Vraag
Ik zit en worstel met de volgende vraag. Ik heb na mijn scheiding een lieve vriendin leren kennen. Op heel veel vlakken lagen we op een lijn. Alleen op geestelijk gebied waren er veel verschillen. Ik veroordeel haar niet, maar begrippen als zondebesef, dagelijkse bekering, berouw hebben over je zonde, enzovoorts, waren voor haar niet echt belangrijk. Want Jezus is toch voor ons gestorven? Als je gelooft, dan zit het toch goed? Niet van dat bekrompen gedoe, hoor! Het benauwde mij en gaf veel gebedsstrijd: "Heere, ik kan niet met deze lieve vrouw trouwen." Ik heb onze relatie dan ook verbroken. Nu mijn vraag: Ik had natuurlijk kunnen trouwen en hopen dat het wel goed zou komen. Of toch biddend en onderzoekend moeten oordelen dat deze relatie geen stand kan houden. Is dat zo?
Antwoord
Ik heb lang geaarzeld om deze vraag te beantwoorden. Niet omdat de vraag onhelder is, maar omdat de vraag gesteld wordt aan het slot van een traject dat mee gewogen dient te worden. En daarover wordt ons slechts in het voorbijgaan verteld.
De vraagsteller schrijft over veel gebedsstrijd: Heere, ik kan niet met deze lieve vrouw trouwen. De relatie is dan ook verbroken. Ik krijg de indruk dat de breuk ontstaan is omdat de vrouw in kwestie wat gemakkelijk spreekt over berouw en bekering. Dat is het enige in de vraag dat duidelijk naar voren komt. Er waren veel raakvlakken, alleen op geestelijk gebied waren er veel verschillen.
Allereerst wil ik gezegd hebben dat wij de kracht van de liefde nooit moeten onderschatten. Waar liefde woont, gebiedt de HEERE de zegen. Ontelbare hindernissen zijn genomen en vele moeilijkheden uit de weg geruimd doordat de liefde overwon. Waarom is dit bij de vraagsteller niet het geval?
Nu komen wij op een terrein waarop wij het alleen algemeen kunnen houden. Ik richt mijn aandacht nu volledig op de vragensteller. Ik benoem de ervaring van niet te kunnen trouwen met deze vrouw als een genadige nabijheid Gods. Want er is sprake geweest van een scheiding. Daarover is mij niets bekend. Maar in Gods Woord is er geen ruimte voor een scheiding. Een gelovige is geen initiator van een scheiding. De Heere Jezus is heel duidelijk over deze zaak. En Maleachi profeteert dat God het verlaten haat. Het Schriftgetuigenis is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. De weg die ons gewezen wordt is de weg van de verzoening en niet van de scheiding. Daarmee stuit ik op mijn verlegenheid omdat ik van de scheiding van de vraagsteller helemaal niets weet. Ik kan daarover geen zinnig woord zeggen. Maar ik vind het wel opmerkelijk dat er zo’n bijzondere verhindering blijkt in de relatie met een ander.
Mijn gedachte is dan ook dat God niet mee werkt in deze verbroken relatie. Dat ligt niet zozeer aan de lieve vrouw waarbij zoveel geestelijk verschil te merken is, als wel aan de geschiedenis van de vraagsteller. Heeft de scheiding zegen gebracht? Is de HEERE daarin meegekomen? Is het geen zaak om deze dingen onder ogen te zien? Wijst de HEERE niet de weg van schuldbelijdenis en terugkeer?
Eerst wanneer hierin klaarheid gekomen is, is de vraag pas bevredigend beantwoord.
Ds. W. van Weelden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. van Weelden
- Geboortedatum:13-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Oud-Alblas
- Status:Actief
