Vraag
De laatste tijd gaat een aantal van mijn vrienden stappen. Inmiddels gaan al mijn vrienden. Ik ga niet mee. Ik wil niet mee omdat ik het niet over mijn hart kan krijgen en om dan de volgende zondag schijnheilig in de kerk te gaan zitten. Er is dus iets wat me tegenhoudt. Maar hoe kan ik nu het beste mijn vrienden uitleggen dat ik niet met ze mee wil gaan? Hoe kan ik ze vertellen dat het niet goed is wat ze doen? Ik ben bang dat ze boos worden omdat ik mezelf kort geleden ook nog volgegooid heb met alcohol en ik ben net zo schuldig en zondig als zij. En als een heilig boontje wil ik ook niet over komen.
Antwoord
Ik lees dat je best een lastige situatie ervaart. Het gaat hier om je vrienden en die kunnen veel betekenen. Je wilt ze eigenlijk ook niet verliezen. Toch zul je duidelijkheid moeten scheppen naar hen toe. Het gedrag wat zij vertonen van “stappen en drinken” is niet iets wat van liefde tot de Heere getuigt. En dat voel jij goed aan. En als je daarin keuzes wilt maken, kun je ze maar beter transparant maken. Niet met een beschuldigende vinger naar je vrienden, want dat levert inderdaad boosheid en weerstand op. Maar wel duidelijkheid wat jij zelf doet en waarom je die keuzes maakt.
En dat je jezelf pas nog vol hebt laten lopen is natuurlijk heel jammer, maar ook dat kun je aangeven. Je wilt dat nu anders. Daarin heb je ook meteen een grote verantwoordelijkheid, want ze zullen best wel op je letten. Maar wat veel belangrijker is, de Heere let ook altijd op ons. En Hij is de God, Die ook kracht en ondersteuning wil geven, waar wij dat nodig hebben. “Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden” (Ps. 103:10). In ieder geval past het niet langer om te leven zoals je leefde. De uitingen van je vrienden zoals je ze beschrijft zijn wereldse uitingen. Daar kun je niet aan meedoen. Dat zou kunnen betekenen dat je vrienden verliest. Want “wie een vriend van de wereld wil zijn, wordt een vijand van God gesteld” (Jac.4:4).
Hoe kun je het dus vertellen? Een goede gelegenheid zoeken om ze dan te vertellen dat je het niet over je hart kan krijgen om werelds te leven. En dat je niet het ene moment wilt stappen en het volgende moment in de kerk wilt zitten, want dat dat niet samen gaat. En dat je er zelf veel moeite mee hebt, maar dat je toch die keuze wilt maken. Dus niet je vrienden de les gaan lezen, maar zeggen hoe het bij jezelf zit. En ga zo’n gesprek niet aan in eigen kracht en met je eigen moed. De Heere wil er om gebeden zijn en Hij wil helpen. “Doe uw mond wijd open en Ik zal hem vervullen” (Ps. 81). Sterkte er bij gewenst.
Vriendelijke groeten,
J. M. Strijbis
Dit artikel is beantwoord door
J.M. Strijbis
- Geboortedatum:16-06-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Docent(opleider) Driestar Hogeschool
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Romeinen 12: 1 Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontfermingen van God, om uw lichamen aan God te wijden als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk: dat is uw redelijke godsdienst. 2 En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.
Als je zo leeft is kun je ook andere mensen op een duidelijke manier ertoe oproepen hun leven te veranderen. En dat is ook belangrijk. Het is liefde om ze ertoe op te roepen slechte dingen niet te doen. Maar je mag dan niet altijd op succes rekenen:
1 Petrus 4: 3 Want wij hebben de voorgaande tijd van ons leven lang genoeg de wil van de heidenen gedaan en gewandeld in uitingen van losbandigheid, begeerten, dronkenschap, zwelgpartijen, drinkgelagen en allerlei walgelijke afgoderij. 4 Daarbij bevreemdt het hun dat u niet meeloopt in dezelfde uitbarsting van losbandigheid, en zij belasteren u.
Ik zelf heb mijn vrienden daardoor verloren.
Schrijf me gerust: emaildfj1@gmail.com
