Verstandig omgaan met vruchtbaarheid

Als je voor de tweede keer trouwt (na een scheiding) en de vader is al ouder en je wilt samen nog een kind en daarna niet meer gezien de leeftijd van de vader (55), wat moet je dan doen? Voorbehoedsmiddel mag niet volgens de Bijbel en sterilisatie ook niet. In de Bijbel staat: Ga met verstand in tot je vrouw, maar de vrouw raakt toch weer zwanger na twee of drie jaar. Wat dan? Hoe moet je hier mee omgaan?

Bovenstaande vraag is kort geformuleerd. Maar een niet eenvoudig en complex probleem wordt aan de orde gesteld. Hoe om te gaan met de beperkte kinderwens van de vraagsteller? Mijn antwoord zal bestaan in een aantal vragen waarop betrokkenen voor henzelf duidelijkheid moeten zien te krijgen. Dan zullen ze waarschijnlijk ook beter weten hoe om te gaan met hun vraag. Ik kan en wil niet als een biechtvader voorschrijven hoe een bepaald huwelijk er moet uitzien.

1. Wat heeft de vermelde scheiding te maken met de vraag? Zit hier nog iets dat niet echt opgelost is? Een scheiding is, hoe dan ook, voor de schuldige en onschuldige partij, nooit een afgesloten boek, zodat we kunnen doen alsof niets is gebeurd. Betrokkenen in een nieuw huwelijk moeten samen uitvinden, voor Gods aangezicht, hoe ze samen met het verleden in het reine komen en samen verder kunnen.

2. Is vraagsteller al getrouwd of heeft hij/zij het voornemen om te gaan trouwen. Wanneer ze al getrouwd zijn, dan hebben ze waarschijnlijk toch ook al seksuele gemeenschap. Maar kennelijk is er nog geen kindje op komst, althans dat lees ik in de vraag. Ze willen samen één kind. En dan te weten dat er ook nog een tweeling kan geboren worden!

3. Mijn moeilijkheid is dat er in de vraag zo definitief gesproken wordt over “een kind willen”. Alsof dat altijd een puur menselijke beslissing is. Er zijn heel wat ouders die graag een kindje zouden willen, maar het wordt hen niet gegeven. Ligt het aan ons om te beslissen of we al dan niet een kind willen? Of nog sterker: het aantal ook al te bepalen? Krijgen we kinderen van de Heere, of maken we die zelf al dan niet?

4. Lees ik het goed dat een vader van ruim 55 jaar zich te oud acht om nog een tweede kind te ontvangen? Of vindt zijn jongere vrouw dat? Ik geef onmiddellijk toe dat de meeste vaders kinderen ontvangen wanneer ze jonger zijn. Maar om te stellen dat zo tegen de zestig jaar het in alle gevallen maar afgelopen moet zijn, dat gaat me te ver. Uit de genoemde leeftijd en de kinderwens meen ik te kunnen afleiden dat de moeder in kwestie een stuk jonger is. Mede gezien haar zorg later nog weer eens zwanger te kunnen worden. Het is geenszins verboden te huwen met een aanzienlijk leeftijdsverschil tussen man en vrouw. Maar dat heeft consequenties. Eén daarvan is dat een vader op latere leeftijd nog jonge kinderen om zich heen kan krijgen. Mag je dan zo maar zeggen dat willen we niet?

5. Voorbehoedmiddelen. De vraagsteller schrijft dat deze volgens de Bijbel niet mogen. Ik deel die mening niet zonder meer. Wanneer voorbehoedmiddelen gebruikt worden om buiten het huwelijk zonder gevolgen vrije seks te kunnen hebben, dan is het duidelijk dat het gebruik afgewezen moet worden. Maar het ligt anders als gehuwden in speciale gevallen deze middelen gebruiken. Er kunnen gezondheidsproblemen zijn, die door een zwangerschap erger worden, of soms levensbedreigend. Wanneer in het huwelijk één van beide partners een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) heeft, zoals bijvoorbeeld AIDS, dan kan het gebruik niet zonder meer afgewezen worden. Met sterilisatie ligt het mijns inziens anders. Dan wordt een zogoed als onherroepelijke ingreep gedaan.

6. Nog even doorgaand over voorbehoedmiddelen. Velen zullen daarbij denken aan de pil of het condoom. Maar is periodieke onthouding en coïtus interruptus ook niet een soort voorbehoedmiddel? Niet zo gemakkelijk en waarschijnlijk ook niet zo doeltreffend, maar toch. Het gaat er om dat wij ons nooit moeten verbeelden dat wij ons leven en onze toekomst in eigen hand hebben of zelf wel kunnen regelen. Ondanks alle medicijnen, alle verzekeringen, alle veiligheidsmaatregelen en alle voorbehoedmiddelen komen en blijven er allerlei dingen in ons leven die we niet zelf kunnen voorkomen of beheersen. Dat maakt ons afhankelijk van en vertrouwend op God. Stel dat een vrouw zwanger wordt van haar (oudere) man, terwijl ze dat eigenlijk geen van beiden wilden. Dat is nu ook weer niet zo’n noodtoestand dat abortus dan onvermijdelijk moet zijn. Tenslotte vermeld ik nog de morning-after pil. Het is toch ergens een (mogelijke) vorm van abortus.

7. In de vraag wordt ook nog gesteld dat in de Bijbel staat dat een man met verstand tot zijn vrouw moet ingaan. Waar staat dat in de Bijbel? Petrus schrijft in zijn eerste brief (3:7) dat mannen met verstand bij hun vrouwen moeten wonen. De NBV vertaalt dat door: verstandig omgaan. Om dat eenzijdig tot de seksuele omgang te beperken lijkt me onjuist. Verstand gebruiken is in alle opzichten goed, voor en in het huwelijk. Maar tegelijk is een goede omgang en een goed huwelijk en een goede kinderwens, niet slechts een zaak van verstand. Petrus betrekt daarbij meteen de geestelijke kant: zie maar vers 4, en in vers 5: heilige vrouwen, die op God hopen, mede-erfgenamen van de genade, vers 7.

8. Voor gehuwden (en ongehuwden) is de relatie tot God er niet slechts één, waarin we uitsluitend verboden en geboden van God krijgen: geen voorbehoedmiddelen, geen sterilisatie, geen abortus. Maar in een goede relatie tot God, danken we Hem voor het huwelijk, voor de seksualiteit, voor kinderen, voor zijn zorg en liefde voor zondige mensen. Doen jullie dat, telkens weer? Dan vertrouwen we Hem dat Hij geeft wat goed is voor ons. Dan kun je ook met de wisselvalligheden in een mensenleven omgaan.

Drs. J. J. Tigchelaar, Putten

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven