Autisme heeft grote invloed op mijn geloofsleven

Een vraag voor ds. C. Harinck. Ik worstel al langere tijd met geloofszaken. Ik vind het lastig om dit te bespreken omdat het een heel persoonlijk en kwetsbaar onderwerp betreft. Daarom heb ik besloten om hier een berichtje te plaatsen. Ik ben een jongedame van 21 jaar, gediagnosticeerd met autisme. Door mijn autisme vind ik het erg lastig om verbanden tussen dingen te leggen en om informatie te filteren, waardoor ik preken bijvoorbeeld helaas minimaal begrijp. Mijn concentratie is daarnaast ook niet zo goed door een heftig verleden en veel medicatiegebruik. Nu mag het gelukkig al een tijdje stabiel zijn, maar ik merk dat het verleden de nodige impact heeft (gehad) op mijn functioneren.

Naast preken vind ik het ook erg lastig om Bijbelgedeelten te volgen, het komt niet binnen; ik lees het wel, maar het lukt niet om het te begrijpen en het tot me door te laten dringen. Wel lees ik graag eenvoudige boekjes waarin wordt beschreven hoe de Heere werkt in het hart van Zijn kinderen, om maar een glimpje op te mogen vangen van Zijn grootheid en goedheid. Ik zit met veel vragen. Ik ga proberen het hieronder zo beknopt mogelijk te formuleren.

1. Ik kan soms erg uitzien naar Gods dag. Het uit Zijn Woord te mogen horen, in de hoop dat er iets voor mij bij mag zijn. Vaak valt het echter erg tegen en heb ik weer niks gevolgd van de preek. Het kan me zo verdrietig maken… Kan het voor mij nog? De Heere is zo ver weg, hoe kan ik Hem leren kennen, als ik niets van de Bijbel begrijp; als ik Zijn Woord, de preken niet volg? Ik besef me: de Heere staat niets in de weg; de Heere kan ook werken in de harten van mensen met een verstandelijke beperking. Maar ik heb een goed verstand gekregen; mag en kan ik dan verwachten dat ik Hem mag leren kennen op een eenvoudige wijze?

2. Mensen hier op aarde zijn tastbaar; ik kan hen zien, ik kan hun stem horen. Het geloof is echter iets heel ongrijpbaars. Waar is de Heere, hoort Hij mij? Hoe kan de Heere ooit (eerbiedig gezegd) ‘mijn nummer één’ worden als ik Hem niet letterlijk aan kan grijpen en daardoor steeds op mensen terug blijf vallen, omdat zij wel tastbaar zijn?

3. Ik kan zo met liefde en verlangen overladen worden als ik hoor van Hem. Maar hoe kan ik gered worden als ik geen waar zondebesef heb? In de catechismus wordt niet voor niks gesproken van drie fases: ellende, verlossing en dankbaarheid. Hoe kan ik verlost worden als ik niet een diep besef heb van hoe zondig, aards en verdorven wij zijn? Met mijn verstand weet ik het wel, maar ik voel het niet.

4. Mijn leven wordt gekenmerkt door zoveel mogelijk structuur, duidelijkheid, voorspelbaarheid; anders ervaar ik veel spanning. De wederkomst is iets waar ik ontzettend bang voor ben. Allereerst omdat ik weet dat ik niet kan sterven, maar ook omdat het zo iets onvoorspelbaar is. Ik heb een enorme vrees dat het hierdoor komt dat ik zo’n verlangen heb om Hem te leren kennen. Uit angst voor de hel? Uit angst voor het onverwachte? Of komt het omdat de Heere toch een klein beetje in mijn hart mag werken? Laatst sprak ik iemand en die zei: de Heere voltooid Zijn werk; als Hij ergens mee begonnen is, zal Hij het ook afmaken. Heel soms mag ik me daaraan vasthouden, maar vaak ben ik bang dat ik het zelf begonnen ben.

5. Ik vind het erg moeilijk om me bezig te houden met enerzijds de dagelijkse dingen, zoals studie/werk/iets leuks doen, en me anderzijds te richten op de Heere en dat het leven hier op aarde een keer ophoudt. Alles valt in het niet bij geloofszaken. Door mijn depressie heb ik lang in een donker gat geleefd; sinds een jaartje mag het een stuk beter gaan en kan ik regelmatig genieten van dingen. Maar het voelt zo dubbel: mag je wel genieten in deze ernstige tijd vol roepstemmen? Ik weet dat het onze plicht is om goed voor onszelf te zorgen, te werken, fijne dingen te doen, maar ik kan niet 50 procent het één en 50 procent het ander; het is bij mij (ook door m’n autisme) heel erg alles of niets.

Hoe komt het met mij toch ooit goed? Ondanks alles wat ik meegemaakt heb, ben ik nooit opstandig geweest. Soms zit ik zingend op de fiets om Hem te loven voor alles wat Hij doet. Ik besef me namelijk heel goed dat de Heere alles bestuurt en mag erop vertrouwen: wat de Heere doet is goed. Welke tegenslagen ik ook moet ondervinden, Hij heeft er Zijn wijze bedoeling mee. Ook de overlijdens van de jongeren van de afgelopen weken, het is niet te begrijpen hoe het voor die ouders en familie is... Toch weet ik zeker dat de Heere hiermee wil dat wij naar Hem toekomen, nu het nog kan. Alle roepstemmen, alle tegenslagen die gebeuren: Hij roept. Maar dan komen al die vragen, die ik hierboven heb proberen te beschrijven. Waar is Hij? Ik kan me voorstellen dat u het lastig vindt om hierop (een) antwoord(en) te geven. Toch hoop ik dat u het wilt proberen. Ik zie uit naar uw reactie.

Beste vraagstelster,

Je stelt heel wat vragen. Het zijn ook indringende vragen. En ik merk uit je schrijven dat het voor jou levensvragen zijn. Nu heb ik reeds vanaf mijn jeugd ook veel vragen gesteld en ik heb nog steeds vragen. Job had ook veel te vragen. Hij stelde vragen omtrent Gods goedheid en rechtvaardigheid. Nu, zulke vragen heb ik ook gesteld, vooral rondom de predestinatie. Toen Job God ontmoette werden zijn vragen niet allemaal netjes één voor één door God opgelost, maar ze verdwenen in de grootheid, wijsheid en ontferming van God. Zo’n ontmoeting met God lost veel,  ja alles op. We erkennen dan Hij God is en wij slechts mensen zijn. Hij weet zo veel beter wat goed voor ons is dan wij zelf. Die wijze God in je leven en alles wat je overkomt te zien, is van grote betekenis.

Na deze inleiding dan je vragen. Leven met een handicap als autisme, is een zwaar kruis. En  dan spreek je ook nog over een heftig verleden. Ik wil in het licht van die achtergrond je vragen zoeken te beantwoorden. 

Je zegt dat preken en Bijbellezen niet bij je binnenkomt. Het dring niet tot je door. Het is een bekend verschijnsel van mensen met autisme. Maar al heb je er niet die gevoelens bij die andere mensen hebben, zo komt het toch wel binnen. Autisme staat ons wel in de weg, maar  de Heere niet. Ik merk aan je schrijven dat verschillende belangrijke zaken wel bij je binnengekomen zijn. Je weet dat er mensen zijn die tot bekering zijn gekomen en God kennen. Je wilt daar meer over weten. Je weet dat God het belangrijkste in je leven moet worden. Je weet dat je verlossing nodig hebt. Je gelooft in het bestaan van een hel en een hemel. Je denkt aan de wederkomst. Je mist God. Je wordt soms overvallen door verlangen naar God en Zijn liefde. Je kunt zingen als je iets van God in de natuur ziet.

Ik wil je er dan ook eerst op wijzen dat er wel dingen bij je binnengekomen zijn. Dat lost je vragen wel niet op, maar ik zou toch willen dat je dat eens overdenkt.

Ik merk verder dat God en geestelijke zaken zo ongrijpbaar, veraf en ontastbaar voor je zijn. Het heeft denk ik ook met je situatie te maken, maar het is andere mensen ook niet vreemd. Je vraagt je af: Waar is de Heere? Ik wil je vragen: Waar denk je God te vinden? Waar denk je iets zichtbaars en tastbaars van God te kunnen zien en ervaren? Ik denk dat je het antwoord wel weet. In de Bijbel. Jakob hield God vast. Hij liet Hem niet gaan. Hoe kan een nietig mens de almachtige God vast houden en de handen binden, zodat Hij tegen een nietig mens, een zondaar zegt: “Laat mij gaan”! Jakob hield zich vast aan wat God van Zichzelf zegt en wat Hij belooft in Zijn Woord. Hij heeft gezegd dat Hij genadig is. Hij heeft beloofd: ieder, die Hem met berouw zoekt te vergeven. Hij laat verkondigen in Christus verzoend te zijn en nooit meer te toornen op hen die bij Jezus schuilen. Hij laat Zich door mensen, die zich daaraan vastklampen graag overwinnen.
 
En God is niet ver. In Handelingen 17 zegt Paulus:”Want in Hem leven wij en bewegen ons en zijn wij.” Psalm 145: 18 zegt: “De Heere is nabij allen, die Hem aanroepen, allen die Hem aanroepen in der waarheid.” God is niet veraf maar nabij de ziel die uit nood tot Hem roept.

Je wilt God met je verstand bevatten. Maar ons verstand is te klein om Hem te bevatten. We moeten het doen met wat Hij in Zijn Woord van Zichzelf zegt. Het geloof in God is niet onredelijk. Het is logisch dat er een God en Schepper is. Het leven en bestaan van alle dingen zonder God is onlogisch. Daar was Plato zonder Bijbel reeds achter gekomen. Hij verklaarde: “Wij kunnen nog geen grasspriet maken, dus moet er een Maker zijn van alle dingen.” Je hoeft je verstand dan ook niet uit te schakelen. Maar  een mens is meer dan verstand. Hij zoekt troost en geluk voor zijn hart. Zondag 1 zegt dat die troost wel in een bepaalde weg ons deel wordt. Maar denk niet dat alleen mensen die boven de hel hebben gehangen hun ellende kennen. Je hebt ellende genoeg leren kennen in je leven. Wanneer je nu nog ziet, belijdt en betreurt dat dat allemaal vanwege je eigen zonden is en je daarover voor God vernedert, weet je er genoeg van.
 
Je zegt tenslotte dat je structuur, bepaalde vastigheden nodig hebt om te kunnen leven. Met je autisme is dat inderdaad onmisbaar. De betrouwbare, nooit liegende God, Die tot ons spreekt in Zijn Woord en Zich openbaart en toont in Jezus Christus. Laat dat je houvast zijn. Je kunt van God en Zijn Woord op aan. God is zichtbaar geworden in Christus. Jezus zei: “Die Mij gezien heeft, die heeft de Vader gezien.” Wat mij met die vragen veel goed gedaan heeft in mijn jeugd, is het lezen van de vier evangeliebeschrijvingen. Je kijkt dan door het oog van de discipelen naar Jezus en door Jezus naar God. 

Tenslotte wil ik je nog op iets wijzen. Ik doe dat niet om je buiten Jezus en Zijn verzoenend bloed gerust te stellen. Je zult met al je vragen en zonden aan de voet van Golgotha’s kruis moeten buigen om echte vrede en troost te vinden. Ik wil echter toch tot je zeggen: Kijk niet alleen naar de negatieve dingen. Er zijn ook nog zo veel positieve dingen in je leven. Je hebt ondanks je handicap en alles wat je meegemaakt hebt, God niet uit je leven gebannen. Op je fiets kun je nog zingen. Je ziet God in Zijn schepping en je verlangt Hem te kennen en  te ontmoeten. Zoek de positieve dingen van je leven te versterken en de negatieve dingen te verzwakken.

En wat denk je tenslotte. Zou Jezus, Die allerlei ziekten genas, toen Hij op aarde was, zou Hij tegen jou gezegd hebben: zulke mensen kan ik niet genezen? Denk veel aan de liefde en ontferming van Christus. Let er op dat Hij nog nooit iemand heeft afgewezen die tot Hem kwam. Hij is de Heere, de Heelmeester. Voor alle kwalen. Ook voor die van jou.
 
Gods zegen toegebeden, 
Ds. C. Harinck

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Harinck

• Geboortedatum:
  09-04-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

250 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven