Vraag
Wat is het verschil van prediking in een land waar evangelisatie/zendingswerk nodig is en in Nederland? Ik ben nu in een hele grote stad in Azië en hier is dus niks te vergelijken met mijn christelijke dorpje in Nederland. Hier is 1 procent christen. En misschien ga ik hier later wonen. De kerkdienst is daarom ook anders. Ook de weg naar de kerk met OV, omdat een auto niet vaak wordt gebruikt en de mensen te ver weg wonen om op te laten halen, enz. Je ziet hier geen hoedjes, vaak vrouwen in broek en regelmatig komen mensen later binnen, en sommigen gaan al vroeger weg uit de dienst... Ik weet niet waarom, maar ik ga haast denken dat ze iets gaan doen dat wij in Nederland niet goed keuren. Misschien winkelen, sporten, of zit ik ernaast?
Moet je deze mensen (vaak nieuw in de kerk) al wijzen op de zondagsheiliging, of moet dat later pas nadat ze wat dieper geworteld zijn in het geloof. Hier zijn de preken vaak veel duidelijker en meer gericht op het leven van een christen, zoals vergeven van elkander, liefhebben van de naaste, enz. En vaak gaat het niet over hoe de bekering te werk gaat. Ook klappen ze wanneer iemand nieuw is en hij/zij zich geïntroduceerd heeft. Dat is hier heel normaal. Maar in Nederland is dat niet gewoon. Wij noemen dat vaak mensenverheerlijking. Hoe moet je hier tegenaan kijken, ook vanuit ons eigen perspectief?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ik ben blij met je vragen. Ik ken ze levensgroot. Ik begin maar aan het eind. “Hoe moet je hier tegenaan kijken, ook vanuit ons eigen perspectief?”
Wij zijn vaak mensen geworden zonder perspectief. Onze gebruiken zijn heilig en wat een ander doet of denkt is bij voorbaat al fout. Dat dit helemaal niet past bij een Christen zien we niet. Denk aan Petrus met Cornelius. Een heiden en hij gaat zijn huis binnen. Dat mag helemaal niet voor een Jood. Denk aan Naäman. Zijn vraag aan de profeet was toestemming om in de heidentempel te mogen binnengaan om zijn heer te dienen. En hij kreeg toestemming!
Waarom stel je je vraag aan mij of waarom wordt deze vraag aan mij toegespeeld? Ik kan niet meer zeggen dat alles wat ze daar doen fout is. Ik leef zelf in de Zuid-Amerikaanse cultuur en kerken. We applaudisseren hier ook (en ik mis het wel eens in Moerkapelle in de Ger. Gem., waar ik lid ben).
In de eerste plaats is het nodig om alles te relativeren. Zowel hier in Holland als daarginds in Azië. Ik bedoel: Is dat hoedje voor God wel zo belangrijk? Hier in Peru zetten alle vrouwen heel eerbiedig hun sombrero af als ze de kerk binnenkomen. Werkt God daarom niet Peru? Hij werkt er heel zeker. Een kerkdienst zonder applaus is dat voor God waardevoller dan met een applaus? Ik ga steeds meer problemen krijgen met alle vormen waar wij aan vast geroest zitten. En dan zie ik mensen overgaan naar een andere kerk en ze zetten gelijk geen hoed meer op, etc. Het later binnenkomen vind ik nog steeds een probleem. Het spreekt van een te kleine betrokkenheid bij het geheel. Meer als ‘klant’ binnenkomen. Niet verbonden met hun hart.
Wat natuurlijk wel blijft staan is dat de prediking goed moet zijn. Uitleg en toepassing. Houd vast wat je geleerd hebt en voel je thuis in kerken waar de gebruiken anders zijn maar waar het Woord open gaat en niet de “leer”.
En om later daar te gaan wonen... Ben je een jongen of een meisje, ik weet het niet maar bedenk wel wat je zegt. Als je als zendeling of kerktoeruster wilt gaan kun je overal naar toe, maar gewoon omdat je het fijn vind dat is nog even een andere zaak. Denk er goed over na.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn antwoord. Ik ga gauw weer naar mijn klas van 130 bergdorpdominees. Dik ingepakt zonder enige kennis van leerstellingen maar God plant Zijn kerk ook door middel van deze boerenmensen.
Hartelijke groeten en Gods zegen en licht toegewenst en toegebeden.
Evang. J. van Dooijeweert (Peru)
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
