Onweer als de zon schijnt

Aan mevrouw Rots. Ik heb sinds kort leuk contact met een jonge vrouw. In het verleden heb ik enkele keren een psychose gehad, gevolgd door een opname in een kliniek. Na elke psychose heb ik binnen zeer korte tijd mijn werk weer kunnen oppakken, waaruit ook een zekere veerkracht blijkt. Omdat de oorzaken van de psychosen duidelijk zijn, weet ik inmiddels welke situaties ik moet vermijden om een mogelijke herhaling te voorkomen.

Ik zie ondanks dat, nu al op tegen het moment dat ik deze episoden ter sprake moet brengen. Het voelt alsof je het over onweer moet hebben, terwijl de zon schijnt. Kunt u mij hierover advies geven?

Groeten van een jonge man, die er naar uitziet dat de lege plaats in zijn leven wordt vervuld.

Beste vraagsteller,

Tja, onweer als de zon schijnt... dat lijkt geen goede combinatie, maar trek je vergelijking eens door: opwarming, broeierigheid en ja, dan komt er vaak wel onweer. Toch? Het is dus niet zo gek om je onderwerp ter sprake te brengen op een bepaald (lees: rustig) moment.

Je hebt een leuk contact, schrijf je. Dat is heel fijn en naarmate je elkaar beter wilt leren kennen -wat wederzijds is, naar ik aanneem- is het goed om vroeger of later ook over ‘onweer’ met elkaar te praten.

Je hebt jezelf goed leren kennen en kan met diverse situaties omgaan, schrijf je. Dat lijkt me heel positief en juist dàt kun je toch ter sprake brengen? Ga het gesprek aan vóórdat zij tot de óntdekking komt dat je psychosen hebt gehad en opgenomen bent geweest. Het is geen schande, hoor. Maar het roddelcircuit moet je vóór blijven, want dat zou jullie nadere kennismaking wel degelijk kunnen verstoren! Bedenk maar dat er moed voor nodig is om jezelf te zijn en te blijven!

Het ga je goed,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1503 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven