Vraag
Ik vind het geloof zo vaak moeilijk. Ik mis nog zoveel dingen in mijzelf. Ben vaak bang om verloren te gaan. Ik weet dat je op Jezus moet vertrouwen, maar heb altijd het idee dat ik ook nog dingen moet doen. Soms vind ik ook de verhalen uit de Bijbel zo schokkend, bijvoorbeeld als hele volken worden vermoord. Toch zie ik zoveel goedheid die God aan mij geeft.
Antwoord
In de vraag (maar zonder één vraagteken!) vind ik een klagende verzuchting, enige kritiek op Bijbelverhalen en ook dankbaarheid. Hoe en waarop moet ik antwoorden? Ik wil toch wat overwegingen meegeven.
1. In plaats van “geloof” spreek ik liever van “geloven”. Wij maken van acties en daden vaak abstracte begrippen. In plaats van ons te bekeren, gaan we dan allerlei definities van het woord “bekering” uitpluizen.
2. De moeilijkheid van geloven is niet dat we zoveel dingen in ons zelf missen. Het is juist omgekeerd: Geloven -dat is vertrouwen op God en Zijn Woord- is dat we nog zoveel van ons zelf willen vasthouden. Om een ander te vertrouwen dienen we veel soms van onszelf los te laten. God helpt niet de mensen die eerst van zichzelf nog iets goeds willen doen, hij helpt hulpeloze stumpers. Hij spreekt zondaren zalig. Niet mensen die eerst bij zichzelf een bepaalde zondekennis, een vorm van berouw of een bepaalde bevinding hebben opgebouwd.
3. De dingen die gedaan moeten worden zijn geen voorwaarden voor het geloof, maar vruchten van het geloof, uit dankbaarheid. Let maar eens op de volgorde in de Heidelbergse Catechismus.
4. Het is mode om te spreken van verhalen uit de Bijbel. Maar de Bijbel geeft een geschiedenis, geen mooie verzinsels maar feiten. Daartoe behoren ook schokkende feiten. Is de zondeval niet schokkend? De zondvloed is schokkend, omdat de mensen rond Noach verschrikkelijke zonden bedreven en weigerden zich te bekeren. Voor dat God de deur van de ark sloot (Genesis 7:16) waren de dieren zonder dwang vrijwillig naar binnen gegaan, terwijl de mensen toekeken en weigerden zich te bekeren, mogelijk zelfs nog spotten en buiten wilden blijven staan.
5. Is het niet vreemd dat als het ons goed gaat we dat niet of nauwelijks aan Gods liefde en geduld toeschrijven, terwijl wanneer het ons tegenzit we God daarvan de schuld geven. En zo is het ook in de geschiedenis van volken en van de wereld. Hebben wij en alle mensen recht op een rustig en ongestoord leven, ook al bekommeren we ons niet om onze Hemelse Koning? Gaat het mis dan verwachten we dat God ons en andere mensen en volken er weer snel uithaalt.
6. God had toen en heeft ook nu een plan met zijn volk, met Israël en ook met de kerk. Wanneer mensen en volken en andere godsdiensten of wereldbeschouwingen zich daartegen verzetten en daarin volharden, worden ze soms met geweld terzijde gesteld. De bewoners van Jericho hadden kunnen vluchten bij de komst van Jozua. Andere groepen en stammen, die Israël wilden bestrijden, moesten daarvoor een hoge prijs betalen. Ook in de wereldgeschiedenis van nu kun je dat herhaaldelijk opmerken.
7. De laatste zin van de vraag is gelukkig de erkenning van veel van wat ik hierboven in overweging heb mogen geven.
Ds. J. J. Tigchelaar
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. Tigchelaar
- Geboortedatum:05-12-1931
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Putten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus predikant en adviseur predikantenopleiding Church of Central Africa
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dat was de genadetijd voor de Amorieten (Gen.15:16). Er is zoiets als tot hiertoe en niet verder. Dat was de tijd die de Eeuwige had bepaald. Het lijkt allemaal wreed en dat is het ook. Maar er is ook het aanbod van genade: waarom werd Adam en Eva niet meteen door G'd gedood? Dan was de wereld puntgaaf gebleven maar mist dan wel de beheerder van de schepping.
U mag het in een breder perspectief plaatsen en zien. Kijkt u dan vooral naar de lijn van bescherming en genade. Deze is veel sterker en loopt vanaf de eerste hoofdstukken tot het laatste hoofdstuk van de Bijbel. Let op de sancties die er zijn bij overtredingen. Let ook op de genade die geschonken wordt op het belijden van zonde en schuld. Bij opzettelijke schuld dient altijd een schadevergoeding gegeven te worden aan degene aan die de schade heeft ondervonden.
De les van schadevergoeding leert u om zorgvuldig om te gaan met uw naaste. We leven in een "sorrycultuur" en lopen dan snel door. Iemand die zichzelf respecteert toont ook respect voor zijn naaste. Op uw levensweg zult u het nodige leren. Het moeilijkste daarvan is om dingen af te leren, die er geleidelijk binnensluipen.
Moeilijk hé die levensweg, maar u hebt een betrouwbare Gids die u de weg wijst, dat is onze Jezus.
God schenkt geloof aan hen die in overeenstemming met zijn wil leven, mensen die zich niet om God bekommeren of niets om zijn wil geven kunnen niets van God verwachten.
Als je geïnteresseerd bent in de Waarheid dan moet je de Bijbel bestuderen, nauwkeurige kennis van de Bijbel en toepassen wat je leert maakt je gelukkig.
1Tim 1:11 .. het glorieuze goede nieuws van de gelukkige God ..
Ps 16:11 .. U wijst me de weg naar het leven.
In uw aanwezigheid is uitbundige vreugde,
aan uw rechterhand is eeuwig geluk.
