Kinderen van nu kiezen voor een gezin met een vader als hoofdkostwinner en moeder als spil. Het zal niet altijd mogelijk zijn, maar het is wel het ideaalbeeld. Dat is de toch wel opmerkelijke uitkomst van een onderzoek van het Verweij-Jonker Instituut in opdracht van het Ministerie van Jeugd en Gezin. De uitkomst is vooral opmerkelijk tegen de achtergrond van de tientallen miljoenen die de gelijkheidsdenkers jaarlijks in ‘het versterken van het emancipatieproces in de samenleving’ pompen. Ook dit jaar is het weer een bedrag van € 15.224.000,-.
Hier lijkt toch de wal het schip te keren. Ondanks tientallen jaren emancipatiebeleid en intussen honderden miljoenen euro’s voor emancipatieprogramma’s denkt zo’n tachtig procent van de kinderen in wezen nog steeds ‘traditioneel’ over het gezin. De natuurlijke reactie van ideologisch bevlogen beleidsmakers achter de emancipatie is dan om te vragen om nog meer geld. Die tachtig procent moet immers ook nog ‘bekeerd’ worden. Maar zou het niet beter zijn als politici dimmen met het prediken van het emancipatiegeloof? Het scheelt om te beginnen heel veel belastinggeld.
Frisse blik
Het wordt tijd voor een frisse blik in de ambtelijke toren van het ministerie van OCW, dat over emancipatie gaat. Gezinspatronen zijn een scheppingsgegeven en daarom zo ‘hardnekkig’. Ze zijn net zo hardnekkig als de God die ze bedacht heeft. Ook die kun je wel proberen te ontkennen, maar Hij zal er toch altijd zijn. Tot in eeuwigheid en Hij wil ons genadig zijn.
