Moeilijk weg naar andere kerk

Ik heb ruim 10 jaar in de Gereformeerde Gemeenten gezeten. Altijd met het gevoel dat ik me er niet thuis voelde. Vaak ook opstandig en met veel waarom-vragen. Uiteindelijk raakte ik zo vertwijfeld door de prediking en de vormendienst dat ik totaal het zicht op het Evangelie kwijt was. Ik snapte niets meer van de drieëenheid, ik had een verwrongen Godsbeeld en bad niet meer. Ik ging wel gewoon naar de kerk en deed wat verder iedereen deed.

Verschillende gebeurtenissen hebben me laten inzien dat ik alles zonder God deed en het op eigen kracht niet meer red. Huwelijkscrisis en al jarenlange problemen met ons kind. Eenzaamheid. Tot iets in mij zei dat ik echt weer moest bidden en zoeken. Tegelijk kwam ook heel sterk het gevoel dat ik weg moest uit deze kerk. Ik durfde dat eigenlijk al jaren niet. Ik was zo vreselijk bang van dominee en kerkenraad dat ik nog maar amper adem durfde te halen in hun bijzijn, laat staan dat ik iets durfde te delen van mijn gevoel.

Ik ben gaan kerken in de PKN en HHK voor een breder beeld hoe christenen het geloof beleven en op zoek gegaan. Ik hoorde weer over Jezus en het leek wel of ik alles opnieuw ging begrijpen. Inmiddels heb ik mezelf aangesloten bij de HHK. Ik voel me beter thuis in die kerkcultuur, maar ik draag de Ger. Gem. ook een warm hart toe. Ik groet mensen vriendelijk en zal nooit vijandig zijn. Misschien dat ik de preek daar nu ook beter zou begrijpen. Alleen zijn er dingen waar ik het niet eens mee ben. Ik vind dat de weg naar de Heere Jezus te moeilijk wordt voorgesteld, waardoor mensen ook niet tot Christus durven te gaan. Meer wet dan evangelie in de prediking. De rol van de Heilige Geest te onderbelicht en er wordt teveel waarde gehecht aan vormendienst.

Nu zit ik zondags in de kerk en drink de preken als het ware in. Ik schaam me dat ik dat zoveel jaren heb laten liggen. Ik kreeg nieuwe mensen op mijn pad, nieuwe inzichten, ik leer dingen die ik niet wist of waar mijn hart niet voor openstond. Het afscheid van onze oude gemeente waar ik zo bang van was vond ik moeilijk, maar is liefdevol afgehandeld door de enige ouderling waar ik wel mee durfde te praten. Terwijl dat niet eens onze ouderling is. Hij zei God gaat met ieder zijn eigen weg.

Nu kwam er zaterdag een vrouw naar me toe uit onze oude gemeente en ze zei: je hebt hier ja gezegd, jammer dat je weg bent gegaan en ze herhaalde dat nog een paar keer. Ik weet dat ze niets weet van het proces wat ik heb doorgemaakt dus ik begrijp het ook wel, maar ik heb toen geen ja gezegd met het hart. Ik ben bang dat ik God nu ontzettend verdriet heb gedaan door weg te gaan, maar aan de andere kant was ik geestelijk niet meer gezond en moest ik ook weg omdat ik niet zo verder kon. Kunt u mij advies geven hierover?

Wat een vragen en problemen som je zomaar in één adem op. Jammer dat ik niet weet op welke leeftijd je in de Ger. Gem was. Van het begin af aan heb je je er niet thuis gevoeld. Je opvoeding is dus duidelijk anders geweest. Dat kan heel goed. Jammer dat je het zicht op het Evangelie kwijt raakte. Een goed gesprek zou heel verhelderend zijn geweest.

Waarom was je zo bang voor dominee en kerkenraad? Dit zijn toch ook gewone mensen, net als jij! Alleen heeft God ze toevertrouwd om voor anderen te zorgen. Voor jou bijvoorbeeld. Jammer dat veel voorgangers dit niet begrijpen. Je kunt in ieder geval gewoon met hen in gesprek gaan. Angst brengt je vaak op een weg die je niet wil gaan. Tegelijk weet ik helaas ook wel dat veel predikanten en ook veel kerkenraden helemaal niet weten om te gaan met mensen die vastlopen. En dat hebben we in onze turbulente tijd juist heel hard nodig.
 
Het verlaten van de kerk is moeilijk en zorgt vaak voor ingrijpende problemen binnen gezinnen en families. Gelukkig, dankzij de Heere God heb je een kerkelijke 'thuis' gevonden. Laat je dan niet van de wijs brengen, maar luister naar de boodschap van het Woord van God. Ga nooit schoppen naar wat je achterliet. Dat zou jezelf ook geen vrede geven. En je verzwakt jezelf er mee.

Het is heel erg dat in verschillende kerken de weg naar de Heere Jezus zo heel sterk afgebakend is en alleen onder een dekmantel gepreekt wordt. Vooral het gevoel van veel jonge mensen is de weg naar God helemaal afgesloten. Terwijl de verkondiging van de Verlosser nu juist speciaal het werk is voor de prediker. Jammer dat je dit niet met je kerkenraad kon bespreken. Natuurlijk moeten we erg oppassen dat we de vorm niet ons geloof gaan noemen. Vorm is vorm. Maar zonder vorm kan ik geen brood bakken. Vul maar in waarvoor je allemaal vormen gebruikt.  Zo is het natuurlijk ook in de gemeente. Er is vorm nodig. Maar de vorm mag niet alles gaan bepalen. En zeker niet de werkelijkheid gaan overnemen.

Het is fijn dat je overgang naar een andere kerk zo goed is afgewikkeld. Dat hoort ook zo te zijn. Het gaat immers niet om dit of dat kerkverband, maar het gaat er om dat je Jezus kent als je Verlosser. 

Neem je vooral in je hart voor om bij de HHK te blijven (ook al weten we vooruit dat ook deze kerk niet volmaakt is). Voel je er thuis en span je in om helemaal bij de gemeente te behoren. Thuisvoelen in je kerk is een levensbehoefte. Een gemeente van (‘geredde’) zondaren. Die zich laat onderwijzen uit en door Gods Woord. Wat een zegen en wat een rust om daar te zitten te horen wie de Heere Jezus is en voor jou wil zijn. Dan kan zo’n diepe vrede je hart doorstromen.

Je brengt ook nog naar voren van je ontmoeten met de vrouw uit je oude gemeente. Haar woorden worden heel vaak aangevoerd als argument tegen het veranderen van de kerkelijke gemeente waar je bent. Dit is volstrekt onjuist. Belijdenis doen is niet lid worden van een club of vereniging of kerk. Vooral in de rechterflank van de kerk wordt dit argument vaak gebruikt om aan te geven dat je het fout gedaan hebt. Veel mensen hebben de gedachte dat hun kerk alleen zaligmakend is. Daarmee zitten ze helemaal mis, want niet één kerk is zaligmakend.
 
Met deze gedachte verlagen we de gemeente van Jezus Christus naar het niveau van een vereniging. En dat is beslist niet goed. Als het goed is heb je met je mond beleden dat je met heel je hart gelooft in Jezus Christus. Weet je wel, zo’n belijdenis als in Handelingen 8:37: "En Filippus zei: Indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd. En hij, antwoordde, en zei: Ik geloof, dat Jezus Christus de Zoon van God is." In de kerk hoor je de weg naar de Heere God (als de prediker zijn taak verstaat). Je hoort er over Hem Die Zijn leven gaf om mensen zalig te maken.

Je bent een moeilijke weg gegaan. Je hoeft om de opmerking van iemand je standpunt niet te veranderen. Je bevindt je in een situatie en op een weg waar veel gebed en Bijbellezen nodig zijn. Bovenal heb je de werking van de Heilige Geest zo nodig om niet op een dwaalweg te komen. De broeders en voorgangers van de kerk waar je nu bent zullen je hierbij graag helpen. En de Heere zeker! Blijf waar je bent. En wees met hart en ziel verbonden aan de gemeente van Jezus Christus, maar nog meer aan Jezus Zelf. Volg Hem na. Wie Hem volgt zal niet in de duisternis wandelen, maar het licht des levens genieten.

Hartelijke groeten en Gods zegen,
Jan van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven