Vraag
Een tijdje terug stelde ik een vraag over christengemeente DoorBrekers. Ik ben altijd christelijk opgevoed, maar ik kan van mezelf zeggen dat ik nooit heb geloofd. Afgelopen jaar heb ik, na het bijwonen van een aantal diensten daar, de radicale keuze gemaakt Christus te volgen. Vrij recent heb ik besloten mij bij de DoorBrekers aan te sluiten en ik heb daarin heel veel tegenstand ervaren uit mijn omgeving. Van oorsprong ben ik opgegroeid in de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt, maar vanwege verschil van inzicht betreffende de leer in de GKV heb ik dit besluit genomen (ik mocht daar bijvoorbeeld ook niet meer aan het Heilig Avondmaal). Van alle kanten werd ik aangevallen, terwijl ik me juist eindelijk begon te verdiepen in het geloof, Gods Woord en Jezus wilde volgen. Het ging er vaak hard aan toe. Er zijn zelfs scheuren in mijn familie en vriendenkring ontstaan door mijn besluit. 1. Hoe moet ik omgaan met dit soort reacties uit mijn omgeving? 2. Om het nog eenmaal te vragen: is de leer van DoorBrekers echt een dwaalleer, zoals een aantal mensen uit mijn familie/vriendenkring beweert? Of ligt dat ook in/aan de aard van de GKV ("Wij zijn de enige ware kerk")? Als ik kijk in de Nederlandse Geloofsbelijdenis (art. 27-32) val ik ook bij de DoorBrekers nog steeds onder de "ware kerk" zoals die daar omschreven wordt...
Antwoord
Laat me allereerst mijn blijdschap uitspreken over de geestelijke verandering in je leven. Een niet-gelovig kerkmens kwam tot geloof. Dat is genade van God. En een bijzondere zegen.
Ondertussen ben ik gevraagd je vraag te beantwoorden. Dat is niet eenvoudig.
1. Allereerst niet omdat de hele situatie om de vraag heen vol zonde en verkeerdheid is. Neem het feit dat er allemaal verschillende kerken naast elkaar bestaan. In Barneveld waren de Doorbrekers de 21e gemeente, vertelt Paauwe zelf. Dat veelvoud van kerken deugt niet. Dan heb ik het dus niet alleen over de 21e gemeente, maar ook over die verschillende andere gemeenten. Je verwijst zelf naar de NGB. Als er één ding door de NGB veroordeeld wordt is het de afscheiding. Wij hebben ervan gemaakt dat afscheiding nodig is, of soms heilzaam is. We maken er soms zelfs van dat de veelkleurigheid van kerken de veelkleurigheid van God weerspiegelt. Maar zo ligt dat niet. Al die verschillende kerken hadden er niet moeten zijn. We belijden één kerk die het lichaam van Christus is. En komen er toch meer kerken, dan ligt daar schuld. Bij ons allemaal.
2. Je verschilt van inzicht met de leer van de GKV. Je bent er onder tucht gesteld. En nu heb je je aan de kerk onttrokken. Ik weet dat het veel vaker zo gaat. En ik kan je ook nog wel begrijpen. Maar toch is het zo niet de bedoeling. Doordat we het gewoon gaan vinden dat we als we problemen hebben met één kerk naar een andere kerk gaan, hebben we met elkaar de tucht en het functioneren van de kerk zo ongeveer krachteloos gemaakt. Dat is een ziekte waar ons kerkelijk leven in Nederland onder zucht en lijdt.
Deze twee zaken wil ik toch allereerst noemen.
Dan je vragen. Ik probeer ze te beantwoorden:
1. Hoe moet ik omgaan met dit soort reacties uit mijn omgeving?
Voor zover het gaat over dingen die er vanuit de niet-ambtelijke kring om je heen naar je toekomen: probeer je weg te gaan aan de hand van het Woord van God. Laat dat je richtsnoer zijn in het voeren van gesprekken. Verdedig niet jezelf, maar zoek de weg van God te gaan. Waak ervoor om te ruziën; wees er geen partij voor. Zoek het heil van de ander. Als het gaat over de waarheid: alleen God kan ons en anderen overtuigen.
2. Om het nog eenmaal te vragen: is de leer van DoorBrekers echt een dwaalleer, zoals een aantal mensen uit mijn familie/vriendenkring beweert?
Ik neem aan dat mensen die beweren dat de leer van Doorbrekers een dwaalleer is, daar hun argumenten voor hebben en je zullen vertellen wat er volgens hen niet bijbels is aan DB. Ik weet niet wat ze zeggen en kan over hun woorden dus ook geen oordeel vellen. Ds. den Boer heeft op je vorige vraag wat gezegd over het BESTAAN van DB. Ik zou daar ook iets over willen zeggen: als het nu nog 2005 was zou ik tegen Peter Paauwe zeggen: als het niet in gemeenschap en met toestemming van bestaande bijbelse kerken in Barneveld is, is het verkeerd en enkel menselijk in Barneveld een christengemeente te beginnen.
Wat betreft de LEER van DB. Ik heb hun website doorgebladerd, een preek beluisterd (die van afgelopen zondagmorgen 16 okt. 2011) en een interview met Paauwe bekeken. Dat is een wat smalle basis om grondig een mening te kunnen geven. Maar je wilt kennelijk toch graag wat terugkrijgen op je vraag over de leer van DB. Nu dat probeer ik dan maar. En ik probeer niet verder te springen dan mijn polsstok lang is.
-Het beviel me dat het Woord openging, dat Christus gepredikt werd als de enige weg tot behoud, dat bekering en vergeving gepredikt werden, dat er tijd genomen werd voor de prediking, dat er waarschuwing klonk.
-De DB presenteren zich op een gelikte manier. Op de website en in de diensten. Dat is enerzijds plezierig. Het kan anderzijds ook men-pleasing werken.
-Ik vond de manier waarop Paauwe de mensen aan het eind van de preek meeneemt naar de bekering knap, innemend, maar ook gevaarlijk. Is dit nog het werk van de Heilige Geest? Komen mensen hier tot bekering door het werk van God, en is het "a change of heart" of alleen maar "a change of emotions"? Suggestie kan hier maar zo voor werkelijkheid worden aangenomen. Bezoekers worden op een tamelijk overweldigende manier meegenomen in een gebed van bekering, wat ze op de lippen gelegd wordt en wat ieder van links tot rechts en van de voorste naar de achterste rij maar mee moet bidden, om het ook nieuwkomers maar makkelijk te maken het te bidden. Maar is dat dan bekering? Dan stel ik, zonder te kunnen of willen oordelen, toch de vraag: wat heb je nu aan een ingebeelde bekering, een ingebeeld geloof, en een ingebeelde zaligheid?
-In de leiding van de gemeente kwam ik niets over een ambtelijke structuur tegen. Ouderlingen, diakenen zijn die er? Als de DB de toets van de NGB art. 31 kunnen doorstaan, zoals je zegt, zal dat zeker wel. Wat wel duidelijk is dat de Paauwes de leiders van de gemeente zijn. En die hebben zichzelf aangesteld. Is dat Gods weg?
-De charismatische wereld is een wereld die ik niet van binnenuit ken. Maar vanuit de kerkgeschiedenis en wat er veelvuldig over gepubliceerd wordt in de afgelopen decennia weet ik wel dat er voor elke gelovige het gevaar is van geestdrijverij. Dan drijft de Geest niet langer ons, maar wij Hem. En dan komt er maar zo ruimte voor de menselijke geest die aan het produceren gaat en voor de geest van satan, die aan het imiteren en beïnvloeden gaat. Ik ben er beducht voor als de DB ook charismatische invloeden in zich hebben.
Ik houd het kort. En ik onthoud me van veroordeling. Daar voel ik me niet toe gerechtigd en acht ik me niet toe geroepen.
Liever eindig ik met het woord van Paulus uit Fil. 1: 18 “Nochtans wordt Christus op allerlei wijze, hetzij onder een deksel, hetzij in der waarheid, verkondigd; en daarin verblijd ik mij, ja, ik zal mij ook verblijden."
Ds. A. de Lange, Dordrecht
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Inderdaad geweldig dat je tot geloof gekomen bent. Dat Gods Geest je bij Jezus bracht. Ik kan begrijpen dat je, zeker na de reacties uit je omgeving moeite hebt om naar je 'oude' kerk terug te gaan. Toch zou ik willen adviseren, probeer het eens. Ga eens en gesprek aan met een dominee of ouderling. Wat zou het mooi zijn als jouw getuigenis hen zou raken, dat de tucht over jou wordt opgeheven en je een levende getuige mag zijn binnen je gemeente dat God werkt ook buiten hun eigen kerk. Het zou toch geweldig zijn als je als echte gelovige weer terug kwam op je oude plekje en met het door jou geleerde mee mag werken aan deze kerk....
Gevestigde kerken hebben het nodig dat enthousiaste, gedreven mensen meewerken en niet weggaan naar een andere gemeente.
Dit ter overweging, Gods zegen verder!
maar je kan ervoor kiezen dat je de anderen blijft liefhebben ondanks hun onbegrip.
ik neem aan dat je niet over een nacht ijs van kerk veranderd bent. terug gaan om de lieve vrede zal niet meer dan oppervlakige vrede blijven en mogelijk een innerlijke resentment naar de anderen toe.
het is niet de denominatie, maar het lichaam van Christus wat telt. je bent nog steeds deel ervan.
wat de tucht betreft (niet mogen deelnemen aan het avondmaal) dat is een aspect dat wel zwaar weegt. ik raad je aan om dit aan de kerkleiding bekend te maken en hen te vragen of die met de leiding van je oude kerk contact opnemen zodat je nieuwe herders ook hun kant weten. zodoende kunnen ze een goede herder voor je zijn. loop niet weg voor problemen, maar laat christus je door de problemen heen een mooier mens maken.
