Vraag
Broeder Van Dooijeweert, ik heb jaren geleden gezondigd. Ik heb haar (mijn dochter) gekwetst en belogen. Ik heb haar (christin) mijn schuld beleden en vergeving gevraagd. Zij wil mij echter ook na al die jaren niet vergeven. Het blijft voor mij een last waardoor ik bijvoorbeeld al die jaren niet deel kon/kan nemen aan het Heilig Avondmaal. Hoe nu, nu gesprekken niet mogelijk zijn? Een verdrietige vader.
Antwoord
Mijn beste broeder,
Wat een vreselijk verhaal in een paar pennenstreken! Ik moet er echt even voor gaan zitten. Wat moet je nu doen?
Er is iets gebeurd in het verleden. Ik hoef niet te weten wat. Maar het moet vreselijk zijn. Gekwetst en belogen, je eigen kind. Dat geeft veel pijn in een later stadium van het leven. Maar nu is de andere pijn nog veel groter: geen vergeving! Is dat omdat de pijn die u haar aangedaan hebt zo vreselijk is, of is het koppigheid van uw dochter? Daar kan ik helemaal niets in zeggen.
Weet u; u mag haar in eerste instantie niet kwalijk nemen dat zij niet vergeven wil of kan en dat moet u ook tegen haar uitspreken. Ik denk aan de andere kant dat het voor u heel erg nodig is dat u de hulp inroept van een intermediair. Je komt hier mens tegenover mens niet meer uit. Zij denkt recht te hebben om niet te vergeven en niet te vergeten. U hebt in het diepst van uw hart de mening dat u recht hebt op vergeving. En zolang u geen vergeving ontvangt, durft u niet meer deel te nemen aan het Avondmaal. Ik denk dat dit ook correct is, maar zonder de details te kennen is het bijzonder moeilijk om hierin een goed advies te geven. U mag mij gerust via onze website persoonlijk benaderen om een telefoongesprek te plannen. U blijft dan gewoon anoniem, maar we kunnen iets gemakkelijker naar een uitweg zoeken.
Bij de Heere is vergeving, dat staat als vaste rots in elke branding van het leven. Maar in de verhouding van mens tot mens kan dit zo helemaal anders zijn. En dan sta je voor een dilemma dat niet op te lossen is. “Probeer er mee te leven”, zegt men dan. Maar dan heb je ook een probleem. Hoe kun je verder? Een beetje zwakke opmerking.
Mijn raad aan u op dit moment (met mijn onbekendheid met uw probleem en het ontstaan er van):
Vertel alles eens helemaal eerlijk aan de Heere en vraag Hem om wijsheid om te kunnen handelen. Vraag aan uw dochter of zij wil weten van een mediator. Iemand die haar niet kent en u niet kent. Iemand die eerlijk de Heere liefheeft en met Hem leeft.
Je zou ook nog tegen uw dochter kunnen zeggen: “Ik begrijp dat je me niet KUNT vergeven, maar zou je het WILLEN?”. Vertel van uw pijn om wat u gedaan hebt. Zegt ze dan “nee, ik wil het niet”, dan ligt het helemaal bij haar en dan kunt u proberen de draad van het leven op te pakken. Zegt ze “ja”, dan kun je de weg inslaan die zij met u wil wil gaan.
Ik wens u van harte Gods zegen toe. En wijsheid en geduld.
Broedergroeten,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wanneer een vriend 10.000 euro van me achterover drukt en vergeving vraagt, dan zou ik raar opkijken wanneer diezelfde vriend de volgende dag een auto van 10.000 euro koopt. Alleen als die vriend nooit meer in staat zou zijn om mij die 10.000 euro terug te betalen, is het terecht dat hij om kwijtschelding van die schuld vraagt en alleen dan is vergeving redelijk.
Om een schuld te vereffenen is vaak een (gelijkwaardige) compensatie nodig. Misschien heeft de dochter er goede redenen voor dat zij (nog) niet kan vergeven. Ik heb geen glazen bol en kan slechts algemeen advies geven. Wellicht is de dochter van vraagsteller er niet van overtuigd dat het kwetsen en beliegen verleden tijd is. Het terugwinnen van vertrouwen na zoiets vergt in de meeste gevallen niet alleen tijd, maar ook een bewijs (daden!) dat er werkelijk een verandering heeft plaatsgevonden. Is het mogelijk dat vader iets kan doen waardoor de oude wonden alsnog genezen?
Ik hoop dat vraagsteller en zijn dochter goed genoeg contact hebben en dat zij kan uitspreken waarom zij (nog) niet in staat is haar vader te vergeven. En ik hoop dat de situatie in de toekomst zo verandert, dat het gedrag van de vraagsteller niet meer tussen vader en dochter in staat.
U heeft schuld beleden, schrijft u, dat is heel mooi! En u bent de minste geweest, dat is ook heel mooi.
En ligt het nu bij uw dochter en zij is kennelijk nog niet zover.
Niet iedere dader en slachtoffer belopen op dezelfde manier het pad. Ook het tempo kan anders zijn.
Respecteer dat.
En vergeet niet om het aan de Heere voor te leggen in gebed. Hij is Degene die harde harten kan verbreken.
Heel veel sterkte, want dit is een groot verdriet in uw leven.
Ben meer dan 25 jaar Hulpverlener geweest bij Stichting De Ombudsman.
Een probleem met uw eigen dochter oplossen is ook iets heel anders dan mensen helpen waar u geen emotionele binding mee hebt en in een probleem waarbij u niet emotioneel betrokken bent.
Stel gewoon eens mediation aan uw dochter voor... Stel dat het helpt, dat jullie er daarmee samen uitkomen. Dat is de moeite wel waard, toch?
Al wat nodig is toegewenst.
