Vraag
Ik verwacht geen pasklaar antwoord; daarvoor is het te complex. Maar ik wil mijn gedachten graag ventileren en ik ben erg benieuwd naar de reactie.
Ik ben opgegroeid in een gewoon gezin in een christelijke omgeving. Elke zondag twee keer naar de kerk (Hervormd), wekelijks naar catechisatie, JV, christelijke scholen. reformatorisch MBO. Op een gegeven moment kreeg ik verkering. Jongen uit dezelfde kerk, ouders bevriend. Etc. Het perfecte plaatje. Ik was veel bezig met het geloof en bekering. Op m’n negentiende heb ik belijdenis gedaan en ik geloofde oprecht dat ik bekeerd was. Begin twintig getrouwd en twee jaar later kwam het: mijn man kreeg een baan aan de andere kant van het land. Alles in mij verzette zich. Mijn familie en geboortedorp achterlaten? Ergens anders gaan wonen? Dat kan ik niet! Uiteindelijk toch gedaan. In een huurhuis, zo konden we altijd nog terug. Dat is inmiddels van de baan. We zijn nu tien jaar verder en we hebben al veel van wat we hebben meegekregen losgelaten.
We kwamen in een niet-christelijke omgeving terecht. Op het werk moest ik ineens uitleggen wat het geloof was en wat ik op zondag deed! (Hoewel ik hiervoor ook bij een onchristelijk bedrijf werkte, kende iedereen de kerkmensen en kreeg ik ook geen vragen.) We moesten een nieuwe gemeente vinden, zoiets als ‘thuis’ is hier niet. Nieuwe vrienden maken, écht op eigen benen staan!
In de kerk was alles wat ‘losser’. Ook wordt er niet zo op je gelet: kom je één of twee keer, sla je een zondag over, dat valt wat minder op. De winkels zijn hier op zondag open, dus een keer een boodschap halen kan ook. Een rondje fietsen en wat drinken op een terras, niemand die het ziet. En zo werd de kerk steeds minder belangrijk.
Hoe is de situatie nu? We gaan op zondag één keer naar de kerk. Ik zing christelijke liedjes die de kinderen op school leren en lees voor hen uit de Bijbel. Verder open ik die nooit meer. Stille tijd doen we niet meer aan. Ik kijk qua films en series alles wat ik maar kan vinden. Ik lees veel over evolutie en hoewel ik dat ook niet kan geloven, maakt het wel dat ik aan alles ga twijfelen.
Eigenlijk geloof ik er geen barst meer van. Het hele geloof is aangeleerd gedrag. Bidden helpt? Welnee, het geeft je een goed gevoel en zorgt dat je dingen los kunt laten. Met het geloof hou je mensen in het gareel. Elke zondag zit ik in de kerk en laat ik mijn gedachten afdwalen. Ik wil het niet horen, ik wil er niet over denken. Met mijn man praat ik er af en toe over. Hoe hij er precies over denkt weet ik niet, maar voor hem is het ook niet meer belangrijk. Eigenlijk kan ik er met niemand over praten.
Collega’s denken dat ik geloof. Op de kring van de kerk denken ze dat ook. Ik kan ook prima meepraten met ze! En sowieso krijgen we de vraag of je bekeerd bent nooit. Het stomme is, in onze gemeente zitten mensen die écht geloven. Die écht een getuige zijn. Die alles opgegeven voor God en de kerk. Zich laten leiden. Ik geloof wel dat het voor hen echt is. Maar of er dan ook écht een God in de hemel woont? De meeste mensen op deze aardbol geloven het niet. Ik ook niet meer.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je verwacht geen pasklaar antwoord… Dat komt goed uit want ik heb dat ook niet. Laten we maar samen beginnen bij het begin.
“We gaan op zondag één keer naar de kerk. Ik zing christelijke liedjes die de kinderen op school leren en lees voor hen uit de Bijbel. Verder open ik die nooit meer. Stille tijd doen we niet meer aan. Ik kijk qua films en series alles wat ik maar kan vinden. Ik lees veel over evolutie en hoewel ik dat ook niet kan geloven, maakt het wel dat ik aan alles ga twijfelen”.
Dat is één!
“Eigenlijk geloof ik er geen barst meer van. Het hele geloof is aangeleerd gedrag. Bidden helpt? Welnee, het geeft je een goed gevoel en zorgt dat je dingen los kunt laten. Met het geloof houd je mensen in het gareel.”
Dat is twee!
“Het stomme is, in onze gemeente zitten mensen die écht geloven. Die écht een getuige zijn. Die alles opgegeven voor God en de kerk. Zich laten leiden. Ik geloof wel dat het voor hen echt is. Maar of er dan ook écht een God in de hemel woont? De meeste mensen op deze aardbol geloven het niet. Ik ook niet meer”.
Dat is drie!
Je liep mee in het normale christelijke gezinsleven, de school, de kerk... Nee! God had je daar neergezet. Op een goed plekje. Dat wist je ook. Daarom dacht je ook dat je bekeerd was. Er was nog meer: Je geloofde wat in de kerk gezegd werd, wat in de Bijbel stond. Je hart was ‘warm’ voor de Heere en Zijn dienst. Het Woord van God had je aangeraakt. De Heere trok in liefde aan je. Hij had zulke heerlijke en bijzondere dingen al tegen je gezegd toen je gedoopt werd. Je deed belijdenis, trouwde in de kerk... Maar toen kwam het: Jullie moesten op eigen benen gaan staan. Je man kreeg een baan elders in het land. Nu niet meer meelopen in de optocht van het kerkelijke leven, maar zelf een leven met de Heere leven. Er ging een ander aan je aan het trekken; de hele grote boeiende en alles overweldigende wereld. Die had zoveel te bieden...
Je steigerde, het leven was zo vertrouwd, alles ging zo goed, je hoefde niet na te denken. Inderdaad het perfecte plaatje. En nu alles achter laten? Jezus volgen aan de andere kant van het land... Toen kwam de storm en de brandende zon over je volgzame leventje heen en, lieve zuster, het christelijke huisje stortte in elkaar. Was het misschien op zand gebouwd?
Want wat zie je nu na tien jaar: er is niets meer van al je geloof over. De omgeving is onchristelijk en je wist niet dat je juist in die omgeving een prachtige taak van de Heere gekregen had, zout zijn, licht zijn. Misschien wilde je het ook wel niet. Dat had je nog nooit hoeven te zijn!!
De onchristelijke mensen vroegen nu waar jij als christen voor stond... en je kon het niet vertellen. En ze vroegen wat je op zondag deed... Wat een voorrecht. “Ga dan heen en vertel van Mij”, droeg de Heere Jezus ons op. Maar je was gewend dat in je vorig dorp niemand belangstelling had voor wie je nu werkelijk als kerkmens was en hier moest je kleur bekennen, en dat ging niet... Je kroop weg, ontweek antwoorden.
En die nieuwe gemeente is ook al zoiets, het was niet zo als thuis. En je vrienden en alles losser dan je gewend was. Maar was het nodig om ook losser te worden en mee te gaan? En de sociale controle was er niet. Waar was het fundament waar je dacht op te staan?
Ik ben al lezend verdrietig geworden. Je noemt de winkels in je nieuwe dorp die open zijn. Het zij zo. Daar zullen we mee moeten leren omgaan. Ons christelijk standpunt innemen! Maar in onze tijd zijn ook in veel kerkelijke dorpen de winkels op zondag open en in heel veel landen ook en als christen leef je in die wereld en toch niet van deze wereld. Maar je ging ook op zondag de winkel binnen. Je liet los wat je in je leven had mee gekregen. Meesnoepen van de rijstebrijberg van deze wereld. Het begon heel voorzichtig met een paar korreltjes en voor je er erg in had zat je midden in die berg.
Voor je kinderen zing je nog, lees je nog voor uit de Bijbel en nog één keer per zondag onder het Woord. Maar je hart is er ver van de Heere vandaan. Steeds verder van de Heere weg. Je liet je Bijbel dicht, en juist daar had je nu de troost kunnen vinden en de weg waarop je wandelen moest.
Dan zeg je: “Ik geloof er geen barst meer van en het is maar een aangeleerd gedrag.” Dat preekt satan. Luister niet naar hem. Laat je niet door hem wurgen! Ontvlucht hem. Neem het niet van hem over. Je gelooft er alles nog van! Anders had je deze vraag niet gestuurd. De Heere is nog Dezelfde als toen je belijdenis deed. Hij wacht op je. Lieve zuster ga niet verder weg! Vlucht naar die gesloten Bijbel en maak die open.
Bidden geen zin? De Heere God bidt jou: “Mijn dochter geef Mij je hart!” Hij is het Fundament waarop je dacht te staan. Hij wil dat nog zijn, zoek Hem, smeek Hem, volg Hem...
Ik ben er van overtuigd dat je in je hart weet dat dat ik gelijk heb, maar je hebt alle poorten naar de Heiland door de satan en de wereld laten afsluiten en daar sta je nou! De vriendelijke en liefdevolle stem van de Heere Jezus roept je. Nog is het genadetijd voor je. Ga samen met je man weer Bijbellezen, bidden. Betrek je kinderen daar in. Ze groeien op in een wereld die niet naar de Heere vraagt. Waar moeten zij hun houvast zoeken als hun ouders hen niet leiden naar het kruis? Ga eens naar die mensen waarvan je zegt: “Het stomme is, in onze gemeente zitten mensen die écht geloven.” Die écht een getuige zijn. Waarom je dit zo expliciet zegt weet ik niet. Maar ze maken op de één of andere manier toch indruk op je. Dat verheugt me sterk. Het laatste vonkje is nog niet uitgeblust! Laat deze mensen eens iets vertellen over hun geloof. Dat kan voor jou een handvat zijn om de goede kant op te kijken. Dat geeft ook moed en kracht. Het is nog niet te laat hoor!
Hartelijke groeten en Gods zegen,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
@vraagstelster, mag ik een kleine toevoeging geven. Ik denk dat jouw beeld van het geloof altijd “religie” is geweest, en geen “relatie”. Religie, zoals er zoveel zijn op aarde. Maar ga eens op zoek naar die relatie, zoals Evangelist Dooijeweert het zegt, Hij wil je hart, je leven, je liefde, je alles!!
Dan ontdek je de inhoud van het geloof, dat zich richt op de Heere Jezus Christus. Als je dat gevonden hebt (en Hij laat Zich vinden, want Hij is Zelf op zoek naar zondaren) wil je dit nooit, nóóit meer kwijt!!
Zegen en een relatie met Hem gewenst, samen met je man!
Beste Andrew,
Jouw reactie helpt de vraagstelster niet verder. Bovendien stel je dezelfde vragen steeds opnieuw. Je hebt daar ook al antwoorden op gekregen.
Ik denk dat deze omgeving waar je nu in verkeerd heel duidelijk aantoont dat je op zoek mag gaan naar waarheid en leven zoals Jezus het zelf zei.
Want Jezus heeft geen klein-kinderen, maar kinderen.
Jij mag, dicht bij Jezus deze waarheid opnieuw gaan ont-dekken.
Deze waarheid die weer mag opengaan, als een bron in de woestijn.
Die zie je eerst niet, maar je moet er naar zoeken.
Elke woestijn heeft een BRON!
Jezus is de BRON van het leven.
Ik ben de weg, de waarheid en het leven.
Daarin je te verdiepen maakt dat je gaat groeien.
Vertel het maar tegen Jezus.
Kan gewoon met je ogen open, terwijl je de aardappelen aan het schillen bent. Ga met hem praten! Laat hem je stem horen.
De meeste vaders geven antwoord, toch?
Zo zeker zal jouw hemelse Vader antwoorden en geven wat je nodig hebt!
Hij hoort je en geeft je een weg van LEVEN...lees dit berichtje maar als een wegwijzers bordje...de route naar het LEVEN (eeuwig leven)
Hartelijke groet!
Onze Hemelse Vader wil dat ieder mens naar Hem gaat zoeken dat zegt de volgende tekst ......
(Handelingen 17:27) God wilde namelijk dat ze hem zouden zoeken, dat ze naar hem zouden tasten en hem ook echt zouden vinden, hoewel hij eigenlijk niet ver is van elk van ons.
"God is een geest" zegt Johannes en Jezus zegt dat Hij in het "verborgene" leeft.
Dus God moet zich aan een mens openbaren anders kan een mens Hem niet leren kennen.
De Bijbel zegt nog iets belangrijks over God in Johannes 4 .....
"Maar er komt een tijd, en die is er al, dat de ware aanbidders de Vader met geest en waarheid zullen aanbidden, want de Vader zoekt mensen die hem zo willen aanbidden. 24 God is een Geest, en wie hem aanbidden, moeten hem met geest en waarheid aanbidden."
Eén commentaar zegt over dit tekstgedeelte:
‘God is een Geest’, en mensen kunnen hem niet zien. Daarom gebruikten de vroege christenen geen zichtbare voorwerpen en symbolen om zich met God verbonden te voelen. Zij aanbaden hem ‘met geest’, geleid door zijn onzichtbare heilige geest, en met ‘waarheid’, in overeenstemming met Gods wil die in de Bijbel staat opgetekend.
Is God kieskeurig? De ene mens geeft Hij wel kennis en geestelijk inzicht en de andere niet!
God is niet kieskeurig en ook niet partijdig.... Handelingen zegt ....
‘Nu begrijp ik echt dat God niet partijdig is, 35 maar in elk volk is iedereen die ontzag voor hem heeft en het juiste doet, aanvaardbaar voor hem.
Essentieel om God te leren kennen is ontzag of respect en achting voor Hem te hebben.
Hij zal zich dan openbaren aan iemand die Hem zo eert.
Zal de Vader dit doen ten aanzien van iedere 'christen'?
Alleen degene die de zoon en de Vader erkent en eert .....(Mat 11:27)
Mijn Vader heeft alle dingen aan mij toevertrouwd. Niemand kent de Zoon volledig behalve de Vader, en niemand kent de Vader volledig behalve de Zoon en degenen aan wie de Zoon bereid is hem te onthullen.
Zoek en je zal vinden.
Meer en meer wijst de wetenschap naar een kracht buiten tijd en ruimte, die alles in gang heeft gezet. Deze God die zich doet kennen in de bijbel via Zijn zoon Jezus. Verwar religie niet met geloof hoewel uit geloof wel religie volgt.
Als je serieus op zoek bent naar antwoorden zoek dan! Hij beloofd dat Hij zich laat vinden. Echter, als je niet wilt en je serieus denkt dat deze 60, 70 jaar alles zijn, als je daadwerkelijk denkt dat we sterrenstof zijn... Stop dan met doen alsof en leef je leven. Met alle ellende die je tegenkomt. Ik garandeer je dat deze wereld je nooit alles zal geven om je onrust te verhelpen. Dat is alleen bij de Ene mogelijk. Nogmaals ik hoop en bid dat je doorzet. Je zult zien dat je zoektocht het eindresultaat waard is: een levende relatie met een liefhebbende God. Niet voor even maar voor eeuwig!
