Herkennen aan gelaat, gewaad, gepraat

Ze zeggen weleens: Je kunt Gods kinderen herkennen aan gelaat, gewaad, gepraat... Wat bedoelen ze nou eigenlijk met: gelaat? Gaat dat over blij/treurig kijken? Of gaat het om make-up/snor/baard?

Gelaat, gewaad en gepraat moet je bij elkaar houden. Althans, zo is het bedoeld: het gaat om de hele mens in heel zijn denken, spreken en zich bewegen. Midden in de wereld. De hele christen, in zijn zitten, staan en gaan. Voor Gods aangezicht. Kortom: het hart van de christen is uit genade aan God gewijd; om Christus wil. Dat kun je merken aan wat hij zegt en doet. En inderdaad, ook aan hoe hij er uit ziet. Immers, hij leeft nu door de Heilige(!) Geest geleid.
 
Het gelaat wordt er door jou uitgelicht. Daar liggen je vragen. Helaas wordt het uiterlijk maar  al te vaak gezien als een "onbedrieg'lijke spiegel" van het innerlijk." Laten we eerlijk zijn, de haardracht zegt mógelijk of wellicht iets over theologische opvattingen. Plamuur ook. Mógelijk!!! Maar vergis je niet! Een jonge vrouw werd vanwege haar haardracht aangesproken door de kerkenraad. Te kort, mevrouw. Maar ja, soms wil (kroes)haar echt niet doorgroeien tot de door de kerkenraad gewenste lengte. Dan laten we nog maar in het midden waar precies de grens ligt tussen lang en kort haar. Zeker is, dat een vrouw die oprecht de HEERE vreest, ook in haar uiterlijk zich met liefde tracht te conformeren aan hetgeen de Heilige Schrift van haar vraagt. Hierin moeten we elkaar de ruimte laten van Romeinen 14. Lees maar eens.
 
En wat het zichzelf beschilderen betreft... Wie dat doet, zegt daarmee misschien of wellicht: "Heere, u hebt het niet helemaal goed gedaan. U hebt mij te weinig kleur gegeven!" De vraag is: waarom doet iemand dit? Willen we opvallen? Mooier zijn dan een ander? Alle aandacht naar ons toe trekken? Dan is al die kleur een openbaring van zwarte eigenliefde. Dan zijn we verkeerd bezig. En toch... soms kan je met zo'n geplamuurd meisje een nog veel beter en diepgaander (geestelijk) gesprek voeren, dan met die ander, die dit nooit zou doen.
 
En dan de snor en de baard. Tja, die kun je ook aanwenden om des bezitters (on)betrouwbaarheid in de leer af te meten(...) Niet doen!!! De Heere zelf heeft de man baardgroei gegeven. Een prachtig door God Zelf gewild en gegeven onderscheid tussen man en vrouw. De Synodevoorzitter van Dordt destijds, Joh.Bogerman, begreep het. Hij had één van de mooiste baarden van Europa! Keur elkaar niet (en zeker niet áf) op grond van snor of baard. Ook hier geldt: Rom.14!
 
Zeker, aan de ware christen zul je bij tijden kunnen zien, dat hij verheugd is in de HEERE! En hoe zit het dan met de droefheid over de zonde? Ga in je binnenkamer. Belijd je zonden voor God. En zalf je aangezicht als je naar buiten gaat! Belijd Gods goedheid voor de mensen!

Kand. G. A. van Ginkel