook te volharden en geduld te hebben, te wachten op zijn wederkomst, zoals de 5 wijze maagden die hun lamp brandende hielden tot de komst van de bruidegom, ook al duurde het wachten lang.
Ik hoop dat dit een beetje helpt.
Prachtig voorbeeld ook van de maagden!
Mijn vraag en zoeken zit ook in de verschillende vormen van preek en leer. De rechtse flank, waarin ik ben opgegroeid, en de kant zoals jij het omschrijft. Ik heb moeite met het interpreteren van de teksten, dus ook het begrijpen ervan.
En eerlijk is eerlijk: ik heb de Bijbel tientallen keren compleet voorbij horen komen in mijn jeugd. Ken alle bijbelverhalen uit mijn hoofd, weet namen, feiten, gebeurtenissen.... Dan denk je al snel: de Bijbel bevat niets nieuws voor mij.
De manier waarop jij er mee bezig bent gegaan is heel bijzonder. Ik zal proberen er op die manier mee om te gaan en het op die manier proberen te lezen.
Het passieve zit m misschien ook in: je kunt niks zelf doen, het moet allemaal van God afkomen (zie vraag over geworstel en getob) wat ik veel gehoord heb. Als je bent uitverkoren dan komt het toch wel goed. Ben je niet uitverkoren, dan kun je bidden en bijbellezen wat je wilt, maar dan zal het nooit gebeuren.
Moeilijke materie.
Bedankt voor de antwoorden, ik kan er veel mee!
