Het is zeker Bijbels om door werken in ons levensonderhoud te voorzien. Maar in een tijd dat er veel te kiezen valt, blijkt het niet makkelijk om er een christelijke werkethiek op na te houden. Sommige mensen leven alleen voor het weekend en de vakanties. Zij zien hun baan als een treurige, doch noodzakelijke inbreuk op hun recht om te doen wat ze zelf willen. Voor anderen is hun baan hun identiteit, hun trots, hun leven, misschien wel hun vluchtweg.
Dan zijn er nog mensen die slaaf zijn van hun geld en veel meer werken dan nodig is om hun hoge levensstandaard op peil te houden.
Het is makkelijk om meegesleept te worden door de mensen om je heen. Wonend in een land bevolkt door onverbeterlijke workaholics, ken ik die druk. Het tempo dat hier gewoon is, zou ik nog geen week volhouden. Daarom voel je je al gauw lui en ben je geneigd meer te doen. Tot iemand tegen mij zei: ‘Ga op vakantie, je moet hen juist laten zien dat het ook anders kan.’
Tegenwicht
En zo moeten we zoeken naar manieren om wat tegenwicht te geven aan de druk van onze omgeving. Voor sommige weekend-worshippers is het advies misschien: ‘Werk eens een half uurtje onbetaald over en laat zien dat je je werk ook met toewijding kunt doen.’ En hen die veel werken om meer geld te krijgen dan ze nodig hebben, moeten misschien het advies aan de rijke jongeling eens overwegen.
Kim ter Berghe is missiologe en werkt in Oost-Azië.
