(...) de boetvaardige zondaar veel meer aandacht krijgt in de prediking dan het ...

Ik ben lid van één van de reformatorische kerken en bezoek ook regelmatig andere reformatorisch kerken in de lande. Ik had laatst een gesprek met iemand en hij wees mij erop dat in de reformatorisch kerken meer aandacht besteed wordt aan de mate van boetvaardigheid van de zondaar dan aan het uitstallen van het geweldige verlossingswerk van Christus. Daarna ben ik hier eens meer op gaan letten. Ik ben er van overtuigd dat boetvaardigheid nodig is om tot Christus te komen. En dat de niet-reformatorische kerken dit vaak maar laten liggen. Maar toch ben ik tot de conclusie gekomen na een flinke periode van luisteren bij verschillende predikanten, dat de boetvaardige zondaar veel meer aandacht krijgt in de prediking dan het werk van Christus. Het evenwicht is hierin zoek. Het lijkt wel of men in verzet tegen de andere kant een overdreven aandacht hieraan geeft. Mijn vraag is dan ook of door deze ontwikkeling het werk van Christus niet te kort wordt gedaan?

Ik denk dat het moeilijk is te generaliseren. In sommige reformatorische gemeenten/kerken zal het verschijnsel zoals door jou geconstateerd zich wellicht voordoen. Dat is natuurlijk geen goede zaak. Evenwicht moet er wezen. Geen doorslaan noch naar de ene noch naar de andere zijde. Maar wanneer is precies van doorslaan sprake? Dat is nog niet zo een-twee-drie uit te maken. In elk geval heb je gelijk dat indien de boetvaardige zondaar meer aandacht krijgt in de prediking dan het werk van Christus, er iets mankeert. Het Woord wordt dan tekort gedaan. Christus en het evangelie zijn dan aanhangsel geworden. Dat is een kwalijke zaak.

De prediking der boetvaardigheid en bekering moet juist ten dienste staan van het komen tot Christus. Boetvaardigheid is geen doel in zichzelf (zondekennis redt niet) maar middel om de zondaar in de handen van Christus te drijven.

Toch zeg ik nogmaals: het lijkt me niet nodig te generaliseren. Ik weet niet welke reformatorische kerken je bezocht hebt, maar ik ken er ook tal (en dat in verschillende kerkverbanden), waar jouw constatering zeker niet zal opgaan. Ik heb niet de indruk dat dit doorsnee is voor de gehele gereformeerde gezindte. Je terechte waarschuwing om het evenwicht te bewaren geldt uiteraard wel altijd naar twee kanten. Ook aan de andere kant schiet men door en daar ook wel eens uit een gevoel van reactie. De waarheid is een smal pad waar men gemakkelijk vanaf raakt. Het is echter wel de koninklijke weg, zonde én genade, wet en evangelie te prediken, maar nadrukkelijk steeds het eerste terwille van het tweede.

Ds. J. L. Schreuders

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.L. Schreuders

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven