Borderline en seksverslaving

Ik ben een jonge christen van halverwege de 20 en heb de persoonlijkheidsstoornis borderline. Altijd is het leeg in mijn leven. Of ik nu met tien mensen ben of alleen zit, altijd maar een grote leegte die ik met niks kan vullen. In mijn impulsiviteit doe ik vaak dingen waar ik achteraf veel vragen en verdriet aan over houd. Nu ik mijn leven overzie, kom ik tot de ontdekking dat ik seksverslaafd ben. Ik word door mijn sekspartner geaccepteerd zoals ik ben. Ik hoef niet te veranderen, vindt hij. Dat geeft mij een fijn gevoel, maar ik kan zo niet voor God bestaan. Ik kan niet meer aan het avondmaal. Elke keer beleid ik weer voor God dat ik een zondaar ben. Ik vraag vergeving voor de dingen die ik doe. Dan gaat het een poosje goed en vervolgens val ik weer terug. En zo zijn er meer dingen waar ik mee worstel, maar er met niemand over durf te praten. Daarnaast beschadig ik mijzelf. Daar wordt mijn lijf niet mooier op. In het geloof is borderline zo ingewikkeld en moeilijk. Ik kan niet voor God bestaan. Ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet. Hoe kan ik hier met iemand over in gesprek zonder dat het allemaal op zonde wordt gegooid? Ik zou zo graag weer aan het avondmaal willen, maar ik kan het niet: niet als ik moedwillig zonde doe.

Je vraag is kort, maar wel zeer beladen. Het meeste blijft nog onbenoemd lijkt me. Daarom past me terughoudendheid bij het beantwoorden hiervan.

Een paar dingen springen er uit: leegte of eenzaamheid, (seks)verslaving, automutilatie (zelfbeschadiging), strijd tegen de zonde en steeds weer terugvallen en een schreeuw om hulp. Het beeld past wel bij de diagnose borderline, al weet ik niet hoe die is vastgesteld. Dat betekent dat professionele christelijke hulp in combinatie met pastorale zorg, waarbij er voldoende onderlinge afstemming is tussen beide, beslist noodzakelijk is. Mijn advies is dan ook dat je dit zoekt. Ik weet niet waar je woont, maar kijk eens op de site mijnzorg.nl voor verantwoorde hulp in jouw omgeving. Eleos zou een goed adres zijn, als het voor jou bereikbaar is. In het noorden van het land heb je ook St. In de Bres.

En ga beslist ook naar je predikant of iemand anders die verantwoorde pastorale zorg kan bieden. Eerlijk zijn en de dingen ter sprake brengen is zeer noodzakelijk om het isolement te doorbreken en iets van de leegte weg te nemen. Juist die leegte is een enorme valkuil om te blijven hangen in de negatieve spiraal die je beschrijft en die moet dus doorbroken worden. Dat kan alleen met gezonde stabiele contacten. In overleg met de hulp en het pastoraat is het aan te bevelen om een klein netwerk om je heen te organiseren van mensen die je vertrouwt en die trouw het contact met je willen onderhouden. Stel daarbij geen onrealistisch hoge eisen een die contacten.

Nog een enkele opmerking over de sekspartner waar je het over hebt. Je zegt dat je van hem niet hoeft te veranderen. Heb je wel eens bedacht dat hier mogelijk sprake is van misbruik van jouw situatie door deze persoon? Het is zonde tegen God, zeg je zelf en dat is ook zo. Het is enorm schadelijk voor je ziel. Daarbij komt dat het ook voor je zelfwaardering zeer schadelijk is. Breek er mee en wacht geen uur om hulp te zoeken.

Dr. J. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

dr. J. van der Wal

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven