Vrouw moet man onderdanig zijn

Ik heb een relatie en over ruim een jaar hopen we te trouwen. Nu las ik laatst dat de vrouw de man onderdanig moet zijn. Ik vraag me af hoe ik dit als vrouw in de praktijk kan brengen. Ik weet niet goed wat er onder verstaan wordt en tot hoe ver dit gaat. Kunt u mij dit uitleggen, eventueel met voorbeeldjes?

Beste vragenstelster,

Graag wil ik het één en ander zeggen over je vraag. Het is in zekere zin een wat gevoelige kwestie. Het gaat om de verhouding tussen man en vrouw. De Heere heeft ons door Zijn Woord rijke lessen willen leren, maar bij veel mensen is dat beeld van Gods bedoeling behoorlijk vertroebeld. Met name als het gaat om de invulling van die onderdanigheid.

Laat ik beginnen om uit te leggen wat ní­et wordt bedoeld met onderdanigheid. Helaas kom je het (regelmatig) tegen, dat het begrip onderdanigheid wordt ingevuld met slaafsheid. De man is het hoofd van het gezin en daaronder komen vrouw en kinderen. In de praktijk gebeurt het wel eens dat de vrouw -wat overdreven gezegd- lege  briefjes kan inleveren en gewoon moet doen wat de man zegt. We spreken dan wel eens over het recht van het aanrecht. Dat is het niet! Onderdanigheid heeft niets te maken met onderworpenheid, tot slaafsheid. Dat is een onbijbelse karikatuur van het begrip onderdanigheid.

Vervolgens is het goed om het volgende op te merken. Wij leven in een geseculariseerde, geëmancipeerde maatschappij. We worden omgeven door een sociale cultuur, waarin de gelijkheid van man en vrouw sterk wordt benadrukt. Een begrip als onderdanigheid is gewoon 'not done'. Ten diepste zien we hier de menselijke opstandigheid tegen Gods heilzame geboden. Maar, we leven er wel midden in, en we worden er ook mee vergiftigd, met dit strikte gelijkheidsdenken.

Wat is het dan wel...? Bijbels gezien zijn man en vrouw gelijkwaardig. Dat is heel belangrijk. De vrouw is geen minder schepsel als de man en dat ze daarom onderdanig zou moeten zijn, in de zin van onderschikt. Maar, naar de scheppingsorde zijn man en vrouw niet gelijk. De man heeft van Godswege zijn eigen rol toebedeeld gekregen en de vrouw heeft haar eigen rol ontvangen van God. En daar zit een bepaalde rolverdeling in. Maar, de verhouding waarin dat moet gebeuren is zeer belangrijk. Lees wat dat betreft nu eerst maar eens Efeze 5:21-33...

Vers 21 gaat over “elkaar onderdanig zijn”. Dat is een heel belangrijk iets wat vooraf gaat aan het volgende. Niet de één de ander, niet de vrouw aan de man, maar het uitgangspunt is elkaar onderdanig zijn. Dat sluit uit een rolverdeling van 'meester en slaaf'. En dán volgt de rest van het roemruchte stukje uit de Bijbel. En inderdaad, daar staat dat de vrouw aan haar eigen mannen onderdanig zal zijn, zoals ze onderdanig zijn aan de Heere. Dat is geen slaafsheid, maar dat is erkennen dat de man aan het hoofd staat, zoals Christus aan het hoofd van Zijn gemeente staat. Let daar op: Paulus trekt steeds het vergelijk tussen de relatie man-vrouw en Christus en Zijn gemeente. De vrouw is de man onderdanig, zoals de gemeente Christus onderdanig is. Is dat slaafsheid, is dat een slavenleven? Nee, dat is dienstbaarheid uit liefde. De gemeente van Christus leeft in liefde tot haar Zaligmaker, en natuurlijk erkent zij Hem als Heere, en daarom leeft ze in liefdevolle vreze en dienstbaarheid aan Hem. Zo mag en moet de vrouw leven in liefdevolle dienstbaarheid aan haar man...

Daarom haast Paulus zich om daarbij te zeggen, dat de man zijn eigen vrouw moet liefhebben, zoals Christus Zijn Gemeente heeft liefgehad. Hoe heeft Christus Zijn gemeente liefgehad? In dienende liefde! Christus offerde zichzelf op, om in dienstbaarheid aan Zijn Gemeente, haar het eeuwige leven te geven. Dus, de man is geen baas, maar is geroepen in opofferende liefde voor zijn vrouw te leven. Zie je het? Elkáár onderdanig zijn! Die man mag zijn rol als hoofd niet misbruiken om zijn vrouw te laten slaven, maar is geroepen om als hoofd verantwoordelijkheid te dragen, in opofferende liefde voor zijn vrouw. Christus liet Zich kruisigen, uit liefde voor Zijn Bruidskerk. Zo moet elke man zichzelf opofferen voor zijn vrouw. Dit sluit huwelijksslavernij uit, en geeft de juiste balans aan voor onderdanigheid voor de vrouw, omdat de man als hoofd zijn vrouw dienstbaar is. Als vrouw heb je dus geen 'aanrecht', maar in je onderdanigheid heb je recht op de opofferende liefde van je hoofd, je man. Zo wil de Heere ons leren om het huwelijksleven in balans te houden.

Concreet betekent dat, dat als er bijvoorbeeld beslissingen genomen moeten worden, dat niet de man zegt wat er gaat gebeuren, maar dat de man de verantwoordelijkheid neemt om te vragen naar de mening van de vrouw en opofferend zichzelf wegcijfert, terwijl hij soms wel de eindbeslissing moet nemen, omdat hij daar verantwoordelijkheid voor draagt. Het vraag dus gewoon goed gesprek met elkaar, om deze balans te blijven bewaken.

Ik hoop dat het wat duidelijker is geworden.

Vriendelijke groeten,
ds. A. Goedvree, Arnemuiden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Goedvree

• Geboortedatum:
  16-06-1970
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hellouw
• Status:
  Inactief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven