Onbegrijpelijke Mozes

Ik vraag me af waarom Mozes, toen de Farao (zijn ‘opa’) was overleden, hij niet terugkwam naar Egypte om aanspraak te maken op de troon. Hij was toch een prins? En waarom vraagt Mozes aan Jethro toestemming om terug naar Egypte te gaan? Hij was daar toch al een jaar of 80, een volwassen man, getrouwd, met een gezin? Wat als zijn schoonvader nee had gezegd?

De Bijbel zegt niet veel over zulke details, dus we moeten een beetje gissen.
 
A. Had Mozes aanspraak kunnen maken op de troon? Ik meen van niet. Hij zal niet de enige prins geweest zijn. Mozes was een geadopteerde zoon van een dochter van farao. Farao kan ook nog de nodige zonen en andere dochters hebben gehad. Mogelijk had farao ook meerdere vrouwen. En nadat Mozes die Egyptische man doodgeslagen had, zal farao hem in alle opzichten wel onterfd hebben. Als Mozes later voor farao staat, moet dat ook een ander zijn geweest dan die farao die zijn “opa” was. Het is goed mogelijk dat we dan al twee of drie generaties verder zijn. Mozes komt in ieder geval voor farao te staan die hem niet kent.
 
B. Waarom vraagt Mozes als 80-jarige man toestemming aan zijn schoonvader? De tijden toen waren totaal anders dan nu. Jethro leefde met een complete familie bijeen. Waarschijnlijk verschillende gezinnen. De oude en wijze Jethro had veel gezag. Mozes had zeer veel aan hem te danken: een veilige plek toen hij vluchteling was, een vrouw gekregen, werk om de kost te verdienen en nog ontzettend veel meer. Weggaan zonder het aan Jethro te vragen zou de meest grove ondankbaarheid zijn en een onvergeeflijke belediging. Denk er aan hoe woedend ooit Laban was toen zijn achterneef Jakob heimelijk wegging met zijn hele hebben en houden (Genesis 31:26-30). Mozes heeft in de loop van de jaren nederigheid en dankbaarheid geleerd van de Heere. Niet aan het hof, maar in 40 jaar rondzwerven met de kuddes van zijn schoonvader in de woestijn. We kunnen hier wel van leren in een tijd van veel gebrek aan dankbaarheid en respect. Ook als (schoon) vader en moeder oud worden, ze blijven onze (schoon) ouders. Ze verdienen ons diepe respect, dankbaarheid en betrokkenheid. Wat Mozes doet is een stuk gehoorzaamheid aan het 5e gebod.
 
Hartelijke groeten,
Ds. C.J. Barth, Uddel