Te trots om God te dienen

Vroeger ben ik opgegroeid in de Gereformeerde Gemeenten. Op zich had ik het hier gezellig met vrienden, maar het maakte me altijd verdrietig dat zoveel mensen er automatisch vanuit gingen dat ze naar de hel zouden gaan. Toen ik ouder werd raakte ik het geloof in God kwijt. Ik ging wel vaak naar de kerk, maar zei niet dat ik niet meer geloofde omdat ik vrienden en familie niet wilde kwetsen.

Kortgeleden zijn er wat dingen in mijn leven en bij geliefden gebeurd, die ik zie als wonderen. Indrukwekkend, mooi en niet zomaar. Daardoor ging ik rationeel weer meer in God geloven. Wel bleef mijn twijfel en ook een bepaalde aversie tegen God. Wel besefte ik dat er iets moest gebeuren. Ik heb gebeden voor de bekering van een ongelovig familielid en heb God beloofd hem te dienen als die ander bekeerd zou worden. Het familielid kwam wonderlijk genoeg tot geloof, maar ik kan mijn belofte aan God niet houden.

Ergens voel ik een afkeer van de christelijke theologie van zonde/genade. Ik ben altijd een trots persoon geweest en merk dat ik te trots ben om God te kunnen dienen. Hoewel ik Hem weer zoek door te lezen en te bidden, blijft de afkeer. Ik heb er moeite mee dat in de Bijbel staat dat het verdoemen van mensen tot Gods eer is en er zijn meer dingen waar ik moeite mee heb. Ten diepste heb ik er moeite mee om echt te kunnen zeggen dat ik Gods genade nodig heb. Heeft u advies?

Mensen in mijn omgeving zeggen dat ik het Evangelie moet geloven en naar Jezus toe moet. Maar hoe gaat dat als je soms zo’n afkeer voelt? Het lijkt me dat er eerst een goede motivatie voor nodig is. Ik voel dat er iets moet gebeuren, ik ben telkens bang voor een oordeel of de dood, maar tegelijkertijd wil ik eigen baas blijven. Wat nu? 

Een 25-jarige aan een ouderling/dominee.

Beste jonge vriend,

Zomaar een vraag voordat ik ga proberen op jouw vraag in te gaan en geef dan eerlijk antwoord in je hart. Je voelt dat er iets moet gebeuren, je bent telkens bang voor een oordeel of de dood. Ik concludeer hieruit dat jij denkt dat er 'iets' moet gebeuren in jou of aan jou om van deze angst af te komen, maar dat het eigen baas willen blijven in de weg staat. En dus deze vraag aan jou: heb je zelf een idee wat dat 'iets' zou kunnen zijn?  Of weet je het antwoord op deze vraag al, maar wil je het eigenlijk liever niet horen. Want baas blijven, trots zijn, mag wat kosten. Toch?!

Vroeger ben je opgegroeid in de Ger. Gem. Je had het gezellig met je vrienden, maar het maakte je  verdrietig dat zoveel mensen er automatisch vanuit gingen dat ze naar de hel zouden gaan. Mag ik je tegenspreken? Ik denk dat veel mensen veel te weinig denken aan hun eeuwige bestemming en dat ze de gedachte daaraan bewust weg drukken omdat de hel een onmogelijke optie is en de hemel een onbereikbare mogelijkheid. Onbereikbaar omdat het tastbare genieten van deze wereld meer aantrekt om hier eigen baas te kunnen zijn en te weten waar je aan toe bent, dan straks een hemel waar ze altijd koning af zijn en altijd zullen doen waar ze hier eigenlijk geen zin in hadden, hun God en Maker loven en prijzen. Ik geloof daarom dat veel mensen, en niet alleen jij, telkens bang zijn voor een oordeel of de dood, maar tegelijkertijd ook eigen baas willen blijven. Zou deze levenshouding niet een grote oorzaak kunnen zijn dat je het geloof in God kwijtraakt? Want waar is dan het besef: ik ben maar een nietig mensje tegenover mijn God en Schepper? Wat blijft dan over? Wel naar de kerk gaan, niets over het geloof zeggen omdat je vrienden en familie niet wil kwetsen. Hoe dubbel kan een mens zijn! Baas blijven en trots zijn, mag wat kosten! 

En dan gebeuren er dingen die je misschien zelf niet voor mogelijk achtte. Wonderen, indrukwekkend en niet zomaar en je gaat rationeel weer meer in God geloven. Je twijfel blijft en ook een bepaalde aversie tegen God. Wel besefte je dat er iets moest gebeuren En je gaat bidden voor de bekering van een ongelovig familielid en je belooft God te gaan dienen als die ander bekeerd zou worden. Het familielid kwam wonderlijk genoeg tot geloof, maar jij kunt je belofte aan God niet houden. Waarom kon je deze belofte niet houden? Heb je een idee? Omdat je baas wilde blijven en trots zijn? Het mag wat kosten, toch?!

Wat nu? Als ik zeg dat je bekeerd moet worden, geloof je dat helemaal. Maar tegelijkertijd loop ik dan een platgetreden pad, want dat heb je al duizenden keren gehoord en hoe reageerde je daar op? Je ging niet aan de slag, je wees het niet bruut af, je ging gewoon verder met je leven. Toch is bekering in het leven van een zondaar een sleutelwoord. Dus ook in jouw leven. Maar dan kun je niet het zelfde trotse en afkerig mensje voor God blijven. Mag ik het nog een keer zeggen: baas blijven en trots zijn, mag wat kosten! Hoeveel?

Wat nu? Bekering is niet alleen je zonden kennen en belijden, maar boven alles de teugels van je leven uit handen geven. God moet het in jouw leven voor het zeggen krijgen en houden. Dat laat zich niet oplossen door bij je zelf te constateren dat je voelt ergens een afkeer te hebben van de christelijke theologie van zonde/genade. En dat je altijd een trots persoon bent geweest en bemerkt dat je te trots bent om God te kunnen dienen. En dat je met God gaat redeneren of het verdoemen van mensen tot Gods eer is en dat er meer dingen zijn waar je moeite mee hebt. Ten diepste ook moeite om echt te kunnen zeggen dat je Gods genade nodig hebt. Heeft u advies?

Ik denk aan Paulus. Lees Handelingen 9 eerst maar. Hij was vroom en alleszins godsdienstig, maar ondertussen haatte hij God. Denk je dat Paulus zoveel op had met de theologie van zonde en genade? En Paulus wist precies wie God zou verdoemen, al die mensen die in Jezus Christus geloofden tot zaligheid. Hij zou God daarbij nog wel eens een handje gaan helpen, hij zou al die Jezus volgers gaan uitroeien. Wat een trots en hoogmoed. Paulus geloofde wel in God, maar was dat de God van de Bijbel? De trots en hoogmoed van Paulus stond hem finaal en totaal in de weg. 

Totdat! Zie je Paulus naar Damascus gaan? Dreiging en moord blazend, met brieven in zijn zak om de volgelingen van de Heere Jezus te arresteren en gebonden naar Jeruzalem te brengen, beiden mannen en vrouwen. En dan komt de Heere Jezus hem tegen. Een licht van de hemel omschijnt hem en hij valt op de grond. Wat denk je dat er van zijn trotsheid is overgebleven? Hij hoort een stem: Saul, Saul, waarom vervolgt u Mij? En het antwoord van Paulus, ontredderd: Wie bent U, Heere? En Hij zei: Ik ben Jezus, Die u vervolgt. Het is hard voor u de verzenen (hielen) tegen de prikkels te slaan. Deze zelfbewuste en trotse man geeft, bevend en verbaasd, een ontroerend antwoord: Heere, wat wilt U dat ik doen zal? Bij Paulus moest er niet 'iets' gebeuren voordat hij zich gewonnen geeft, maar hij ontmoet Iemand en dan is overgave vanzelf. Het is Jezus, Die hij te vuur en te zwaard tegenstond en Wiens genade hij beslist niet nodig had. En nu? Door de knieën en vragen naar Gods wil in zijn leven.

Zullen we maar naast Paulus door onze knieën gaan? Betere plaats is er niet. Want Jezus komt niet om hem te verdoemen, maar om hem te redden. Zo is onze God zoals Hij Zich in Zijn Woord bekendmaakt (Johannes 3:16). Hij gaf Zijn Zoon om trotse, hoogmoedige mensen te verlossen van hun zondige trotsheid. Deze Jezus maakt van vervolgers, volgelingen. En dat doet Hij nog steeds. Hoor je Zijn stem 25-jarige? Vul je naam maar in. Waarom vervolg je Mij? Waarom blijf je hoogmoedig bij Mij weg? Of wacht je nog steeds op 'iets' wat je van je angst voor oordeel en dood verlost? Ik denk dat je dan vergeefs zult wachten.

Waarom ik dat zeg? Ga eens mee terug naar het paradijs en zie wat er gebeurt. Twee volmaakte mensen, zo schitterend gemaakt door God Zelf, willen als God zijn. Hier is het werkelijk waar: hoogmoed komt voor de val. Onze oerzonde, trots, hoogmoed, baas willen zijn. En deze kloof tussen God en ons wordt niet overbrugd door iets, maar door Iemand. God beloofde Zijn Zoon te geven (Genesis 3: 15) om voor ons te herstellen wat wij door onze zonde van hoogmoed en trots totaal kapot hebben gemaakt. Onzer Heere Jezus Christus kwam naar deze wereld om weerbarstige mensjes te verlossen van hun zonde en te redden van de dood. 

Wat was de redding voor Paulus? Niet iets, maar Iemand. Jezus kwam hem tegen en stootte al zijn  trots en hoogmoed aan stukken. Paulus moest niets van genade hebben en toch kon alleen genade hem bevrijden en verlossen. Genade alleen is de doodsteek voor zijn hoogmoed.

Wie alleen kan jou redden? Jezus alleen. Alleen Zijn ontferming en genade is ook voor jou de doodsteek voor je hoogmoed. Heeft u advies?

Vluchten tot Jezus zoals je bent. En daarvoor eerst een goede motivatie zoeken bij jezelf is een zinloze exercitie. Hoe meer je wroet in jezelf, hoe groter je weerzin wordt. En wachten tot je echt kunt zeggen dat je Gods genade nodig hebt, is eveneens zinloos en uitzichtloos. Wat blijft over? Aan Zijn voeten belijden dat je niet wilt komen, want dan kun je geen eigen baas meer zijn. Belijden dat je uit Zijn handen wilt blijven en belijden dat je Zijn genade eigenlijk niet nodig hebt. Belijden dat je wel bidt, maar zo onoprecht. Alles in je staat tegen Jezus op. Alles in jouw hart en leven wil God op een afstand houden. Baas blijven is de zonde waar de duivel ons toe verleidt, elke dag. Je zit gebonden en je loopt in de pas van die grote verleider. Zou Jezus dan niet de macht hebben om jou uit deze zondige macht te verlossen? 

Hoor je Zijn stem? Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel. Want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht (Mattheüs 11:28-30). 

Aan Zijn voeten geen trots meer, gewillige overgave, en volgen zonder vragen. Aan Zijn voeten Zijn juk dragen en leren zachtmoedig te zijn, zoals Hij, en nederig van hart, zoals Hij. Rust vinden bij Jezus en ervaren, Heere Jezus, Uw juk is zacht en Uw last is licht. Ik wil altijd bij U zijn, in al mijn noden, angst en pijn, U al mijn liefde waardig schatten, omdat U mijn rechterhand wilde vatten. Wat denk je van deze Jezus? Paulus vertelt het ons en zingt het ons voor: "Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere" (Romeinen 8:38,39).

Kom, want alle dingen zijn gereed. Alles, alles is volbracht door onze Jezus. Zalige ruil, Jezus jouw zonde en jij Zijn gerechtigheid, Zijn vergeving, Zijn liefde. Nooit meer te  scheiden van de liefde van God om Jezus’ wil. Hij ontvangt zondaren en eet met hen.

Neem mijn leven, laat het, Heer,
Toegewijd zijn aan Uw eer.
Maak mijn uren en mijn tijd
tot Uw lof en dienst bereid.

Neem mijn wil en maak hem vrij,
Dat hij U geheiligd zij.
Maak mijn hart tot Uwe troon,
dat Uw Heil’ge Geest er woon. 

Hartelijk groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven