Emotionele contact met man

Hallo, ik ben nu een jaar getrouwd. Het is voorbij gevlogen, maar ik vind het volgende best moeilijk. Mijn man is echt heel goed voor mij. Hij helpt mij, is betrokken, enz. Alleen praten is echt niet mogelijk. Dat vind ik enorm moeilijk. Ik probeer te zien op zijn zorg, maar ik mis enorm het emotionele contact met hem. Mijn man zeg vaak dat hij van mij houdt en vraagt daarna vaak of ik van hem hou. Ik vind het enorm moeilijk om dat te zeggen. Ik raak steeds meer in verwarring; hou ik wel echt van hem? Zit het bij mij wel goed? Als ik met iemand praat in de vriendenkring, of op het werk, geeft die ander zijn eigen unieke reactie. Daarop bepaal ik of ik sympathieke gevoelens herken, of voel ik me blij over het gesprek, of wat dan ook. Maar mijn man is enorm afwachtend, passief en reactief. Hij luistert wel naar mij, maar komt zelf niet met zijn innerlijke gevoelens, of vertelt zelf niets. Ik voel me dan zo klem zitten. Steeds als hij wil horen of ik van hem hou, zeg ik natuurlijk dat ik ook van hem hou. Maar mijn vraag is: ik vind dat gewoon zo enorm moeilijk om te zeggen, terwijl hij het veel makkelijker zegt. Ik kan mij dan zo slecht uiten, of geven. Hoe komt het dat ik zo twijfel en tob of ik wel van hem hou? En dat ik dat zo moeilijk kan zeggen tegen hem? Ik voel me daar heel schuldig en slecht over. Hartelijk dank voor uw moeite.

De kern van je vraag gaat over een gebrek aan communicatie. Je man uit zich kennelijk moeilijk tegenover jou en van de weeromstuit voel jij je ook belemmerd in het uiten van je gevoelens naar hem.

Je vraag bevat verder niet zoveel aanwijzingen waar dit gedrag van je man mee te maken kan hebben. Is hij ook in jullie verkeringstijd altijd zo geweest? Is dit gedrag sterker geworden? Zijn er gebeurtenissen geweest waardoor dit misschien is versterkt? Welk gedrag van jou heeft invloed op hem waardoor hij zich wat meer open stelt?

Het zijn belangrijke vragen om hier verder in te kunnen komen. Een paar maanden geleden kreeg ik een vraag die hier heel sterk op lijkt en ik wil jullie dan ook hetzelfde meegeven als antwoord. Voor alles is het volhardend gebed belangrijk dat God jullie harten voor elkaar wil openen en dat je in je huwelijk mag groeien. Laat geen dag achterwege om dat te doen, persoonlijk en samen.

Vervolgens is het nodig om eerlijk te zijn naar jezelf en je man. Zie onder ogen wat er aan de hand is. Wees eerlijk naar jezelf, door na te gaan wat je kunt bijdragen aan een goede sfeer. Wees belangstellend en positief naar je man.

In de derde plaats is het nodig om eerlijk te zijn naar je man vanuit die positieve houding. Benoem hoe je de dingen in je huwelijk ervaart, niet verwijtend maar met duidelijke vragen naar je man of hij je wil geven wat je mist. Wees daarbij heel concreet, doe het als het ware voor wat je wil ontvangen van hem. Vraag ook hoe jij hem daarbij kunt helpen. Wat belemmert hem bijv. om zijn gedachten en verlangens te uiten en intiem te zijn? Bied bij het vragen daarnaar een uitnodigende en veilige sfeer, zodat hij ruimte ervaart om zich open te stellen.

Wees bij dit alles geduldig, leg er geen druk op, maar wees wel volhardend. Je bent nog maar een jaar getrouwd. Dat is een grote overgang en het kan tijd kosten om samen te groeien naar een goed huwelijk. Blijf bij alles wel de positieve en oplossingsgerichte benadering kiezen en kijk uit voor verwijten.

Als dit allemaal niet of onvoldoende lukt, aarzel dan niet dat met je man te bespreken en samen professionele hulp te zoeken bij het op gang brengen en verdiepen van de communicatie.

Dr. J. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

dr. J. van der Wal

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven