Onzekerheid en onjuiste gedachten bij opleiding

Ik, jonge vrouw (19) volg een opleiding binnen het welzijnswerk. Binnen mijn stage en op school loop ik er tegen aan dat ik zo onzeker ben over mijzelf. Ik vind mezelf kortweg niet goed genoeg. Alles wat mijn collega's zeggen betrek ik op mezelf. Ik vind mezelf geen goede medewerker en wil alles beter kunnen. Mijn stagebegeleider benoemt dat ze geen aanmerkingen heeft op mijn functioneren en dat mijn probleem zich alleen maar in mijn hoofd afspeelt. In een gesprek met mijn stagebegeleider en de stageopleider werd benoemd dat ik meer taken moet oppakken om zo te kunnen 'proeven' wat deze taken inhouden.

Dit alles brengt zoveel stress met zich mee. Toen dit gezegd werd kreeg ik direct de gedachte dat ik niet deug en dat ik maar beter kan stoppen. Ik heb zoveel angst om extra taken op te pakken, want ik denk dat ik het niet kan en wil alles overleggen en bevestigd krijgen. Ik vind het zo lastig hoe ik hier mee om kan gaan en hoe ik mijn onzekerheid en onjuiste gedachten een plaatsje kan geven zodat ik zelfverzekerd mijn werk kan doen. Heeft u tips/ervaringen?

Beste...,

Je hebt gekozen voor het welzijnswerk. Prachtig! Dat is een baan waarin je anderen mag dienen met de gaven die jij ontvangen hebt, met toewijding en liefde van betekenis zijn voor anderen. Zonder welzijnswerkers zouden we in een keiharde wereld leven waarin het gaat om het meeste, de grootste, de sterkste, de beste, de rijkste, enzovoort. Afschuwelijk nietwaar?

En toch... Als ik even heel scherp mag zijn, ben jij zo’n wereld voor jezelf aan het creëren. Het lijkt er namelijk op dat je niet aan het dienen bent, maar je speelt een wedstrijd. Tegen jezelf. Je bent niet dankbaar voor het werk dat aan je toevertrouwd wordt, voor de nieuwe taken waarvoor mensen je uitnodigen, nee, je moet winnen. Het moet altijd beter. En zolang je daar niet zeker van bent, word je dus onzeker, bang en raak je in de stress.

Als ik dan consequent door redeneer, kun je twee dingen doen:

1. Als je vindt dat jij niet deugt voor dit werk, moet je ermee stoppen. Dan kun je beter met dingen gaan werken dan met mensen. Van dingen kun je wel winnen.

2. Je kunt ook de opmerkingen van je stagebegeleider serieus nemen en stoppen met het spelen van al die wedstrijden die jij voor jezelf creëert. Je kunt dankbaar omarmen wat God aan je heeft toevertrouwd en liefdevol van betekenis willen zijn voor de mensen die God op je weg plaatst. In je werk, maar ook privé. Dan gaat het er niet om dat je het ’t beste doet, maar dat je het beste van jezelf gééft. Snap je het verschil?

Misschien vind je aanvankelijk mijn beantwoording wat scherp. Ik schijf dit echter niet om vervelend te zijn, maar om jou helder te laten zien op welke twee manieren je in het leven kunt staan én hoe je anderen die jou meemaken serieus kunt nemen. Als jij iemand die de moeite wil nemen om jou in je stage te begeleiden, en die dus deskundig is en in jou investeert, maar laat kletsen omdat je je eigen gedachten ‘beter’ vindt, geef je blijk van weinig respect. 

Dus geef je denken een draai; begin met beter te luisteren naar God en anderen, en volg wat (naar ik hoop) het verlangen van je hart is: van betekenis willen zijn voor mensen (en door middel daarvan, ook voor God). Dan hoef je niet te winnen, maar mag je dienen. En wat de vrucht van die dienstbaarheid zal zijn, daar ga jij niet over. Ik zeg het altijd maar zo: ik mag proberen van betekenis te zijn op deze aarde en daar wil ik mij ook helemaal voor geven, maar de zegen hoef ik niet zelf te organiseren. Die komt van God. En zo kan ik als een afhankelijk mens leven. In het volste vertrouwen. Niet op mijzelf, maar op mijn Schepper die mij een levenstaak geeft.

Ik wens jou die bevrijdende en afhankelijke levenshouding toe! 

Drs. Els J. van Dijk,
Directeur EH

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven