Eisen in het avondmaalsformulier

Zijn de eisen die in het avondmaalsformulier aan een avondmaalganger gesteld worden (zoals de zelfbeproeving, waarbij ieder moet bedenken hoe groot zijn zonden en ellenden zijn) bijbels? Er ligt toch voor iedereen de opdracht: doet dat tot mijn gedachtenis. Mag je zonder ellendekennis niet aan het avondmaal?

Tussen de nodiging, de opdracht om avondmaal te vieren tot gedachtenis van Christus tot Hij komt én de vraag of ik mag aangaan, dus of ik tot de genodigden behoor, zit een enorme spanning. Beide kanten van de ene zaak zijn volop bijbels.

In de praktijk zien we die spanning afgezwakt worden, naar de ene kant door meer of minder vanzelfsprekend ten avondmaal te gaan als men belijdenis heeft gedaan, aan de andere kant wordt die spanning afgezwakt door 'gewoon' niet ten avondmaal te gaan als men belijdenis heeft gedaan. Beide kanten zijn ontsporing van de door Christus ingestelde avondmaalspraktijk. De Heere plaatst ons voor de opdracht, confronteert ons met ons onbekeerlijk zijn en dwing ons daarmee Zijn kant op (als het goed is) om (in de bede om) door het werk van Zijn Geest te mogen gaan behoren tot Zijn gasten. Die gasten hebben als 'feestkleed' de kenmerken die in het avondmaalsformulier zijn verwoord en die volop bijbels zijn. Lees maar 1 Kor. 11:26 en 27 waar bevel en ‘waardig’ eten en drinken hand in hand gaan. 'Waardig' eet en drinkt wie zichzelf daartoe onwaardig bevindt.
 

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van der Kraan

• Geboortedatum:
  06-02-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

129 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven