Meer mensen behouden dan verloren

Ik zou graag een vraag stellen aan de Spurgeon-deskundige en panellid dr. C. A. van der Sluijs. Ik las over Spurgeon dat hij verwachtte dat er meer mensen behouden worden dan dat er verloren gaan. Mijn vraag is waarop hij dit (vanuit de Bijbel) baseerde. Op grond van bijvoorbeeld een passage als Mattheüs 7:13-14 (over de smalle en brede weg/poort) zou je eerder het omgekeerde verwachten, hoewel er natuurlijk ook teksten zijn die een andere richting op kunnen wijzen.

Om te beginnen was Spurgeon een heel ruimhartige prediker (broadminded), ook van karakter. Daarvan zijn er helaas niet al te veel. Velen voelen zich meer thuis bij de vraag: “Zijn er ook weinige die zalig worden (Luk. 13 : 23)?” En dit Schriftgedeelte moet je dan plaatsen naast het door jou genoemde Matth. 7:13-14. Maar zij of wij vergeten dan dat Jezus deze tendentieuze vraag terugbuigt naar de vraagsteller zelf: “Strijd gij om in te gaan!” En daarvan hebben we dan meestal niks terug, want we hebben het liever over die anderen dan over ons zelf. Nu zou je inderdaad verwachten dat het er weinige zijn die zalig worden als je let op jezelf! Let op die laatste woorden: “als je let op jezelf.” Wie tot deze conclusie komt moet het niet hebben van de theologie van de miezerigheid maar van de theologie van de barmhartigheid of nog beter van de God die rijk is in barmhartigheid (Ef. 2:4). Die God preekte Spurgeon graag en ruim!

Maar Spurgeon baseerde de verwachting dat er uiteindelijk meer mensen behouden zouden worden dan dat er verloren zouden gaan ten diepste op de leer van het Duizendjarig Rijk (het Chiliasme). In dat Vrederijk zal in een periode van duizend jaar de satan gebonden zijn (vgl. Openb. 20). Als je dit niet symbolisch opvat maar letterlijk, dan is het nu slechts een kwestie van tellen. Dan kun je op de vingers van een hand tellen dat er meer mensen behouden worden dan dat er verloren zullen gaan. En dan kun je dit ook nog verbinden met “een schare die niemand tellen kan” (vgl. Openb. 7:9).

Maar ik houd het liever op de letterlijke betekenis van deze laatste tekst “die niemand tellen kan.” Welnu,  dan moet ik dat ook niet doen en Spurgeon evenmin. Ik houd niet van tellen, laat God dit maar doen. Laten we het maar houden op vertellen hoe groot God is voor arme zondaren zoals wij. En dit deed Spurgeon in ieder geval. Dat beheerste zijn prediking en niet het thema van het Duizendjarig Rijk. Dit laatste had hij trouwens gemeen met alle baptisten van toen en nu. En er loopt bij de baptisten altijd een lijntje naar de Dopers in de tijd van de Reformatie. Laten we daarbij nooit vergeten dat Luther en Calvijn net zo hard streden tegen de Dopers als tegen de Roomsen. Wat dit betreft spoorde ook Spurgeon niet met de Reformatie en met de leer van de Kerk der eeuwen. Zo eerlijk moeten we wel zijn. Ook naar de gereformeerde predikers toe die ook vandaag het Chiliasme aanhangen. Op de een of andere wijze is er altijd een dopers trekje te ontdekken, namelijk in het uitvergroten van het zichtbare en het meetbare. Men vergeet dan dat het gaat om wat “geen oog heeft gezien en wat geen oor heeft gehoord en wat in het  hart van een mens niet is opgeklommen wat God bereid heeft voor hen die Hem liefhebben” (1 Kor. 2:9). Dan mag je de theologie van de miezerigheid en de armetierigheid vergeten, ook ten aanzien van het zogenaamd theologisch passen en meten en dan mag je het hebben van de theologie van Gods barmhartigheid. Tel uit je winst!

Met hartelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs

Dit artikel is beantwoord door

Dr. C. A. van der Sluijs

• Geboortedatum:
  14-09-1942
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

174 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven