Noodkreet

Ik ben bang dat ik tegen een burn-out aan zit. Ik heb een heel druk leven, werk en vier kleine kinderen. Daarnaast zijn er enorme verschillen ontstaan op geloofsgebied tussen mijn partner en mij. Ik kan daar niet mee leven en het accepteren. Hierdoor knaagt dat elke dag. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Mijn kinderen zijn enorm druk. Ik kan niks verdragen van mijn kinderen. Eentje is zeer moeilijk en zoekt enorm de grenzen op. Ik schreeuw erg tegen de kinderen en dat doet pijn.

Ik doe alles voor anderen en probeer de buitenwereld te laten zien dat alles goed gaat. Maar van binnen ga ik kapot van verdriet. In de auto uit mijn werk huil ik veel. Ik heb ook het idee dat mijn partner niet door heeft hoe het met mij gesteld is. Als ik snauw of moe ben wordt er boos gereageerd en moet ik normaal doen. Wat moet ik? Ik wil vluchten en weg van mijn situatie.

Beste mevrouw,

Een noodkreet! U beseft, dat u iets moet doen, en dat is een eerste stap. Houdt niet de schone schijn op, want dat helpt natuurlijk helemaal niet! U hebt het moeilijk en daar hebt u húlp bij nodig! U schrijft aan Refoweb, prima, maar nu ook úit de anonimiteit komen.

Laat allereerst uw man lezen wat u mij schrijft. Heeft hij wel door wat er met u gebeurt, nu geloofsverschillen een grote rol lijken te spelen? Daar zult u toch met elkaar over in gesprek moeten. Misschien met een ‘neutrale’ gesprekspartner erbij (u merkt wel, dat ik niet zeg: praat met een dominee, voorganger, ouderling of andere ‘geloofsgenoot’, want juist dát kan weerstand oproepen!). Verschillen in opvatting zullen er wellicht blijven, maar het moet zó zijn dat u beide er mee kunt leven. Dat vraagt acceptatie, van beide kanten! En wijsheid. En tact. Juist in een gezin met opgroeiende kinderen is het goed dat standpunten -al zijn ze nog zo verschillend- helder zijn. 

U wilt vluchten en wég uit de situatie. Helaas is dat geen oplossing. Wie weg loopt moet ook weer terugkomen, heb ik ooit horen zeggen. Wèl goed is het om juist ook in praktische zin na te gaan wat tot de mogelijkheden behoort om een en ander uit handen te geven zodat er meer rust in uw leven komt. Een hulp in de huishouding, iemand die de tuin doet, boodschappen thuis laten bezorgen, naschoolse opvang... dat soort dingen, bedoel ik. Al is het maar voor tijdelijk. Want op uw tenen lopen, met alle zorgen die u op dit moment heeft, leidt inderdaad vroeger of later tot een burn-out. Zorg dus dat die last van uw schouders wordt genomen: en dat kunt u alleen zélf door actie te ondernemen!

Marijke Rots 

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1503 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven