Vraag
Ik ben 22 en had vier maanden verkering. Ik was heel verliefd op hem, maar na onze eerste keer samen weg miste er toch iets. Die eerste keer hebben we gelijk gezoend en dit was veel te snel. Hij had een paar jaar eerder drie maanden verkering gehad, maar ik nog nooit. Wel was ik heel snel verliefd op allerlei jongens, plus twee jongens waar ik heel lang verliefd op was maar die mij niet zagen staan. Mijn vriend zag mij echt als een gebedsverhoring. Ik was echt heel erg verliefd op hem, maar dat was heel snel over. We hebben samen Bijbellezen en bidden opgepakt en dit voelde heel fijn. Alleen kwam het lichamelijke al heel snel om de hoek kijken. We zijn hierin te ver gegaan en hebben regelmatig seks gehad. In het begin was ik hier blij mee, want dan voelde ik weer iets, maar naar mate de tijd verstreek voelde ik me erna heel leeg. Ook stoorde ik me vanaf het begin al snel aan hem. Later werd dat wel minder. Hij voelde dat hij van me hield en daar geloof ik in, maar het lijkt wel of ik het niet kan ontvangen. Van de leegheid van de laatste week werd ik heel bang en toen heb ik het op een zondag uitgemaakt.
Aan het begin van onze relatie verloor ik mijn baan, hier was ik heel blij mee, want ik kon mijn werk niet meer aan. Ik heb heel veel gelogen in het verleden om aandacht, zoals het hebben van relaties en gebeurtenissen enz., om me maar beter voor te doen. Daardoor ging ik op internet zoeken wat ik zou kunnen hebben en kwam zo bij narcisme terecht. Ik voelde ineens niets meer voor mijn omgeving enz. Mijn vriend heb ik erg geclaimd, want hij luisterde naar me en zei dat ik geen narcist was. Altijd als hij er was voelde ik me wel beter, al was het soms leeg. Mensen waar ik vroeger mee omging, daar heb ik nu weinig meer mee. En mijn relatie is dus ook voorbij. Het enige wat ik nu kan is op internet kijken wat ik heb enz. Ben vorige week voor het eerst naar een psycholoog geweest. Alleen daar schaam ik me voor mijn leugens en durf ik ze niet te vertellen. Mijn moeder, vriendin en ex heb ik wel alles verteld. Wat nu? Heb nergens zin in, wil eigenlijk naar mijn ex terwijl ik er niks bij voel.
Antwoord
Hallo vragensteller,
Wat nu?, vraag je naar een bewogen uiteenzetting van je probleem. Ik zou op meerdere facetten van je verhaal kunnen ingaan maar dat doe ik niet. Ik lees dat je een eerste stap gezet richting een psycholoog. Goed om te lezen, op je vraag wat nu zou ik willen antwoorden dat je dit traject met je psycholoog eerst afmaakt.
Wat wel belangrijk is om jezelf af te vragen is of je een goede klik hebt met deze hulpverlener, je zegt zelf al dat je je schaamt voor je verhaal, belangrijk dan dat je wel eerlijk durft te zijn zodat de psycholoog (en jijzelf) een goede kans krijgt je op de juiste manier te helpen.
Als laatste zou ik je willen aanraden geen etiketten op te zoeken op internet. Voor ieder gezond denkend mens is er wel een ziekmakende diagnose te vinden. Ga eerst het contact aan met je psycholoog en kijken samen waar jullie op uit komen.
Ik wil je vanaf hier veel wijsheid en sterkte toewensen. En uiteraard Gods onmisbare zegen.
Met vriendelijke groet,
Jan Tollenaar
Dit artikel is beantwoord door
Jan Tollenaar
- Geboortedatum:25-10-1985
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Renswoude
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Om eens goed over na te denken...
Lieve vraagstelster, stop dan ook alsjeblieft direct met het zoeken naar etiketten op internet. Je zou niet de eerste zijn die zichzelf (of anderen) hiermee ziek gemaakt heeft! Laat dit werk aan een deskundige over.
Goed dat je de stap nu gezet hebt en om hulp vraagt. Ik hoop dat je direct een deskundig hulpverlener hebt getroffen. Helaas is dit niet altijd vanzelfsprekend. Niet om je te ontmoedigen, maar wel een stukje realiteit dat er nogal wat mensen ten onrechte een bepaalde diagnose gekregen hebben. Ik zou het heel naar voor je vinden als ook jij een verkeerde diagnose zou krijgen en jouw zelfbeeld gaat hiermee nog verder met jou aan de haal. Krijg je een etiket/diagnose te horen, vraag dan alsjeblieft bij een ander een second opinion aan.
Als je merkt dat je (na een sessie of twee/drie) bij deze hulpverlener geen klik hebt en zijn hulp jou niet helpt, dan ook maar liever direct naar een ander gaan, hoor, voordat dit jou nog meer beschadigt. Ook al krijg je tegengas! Het gaat om jóuw zelfbeeld en jóuw leven en niet om de portemonnee van welke hulpverlener dan ook.
Tenslotte kan het jou misschien troosten dat een narcist normaal gesproken niet uit zichzelf naar een hulpverlener stapt en zichzelf ook niet als ziek ziet. Maar dat zul je zelf ook wel gelezen hebben tijdens je zoektocht op internet bij narcisme.
