Vraag
Ik heb een vraag over hoe ik om moet gaan met mijn vader. Mijn vader is een man van middelbare leeftijd. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad. Hij heeft weinig waardering gekend en weet daarom niet hoe hij om moet gaan met feedback en al helemaal niet hoe hij waardering moet geven. Hij kan niet met positieve en ook niet met negatieve feedback omgaan. Nu heeft hij ook last van een midlife crisis. Hij is de hele dag met zichzelf bezig, vindt het moeilijk om zijn kinderen los te laten. Hij houdt ook van een glaasje wijn. Ongeveer eens per maand is hij goed aangeschoten, meestal in het weekend. Dan zwelgt hij in medelijden, wil hij scheiden en zegt dingen die niet kunnen. Hij gelooft dat God zijn zonden heeft vergeven, maar leeft hier niet naar. Hij rijdt vaak flink te hard, oordeelt over mensen, drinkt veel. Doordat hij zijn verleden niet heeft verwerkt probeert hij zichzelf waardering te geven en dit gaat vaak over de rug van anderen. Meestal over die van mijn moeder. Mijn moeder is een sterke vrouw en slikt dit allemaal. Maar wanneer mijn vader zegt dat hij wil scheiden en wilde dat hij nooit getrouwd was, doet dit haar veel pijn. Ik woon op kamers en doordeweeks woont mijn zusje alleen bij mijn ouders. Zij kan het moeilijk relativeren als hij zulke dingen zegt, of boos wordt om niets en dan dingen tegen haar zegt die een ouder nooit zou mogen zeggen! Ik heb al lang voor mijn vader gebeden, maar zie nog weinig verandering. Vijf jaar geleden is hij bij een psycholoog geweest, maar vond dit een afgang... Ik weet niet wat ik kan doen om de situatie te veranderen. Als dit zo doorgaat gaat het niet goed, zeker niet met mijn zusje! Ik snap dat hij een mens is en fouten maakt, maar hij blijft hierin liggen.
Antwoord
Hier hebben we te maken met een zeer moeilijke situatie. Dat moelijke zit hem o.a. in de volgende aspecten van het probleem:
1. De positie van de vraagsteller/-ster. Hij is kind van zijn ouders. Dat betekent om te beginnen dat het heel veel moeite kost om de pijnlijke werkelijkheid onder ogen te zien en te aanvaarden als een gegeven. Ieder kind wil graag dat zijn ouders in liefde met elkaar leven en dat hij/zij trots kan zijn op zijn ouders. Hier is dat niet het geval. In elk geval is de vraagsteller bepaald niet trots op zijn vader. En misschien vindt hij/zij ook wel dat zijn moeder meer zou moeten optreden. Je positie als kind betekent ook dat je niet zo gemakkelijk je ouders aanspreekt op gedrag dat niet door de beugel kan. Er is van nature de
(terechte) neiging om je ouders gehoorzaam te zijn en te respecteren. Als het gaat om de vraag wat je kan doen, vraagt dat eerst om de moed en de kracht om de pijnlijke werkelijkheid echt onder ogen te zien en te accepteren. Dat betekent dat je datgene dat niet goed is onderkent en durft benoemen en tegelijk dat kan doen vanuit een grondhouding van liefde en respect. Dat is heel moeilijk voor een kind, ook al is dat kind zelfstandig en volwassen.
2. De tweede complicatie in deze situatie is de relatie tussen vader en moeder. Je ziet van buiten dat hun huwelijk onder forse druk staat. Er is sprake van drankmisbruik, waarvan de uitingen mogelijk nog verder gaan dan je hier weergeeft. En vader 'parasiteert' kennelijk op het geduld (of de angst?) van moeder. Daarmee wil ik zeggen dat hij meent ongestraft zijn problemen te kunnen uitleven ten koste van zijn vrouw, maar ondertussen ook 'dankzij' zijn vrouw. Zij stelt immers niet zodanige grenzen dat hij daarmee stopt. Dit is vooral een probleem tussen je ouders. Daar kun jij als kind niet tussen komen. Dat moeten ze zelf oplossen.
3. Als laatste moeilijkheid noem ik de positie van het zusje. Als broer of zus zie je aan dat die in een afhankelijke positie verkeert. Kennelijk kan zij het huis niet uit. Ze ondergaat de problemen en kan erdoor beschadigd raken in haar ontwikkeling. Maar als broer/zus kun je daar niet gemakkelijk iets mee.
Kortom, de problemen die je ziet raken je diep, terwijl je mogelijkheden om er wat mee te doen beperkt zijn. Daar komt bij dat voorzover je er wat aan kunt doen, dit veel vraagt aan moed, liefde en wijsheid.
Tegen deze achtergond kan ik je het volgende meegeven.
a. Zorg er voor dat je enkele verstandige mensen om je heen hebt die je vanuit een bijbels gezichtspunt bijstaan in de manier waarop je met je vader, moeder en zusje om gaat. Dit is echt nodig om je grenzen te blijven bewaken, voor bemoediging, troost en goede raad.
b. Wees op een liefdevolle manier heel duidelijk naar je ouders. Dat betekent dat je concreet benoemt wat niet kan en dat je dat doet zonder te miskennen dat het je vader en moeder zijn.
c. Het kan zijn dat het accent bij de aanpak mogelijk nog meer ligt bij je moeder dan bij je vader. Dat lijkt niet eerlijk, omdat hij kennelijk degene is die de problemen voor een groot deel veroorzaakt. Tegelijk kan hij het in stand houden door de verdraagzaamheid van je moeder. Zij doet er verstandig aan om grenzen te stellen en die te bewaken. Evt. door hem uit huis te sturen. Zij heeft daarbij pastorale en professionele hulp nodig, want ook voor haar alleen is dat heel moeilijk. Hoe eerder zij dat doet, hoe eerder je vader onder ogen moet zien dat hij moet veranderen. Daarbij draagt je moeder ook een verantwoordelijkheid naar je zusje. Daar mag je haar op aanspreken en steunen in het maken van goede keuzes. Je zegt dat je moeder een sterke vrouw is die het probleem gedrag slikt. Het kan echter ook zijn dat haar gedrag aantoont dat ze juist niet sterk is en over zich laat lopen! Dan heeft ze zeker hulp nodig.
d. De website drankjewel.nl bevat eveneens tips voor dit soort situaties.
e. Het gebed blijft nodig, ook al lijkt het tot nu toe weinig te helpen om het zo maar te zeggen. Gebed voor je ouders, je zusje en zeker ook voor jezelf.
Ik besef heel goed dat hiermee slechts een eerste aanzet voor een antwoord is gegeven, maar hoop van harte dat je hiermee wat kunt.
Dr. J. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Om de man voor alcoholist uit te maken,vind ik wel dat je meer argumenten moet hebben dan alleen de gegeven kennis dat hij veel drinkt.Dit is ook de rede waarom ik vroeg aan Sliedrechtman of hij de vraagsteller persoonlijk kon.Ik had niet verwacht dat iemand zo snel,een zo negatief oordeel zou vestigen.En ik denk dat het grootste deel van rijdend nederland wel eens veel te hard gereden heeft,ik vind dit niet echt schokkend.
Ik denk ook dat het per persoon verschilt welk relativeringsvermogen hij heeft. Sommige kunnen hun ouders snel vergeven en begrijpen welke fouten er worden gemaakt. Andere kunnen dat niet zomaar, zeker in de puberteit is niet heel eenvoudig.
Ik hoop dat het nog niet zover is dat scheiden de enige mogelijkheid is.
Probeer iets te organiseren wat je pa erg leuk vindt, en ga samen iets ondernemen. Wokken, een concert, maar bedenk iets leuks voor hem. Praat niet meteen over zijn problemen, laat je vader even met rust. Probeer stapje voor stapje dingen te benoemen, en vooral niet alles tegelijk. Leg een goed boek of tijdschrift ergens neer, en zeg gewoon niets. laat het gewoon een poosje liggen. Hoe zou je vader reageren als jij aan tafel onverwachts zou bidden, of een ander. Zomaar een kort gebed met al jullie zorgen!
Ik snap je wel dat het allemaal niet zo gemakkel;ijk is, maar ik hoop voor je dat jullie samen kracht en wijsheid krijgen om dit te dragen.
Kijk wel uit voor parentificatie...
Jij hebt ergens een term gelezen op rw maar je bedoelt waarschijnlijk cognitieve dissonantie
Heb er over nagedacht maar heb daar geen behoefte aan, in ieder geval bedankt voor het aanbod.
Eva, iedereen op refoweb weet dat je voor alle dingen het gebed mag en moet zoeken. Toch zullen er velen zijn die jaren moeten wachten op uitkomst! Wat lijkt bidden dan uitzichtloos. Het kan mensen erg gaan tegenstaan om steeds dezelfde strekking van je antwoord overal terug te lezen!
Mensen die zelf een probleem hebben, komen zelden of nooit bij hulpinstanties terecht.
Zij hebben namelijk geen probleem, de oorzaak ligt altijd bij een ander.
Lieve vragenstelster, vecht door, wees je meoder zoveel als mogelijk tot steun en een luisterend oor voor je zusje.
Zoek hulp voor jezelf, ik kan uit ervaring zeggen dat het me sterker heeft gemaakt en dat ik daardoor beter in staat ben om staande te blijven.
Hier helaas een 'ervaringsdeskundige', net als jij. Ik heb je verhaal met een brok in mijn keel gelezen. Ik wil je mijn verhaal besparen, maar je deze tip meegeven: praat erover met deskundigen. Niet direct over de relatie tussen je ouders, ook niet over de relatie tussen je ouders en je zusje, maar red jezelf.
Uit je brief merk ik op dat je je zorgen maakt over je zusje, én je ouders. Maar ik maak me meer zorgen over jou! Maak de last van je ouders niet tot jouw last, probeer hem als een zwaar pak van je schouders op de grond te laten glijden.
Hiermee bedoel ik uiteraard niet dat je de situatie in je ouderlijk huis de rug toe mag/moet keren, nee! Maar zoek iemand, die proffesioneel geschoold is in het omgaan met deze problematiek, die jou kan helpen. Je vader heeft hulp gehad, het heeft niet mogen helpen, misschien is er voor je moeder, of je zusje nog een mogelijkheid. En vergeet jezelf niet!
Pas op, dat je er niet aan onderdoor gaat. Het zijn je ouders, en jij bent kind, hoe oud of je ook mag zijn. Pas op dat je geen ouder van je ouders wordt, of moeder/vader van je zusje. Neem geen taak op je, die te zwaar is om te dragen. Zoek iemand die je daarin kan bijstaan, praktische tips kan geven en af en toe een oor heeft om te luisteren.
Uit eigen ervaring, zó iemand: is goud waard, echt.
Veel sterkte hoor,
Annah
Mijn vader drinkt dan niet maar is psychisch ziek!
Werkeloos, vaak heel de dag thuis, bemoeiingen enz.
Sterkte in deze verschrikkelijk moeilijke sitautie!!
- 1
- 2
