Vraag
Van kleins af aan geloof ik in Jezus, de Zoon van onze God. De Zoon die voor mij aan het kruis ging. Maar soms heb ik mijn twijfels (wat ik niet wil natuurlijk). Ik moet u vertellen dat mijn leven er altijd wel fijn uitzag. Totdat ik ziek werd een paar jaar geleden. Ik had veel pijn, lag een half jaar in bed en at niks. Mijn moeder heeft me eigenlijk gered door me constant eten te geven, daarvoor was ik al een paar keer opgenomen geweest. Ik heb diverse operaties gehad en heb al twee jaar pijn! Ik slik pijnstillers, bid ervoor, heb echo’s laten maken, maar ze kunnen niks vinden. Ik eet weer wel gelukkig.
Mijn moeder moest ook geopereerd worden. Dat ging goed. Ze mocht naar huis en die nacht thuis is ze ineens overleden. De pijn die je dan hebt en het verdriet, waar ik nu nog mee loop. Je voelt je alleen. Ik ben ook alleen. Dan bid je en ineens lijkt het alsof God niks meer doet voor me. Hoe moet ik verder? Mijn moeder was behalve mijn moeder ook mijn beste vriendin. En die ben je kwijt. Je bent letterlijk moederziel alleen. Ooit hoorde ik op tv dat je blij moest zijn met de pijn die je hebt, omdat je dan voelt wat Jezus heeft meegemaakt. De pijn te ervaren zoals Jezus die had. Wat denkt u ervan?
Antwoord
De situatie die je beschrijft heeft grote gevolgen voor je. Dat kan ik goed begrijpen. Als na ziekte en pijn ook je moeder nog wegvalt zal er in je leven veel eenzaamheid en verdriet zijn. Ik hoop voor je dat je nog andere mensen om je heen hebt die je kunnen steunen en helpen.
Wel mooi om te lezen dat je van kleins af gelovig bent geweest. Ook al gaat het soms door de diepten heen. Al wordt je geloof aangevochten. Wij mogen weten dat God ons telkens weer in twijfel en zorgen nieuwe kracht wil geven en ons geloof wil versterken.
Het eigenlijke van je vraag is of wij blij moeten zijn met het lijden en blij moeten zijn als we pijn ervaren omdat we daarmee dichter bij Jezus zouden kunnen staan, omdat Hij ook geleden heeft.
Een paar dingen daarover: Het lijden van Jezus was uniek. Daarmee betaalde Hij vrijwillig en totaal voor ons zonden en schuld. Hij leed ondraaglijke smarten en angst in onze plaats, zodat wij van de eeuwige straf gered kunnen worden. Nergens zegt de Bijbel dat wij het martelaarschap moeten zoeken. In de middeleeuwen zijn er wel stromingen geweest die dat doelbewust zochten om reden die je in je vraag noemt: om te voelen wat Jezus meegemaakt had. Ze zochten verdienste in het lijden. Dat wijst de Bijbel echter af.
Toch kan het lijden ons wel dichter bij God brengen. Soms gebruikt de Heere onze God heel nare ervaringen om ons heel dicht bij Hem te houden of om ons geloof op de proef te stellen. David zegt in de Bijbel ergens “dat het goed voor hem is geweest om verdrukt te zijn geweest.”
De Hebreëenbrief zegt dat het lijden van deze wereld, op het moment dat het er is, geen zaak van vreugde is, maar dat het vruchten geeft voor de eeuwigheid. Het geeft ons zicht op- en verlangen naar de eeuwige heerlijkheid. Mogelijk kan dat je tot troost zijn in je situatie. Dat je steeds meer gaat verlangen naar de heerlijkheid van de hemel zoals de arme Lazarus een ellendig leven had maar Bij God in de hemel mocht komen, terwijl de rijke in de pijn terecht kwam. Hij had zijn deel gehad in dit leven.
Ik hoop dat je hiermee iets verder komt in de doordenking van je vraag.
Vriendelijke groet,
Ds. J. J. van Holten, IJsselstein
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
