Eenzaam in de gemeente
Ds. D. Breure | 5 reacties | 17-08-2011| 10:07
Vraag
Mijn hele leven lang heb ik gekerkt in de Nederlandse Hervormde Kerk, nu PKN. Twee jaar geleden heb ik hierin ook belijdenis mogen doen van mijn geloof. Al die jaren heb ik het er goed gehad. Toch heb ik het de laatste jaren best moeilijk. Bijna iedereen in mijn gemeente gaat aan het Heilig Avondmaal (hier zeg ik niets van!); eigenlijk ben ik bijna de enige die niet aangaat. Ik ervaar zelf veel strijd, niet alleen dan, maar heel vaak. Zovaak ontbreekt het mij aan geloof en vertrouwen in God. En een ander moment dan is dat helemaal weg, en geloof ik zeker dat God van mij weet, dat Hij mijn leven leidt, dat Hij wilde lijden, sterven en weer op wilde staan. In de Bijbel staat ook over, strijd de goede strijd. Maar in mijn gemeente merk ik hier niets van. In zoveel gesprekken staan mensen verbaasd dat ik strijd ken en het wordt niet begrepen. Ik word er vaak op aangesproken dat ik niet aan ga. Dit geeft me dan nog eens extra strijd. Ook maakt dit alles dat ik me eenzaam voel in de gemeente. Ik denk zo heel anders dan veel anderen. Steeds loop ik vast in gesprekken. Nu is het zo dat ik over een tijdje hoop te verhuizen naar een andere woonplaats. Ik heb me nooit aan mijn kerkverband willen ontrekken, omdat ik het niet goed vind om 'zomaar' weg te gaan. Toch begint nu wel het verlangen te komen om daar een gemeente te zoeken waar ik me weer echt 'thuis' voel. Ik ben al door verschillende gemeenteleden welkom geheten, maar dat is dus een ander kerkverband. Ik wil deze weg biddend gaan, maar ik ben ook erg bang dat mijn gevoel mij nu leidt. Mijn ouders zijn erg tegen overgaan naar een ander kerkverband. Dit maakt het voor mij moeilijk. Kan iemand mij raad geven?
Antwoord
Allereerst wil ik zeggen dat je vraag en nood helaas een heel herkenbare is. De laatste jaren zijn er meerdere PKN-gemeenten die ‘verschuiven’. Laat dit allereerst niet alleen voor jou, maar voor ons allen, een nood zijn die ons dringt tot gebed en waakzaamheid. Uiteindelijk zal, zoals je aangeeft, je beslissing een persoonlijke moeten zijn die je in gebed voor Gods Aangezicht neemt. Maar misschien kan ik je helpen door enkele vraagpunten apart te zetten.
Een eerste vraag is: hoe sterk ben je verbonden aan "hervormd binnen de PKN"? Dat kan varieren van "ik ben er nu eenmaal in terecht gekomen en heb het er goed naar mijn zin gehad" (optie 1) via "ik ben er gedoopt, heb er belijdenis gedaan en voel me daarom sterk verbonden met deze gemeente en kerk" (optie 2) naar "het is de kerk van de Reformatie die God in Nederland gegeven heeft, en waarin Hij nog steeds wil wonen en werken en als Hij erin wil en kan zijn, wie ben ik dan om het niet te willen en te kunnen" (optie 3). Optie 1 lijkt mij niet passend en te vrijblijvend te zijn. Voor mezelf is 3 de enige manier om in de kerk te kunnen staan. Maar ik kan me indenken dat dat voor anderen optie 2 is. Maar dat maakt natuurlijk wel verschil als het gaat oer de vraag wanneer je van kerk veranderen mag. Wie optie 3 meent de juiste te zijn kan desnoods in een andere kerk noodgedwongen zijn of haar voedsel halen, maar zal lid blijven van een herv. gemeente binnen de PKN.
Een tweede vraag is: hoe verhouden zich de volgende dingen tot elkaar: enerzijds dat je je verantwoordelijkheid hebt voor de gemeente, en anderzijds dat je zondags in die gemeente je voedsel zoekt en wilt ontvangen. Je hebt gelijk als je zegt dat het niet zo mag zijn dat je gevoel de doorslag geeft en dat je vooral een gemeente zou zoeken waar het makkelijk voor je is. Maar er kan een punt komen voor iemand, en dat kan per persoon verschillen, dat je het niet meer volhoudt om je verantwoordelijkheid in de kerk/gemeente te nemen omdat je te weinig meekrijgt voor je eigen ziel en het niet meer aan kunt. Maar dat is iets tussen de HEERE en jezelf.
Verder is het een vraag waard waarom je ouders er erg op tegen zijn om van kerkverband te veranderen. Probeer het in elk geval bespreekbaar te maken/houden en zo mogelijk je strijd eerlijk weer te geven aan hen. Is hervormd in een andere naburige gemeente een optie? (al spelen dan dezelfde punten die ik onder de tweede vraag noemde).
Dan gaat het inderdaad om een beslissing die je persoonlijk neemt voor Gods Aangezicht. In Zijn gunst kun je overal zijn al is het moeilijk, en zonder Zijn gunst kun je nergens zijn, al is het makkelijk. Wijsheid en vrede in de Heere toegewenst!
Ds. D. Breure
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D. Breure
- Geboortedatum:30-08-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Kockengen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
In de bijbel komen afscheidingen bijna niet voor. In het OT kom één keer de scheuring van Israël voor maar dat was niet vanwege dwaalleer, maar vanwege de toekomstvisie van Rehabeam, als straf op de ontrouw van Salomo. Wat je wel ziet is dat bepaalde groepen mensen niet meedoen met afgoderij. De levieten deden niet mee bij het gouden kalf en ten tijde van Elia had God Zich 7000 zielen overgelaten die hun knie voor de baäl niet gebogen hadden.
Toch wordt gesproken van een overblijfsel van Israël, en deel slechts dat uit de ballingschap terugkeert en een overblijfsel dáár weer van zal in de tijd van Jezus Hem als Zaligmaker erkennen.
Wat je ook ziet is dat er wel groepsvorming is die het stevig met elkaar oneens zijn. De sadduceeën hadden flinke onenigheid met de farizeeën over de opstanding maar toch is geen van beide groepen uit het volk Israël verwijderd.
Pas in Handelingen lees je van een afscheiding. Handelingen 19:9 "Maar als sommigen verhard werden, en ongehoorzaam waren, kwaadsprekende van den weg des Heeren voor de menigte, week hij van hen, en scheidde de discipelen af, dagelijks handelende in de school van zekeren Tyrannus". "kwaadspreken van de weg des Heeren" is de enige reden die je in de bijbel zult vinden om je van een gemeente af te scheiden. Wat dat is schrijft Lucas even verderop want Paulus preekte "het Woord van den Heere Jezus". Als dát niet meer gebeurd, of als dát wordt tegengesproken, dán heb je dus een reden om je af te scheiden, anders niet.
Waar het moeilijk wordt is op het gebied van, zoals dat heet, de kerkelijke tucht. Want Paulus schrijft daarover dat de gemeente wie niet deugen wil uit zijn midden weg moet doen (het gaat daar trouwens over een behoorlijk zware zonde die zelfs onder de heidenen niet voorkwam: overspel met de vrouw van je vader.) Maar wat nou als de kerk dat niet meer doet. Want laten we wel wezen, het tegenspreken van God is toch een grotere zonde dan overspel? Dus wat dan als een kerk een dominee die bijvoorbeeld zegt dat je gelooft in een God die niet bestaat, gewoon zijn gang laat gaan, Is dat niet óók een kwaadspreken van de weg des Heeren? En is in die kerk blijven dan niet ook een instemmen met dat kwaadspreken? Maar anderzijds, is 'zeggen dat je een bepaalde leer niet steunt' of, zoals Jezus dat tegen Johannes op patmos zegt, Ik haat de leer der nikolaieten, niet een betere optie?
Je ziet, ik zeg niet wat je volgens mij zou moeten doen, dat doet de dominee ook niet. Maar je ziet ook dat er wél heel veel is om over na te denken voor je zo'n stap zet.
Jaren geleden heb ik met deze vraag ook geworsteld omdat ik me niet meer prettig voeldde binnen deze gemeente.
Tot het moment dat het bij mij waar werd Heer ai maak mij uwe wegen..
In elk kerk verband zal er wel eens wat zijn want op deze aarde is geen kerk(mensen) volmaakt.
Dan de werkelijkheid dat er een tijd zal komen zonder zorgen en zonder strijd.
Toch valt het niet altijd mee om te leven in een wereld met (vele) verdrukkingen de een wat meer dan de ander.
Maar heb goeden moed...
JUIST met je twijfel en je zwakheid mag je bij Hem komen aan tafel. Hij nodigt je Zelf uit! Werp geen hindernissen op die er niet kunnen zijn! HIJ nodigt je! Zijn doorboorde Handen strekt Hij ook naar jou uit!
Geloof je dat Hij voor jou wilde lijden, sterven en opstaan? Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden (Romeinen 10:9).
Verhuizen je ouders ook mee? Maak zeker nu je geloofsbelijdenis hebt gedaan je eigen keuzes onder leiding van de Heilige Geest. Hoe de geschiedenis van de PKN er ook uitziet, hoeveel goede dingen er ook zijn, laat je daar niet door leiden. Er is boven ook geen 'hokje' voor hervormden of gergemmers... Al die kerken belijden 'één heilige algemene christelijke kerk' op aarde.
Zoek daarom vooral contact met gelovige broeders en zusters in een kerk, op een vereniging of bijbelkring.
