Zonden niet voelen

Naar aanleiding van de preek die afgelopen zondag bij ons in de kerk werd gelezen, heb ik een vraag. In die preek ging het over het belijden van je zonden. Nu weet ik met mijn verstand wel dat ik zonden doe, maar met mijn hart voel ik dat niet zo. Maar als dat zo is kan ik toch nooit oprecht bidden om de vergeving van mijn zonden? En ook niet of God mijn ogen wil openen voor mijn zonden, want eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Ik heb als ik bid ook nooit het gevoel zoals je dat wel eens hoort van: "Fijn, nu weet God ervan en nu zal het wel goed komen." Ik zie er juist altijd heel erg tegenop om te bidden en ik heb vaak het gevoel dat God mij niet hoort, maar waarom zou Hij ook, want ik heb dat helemaal niet verdiend. Wat moet ik doen?

Vragen om genade en vergeving. Met de catechisanten bespreek ik op het ogenblik in de lessen de eigenschappen van God. De afgelopen keren kwamen Gods rechtvaardigheid en Zijn barmhartigheid aan de orde. In Zijn rechtvaardigheid en heiligheid haat God de zonde en straft Hij de zonde. De eerste stap op weg naar de hemel is de belijdenis dat wij schuldig staan en de aanvaarding van de rechtmatigheid van de straf. Naar Gods oordeel hebben wij de eeuwige rampzaligheid verdient. Zonder het bijvallen van het Gods heilig recht is er geen zaligheid.

Hoevelen gaan verloren omdat zij nooit om zaligheid hebben gevraagd. Anderen gaan verloren, omdat zij weliswaar om zaligheid vroegen, maar dat vanuit de gedachte dat God hen eigenlijk de zaligheid niet kon weigeren. Wie werkelijk om vergeving vraagt, weet dat hij op vergeving geen recht heeft. Die erkent dat God recht is, ook als hem de vergeving van zonden niet wordt geschonken.

Het mysterie van de zaligheid is dat degene die vraag om vergeving in de erkentenis er geen recht op te hebben en slechts een beroep doet op het offer van Jezus Christus, nu juist de zaligheid krijgt. Wie het anders vraagt, krijgt het niet. Wie het zo vraagt, wordt boven bidden en denken gehoord. Dat blijkt ons duidelijk in de geschiedenis van de moordenaar aan het kruis.

Daarom wil ik iedereen wijzen op de ernst van Gods gericht, maar ook op de grote Advocaat Jezus Christus. Hij nam de plaats in van schuldigen. Zalig zijn wij als wij onze schuld erkennen en onze straf aanvaarden en op grond van het offer de Middelaar Jezus Christus vrijspraak van zonden en het recht op het eeuwige leven ontvangen. Het middel om in de vrijspraak te delen is het geloof in de Zoon van God. Met minder kan het niet, meer is niet nodig.

Vraag of de Heere het geloof in uw hart werkt en versterkt. Sla acht op de roepstem van Christus tot vermoeiden en belasten om te komen tot Hem. Wie tot Hem komt, wordt geenszins uitgeworpen. Christus is gisteren, heden, ja tot in alle eeuwigheid Dezelfde. Met Hem komen we nooit beschaamd uit.

Ds. P. de Vries

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. de Vries

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven