N.a.v. het artikel uit de Saambinder van ds. A. Moerkerken heb ik een vraag. Het...

N.a.v. het artikel uit de Saambinder van ds. A. Moerkerken heb ik een vraag. Het artikel op zich was heel helder: niets uit ons, alles uit Hem. Maar waar ik mee zit is het volgende:

Uit: De Saambinder (laatste alinea van artikel: “Op de nagel van een duim”). “Laten we dus heel goed onderscheiden. In de geloofsleer. Maar ook in de prediking. En bovenal voor ons eigen persoonlijk leven. Er is een werk van de Heilige Geest in de zondaar, een zaligmakend werk. Dat werk vangt aan in het uur van de wedergeboorte. Dat werk kenmerkt zich door hartelijke verbrokenheid en door het inleven -meer en meer- van onze volkomen verlorenheid. Dat werk zal steeds meer daarop uitlopen dat wij er ons voor over krijgen, God leren toevallen en een welgevallen krijgen in de straf van onze ongerechtigheden. Daar wordt Psalm 51 zo van ganser harte ingeleefd: Ik heb gedaan, wat kwaad was in Uw oog. Dies ben ik, HEER Uw gramschap dubbel waardig. ‘k Erken mijn schuld, die U tot straf bewoog. Uw’ doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig. In dit buigen kan ‘zoetigheid’ liggen, als ik het zo eens misschien wat ouderwets mag uitdrukken. Maar de les die wij goed moeten leren, is dat zoetigheid niet hetzelfde is als de zaligheid. En dat de grond voor leven en sterven nooit kan liggen in iets in ons; ook niet in het voor Christus plaatsmakend werk van Gods Geest in ons! Die grond kan alleen maar gevonden worden buiten ons; in het borgwerk van de onuitsprekelijk dierbare Man van smarten, in Zijn wonden, in Zijn bloed, in Zijn gerechtigheid. En zo komen we voor het antwoord op de vraag waarmee we dit artikel begonnen terecht bij de eerste Zondag van ons Troostboek: inderdaad, de enige troost, beide in leven en in sterven.”

Een welgevallen in de straf van onze ongerechtigheden? Mijns inziens wordt dat in Psalm 51 niet ingeleefd, wordt dit nooit ingeleefd! David is hier overtuigd van zijn ongerechtigheid, zijn zonden en overtredingen, maar weet ook naar Wie hij moet vluchten om vergeving. Maar of hij daar een welgevallen beleeft in de straf, nee, hij laat het helemaal aan de Heere over. In buigen kan zoetigheid liggen, ja, maar een welgevallen krijgen in, lees een vermaak hebben in, de straf van onze ongerechtigheden, nee! Onderworpenheid, boetvaardigheid aan de gerechtigheid van God in al Zijn handelingen is toch God rechtvaardigen en zichzelf veroordelen? Hoe kunnen we dan spreken van een “welgevallen”?

Ik beantwoord deze vraag liever niet omdat het personen betreft. De correcte manier is dat die persoon eerst naar Ds. Moerkerken gaat of schrijft. Ik zou dat zelf op prijs stellen als het een artikel betreft dat ik geschreven heb.

Groeten,
Ds. A. T. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

166 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven