Vraag
Als ouders hebben wij een vraag over het bidden aan tafel. Recent heeft één van onze getrouwde kinderen aangekondigd aan het begin van de maaltijd tegelijk te bidden en te danken. De maaltijd wordt besloten met het lezen uit de Bijbel. Wij konden niet zomaar argumenten uit Gods woord vinden om hier tegen te zijn. Weliswaar vinden we het een verarming. Maar zegt Gods Woord hier iets over? De Heere Jezus zegende het brood aan het begin van het avondmaal en dat werd besloten met lofzangen, maar verder staat er niets vermeld. Desondanks hebben onze vaderen gekozen voor een formuliergebed voor en na de maaltijd (zie achterin ons psalmboek). Graag de gedachten van een predikant hierover.
Antwoord
Beste vragenstellers,
Bedankt voor uw vraag. Een eigentijdse vraag. Sinds de reformatie is het gebruikelijk dat de maaltijd geopend wordt met gebed en gesloten met Schriftlezing en dankzegging, soms ook met het zingen van een psalm. U verwijst zelf naar de twee formuliergebeden die de maaltijd (kunnen) omgeven, aan begin en einde. Die formuliergebeden kunnen goed zijn. Ze worden in diverse gezinnen inderdaad ook gebeden.
De Reformatie stond evenwel ook voor Gods kinderen het vrije gebed voor, zowel aan het begin en aan het einde van de maaltijd. Vaak wordt er in onze gezindte ook een stil gebed gedaan, vooraf en bij afsluiting. De 'nieuwe' lijn die u aangeeft, is vanuit de Engelstalige wereld en via de evangelische stroom die over ons land gaat, meegekomen naar Nederland, en ook doorgedrongen tot reformatorische gezinnen. Vooral de wat jongere generatie.
Op zich hoeft dat niet verkeerd te zijn. U moet beseffen dat eigenlijk alleen in Nederland (en Canada: Hollandse immigranten) de goede gewoonte leeft om te bidden en te danken voor en na het eten. In de Engelssprekende wereld heeft men alleen gebed aan het begin (soms met Bijbellezen of dit aan het einde, maar dan zonder dankgebed). Dat hoeft niets (negatiefs) te zeggen over de geestelijke staat van de betrokkenen.
Toch vind ik dat je wel wat verliest. De zgn. huisgodsdienstoefening kan met de nieuwe lijn komen weg te vallen. Het is zo zegenrijk om na de maaltijd Bijbel te lezen. Er kort over te spreken, de Heere te danken en eventueel een psalm te zingen. Ik zou dat niet graag willen verliezen, al denkt de jeugd daar soms anders over tegenwoordig. Ik hoop dat ik uw vraag naar teveredenheid heb kunnen beantwoorden.
Groet,
Ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als ze voor goed naar Nederland komen ben ik benieuwd wat ze gaan doen.
Ik kan het niet slecht, maar ook niet goed praten.
We 'betrapten' onszelf erop dat we bij bidden en danken vaak hetzelfde zeiden.
Sinds een jaar of 7 doen we nu bidden en danken in één gebed aan het begin van de maaltijd en sluiten we de maaltijd af met lezen uit de bijbel, kinderbijbel, vaak i.c.m. een dagboek én we zingen een psalm of lied.
Zelf ervaren we dit eigelijk heel positief en ook onze kinderen vinden het fijn en kennen hierdoor al jong heel veel psalmen en liederen.
Maar vaak moet ik wel denken als ik zo'n vraag hoor of lees of er is een discussie over, wat deedt Jezus? Hij hief zijn ogen op naar de hemel en....dankte, verder lezen we niet dat Hij aan het eind van de maaltijd weer in gebed ging en dankte. Nee, Hij dankte voordat ze begonnen met eten!
Er kwam er toen maar één terug om te danken!!
da's natuurlijk een beetje appels met peren vergelijken; die melaatsen gingen volgens mij niet aan de maaltijd!
Als je dan gekregen hebt waar je om hebt gevraagt is het gepast om er ook voor te danken. Dan maakt het m.i. niet uit waar het over gaat.
Indirect zijn beide 'gevallen' welliswaar niet met elkaar te vergelijken, maar het doel is gelijk...je dankt voor wat je is gegeven.
Daarbij vind ik het weer ongepast om over je getrouwde kinderen - die naar ik aanneem toch ook volwassen zijn - zo te denken. Jammer vind ik dat.
De maaltijd wordt besloten met het lezen uit de Bijbel en in plaats van dat als heel positief te zien (want hoe vaak is het niet anders/minder), lijkt de zorg te overheersen, die in mijn beleving totaal niet gepast is.
Ik zou zeggen: doe het zelf op de manier waarop het jezelf goeddunkt en laat je (getrouwde!) kinderen daar vrij in. Dat is niet jullie verantwoording en zeker niet terecht om over een verarming te praten als je kinderen zich nog zo met hun geloof bezig houden!
Tel je zegeningen!!
Maar goed, dat is ws persoonlijk. Onze ervaring is dat er bij bidden en danken vaak hetzelfde wordt gezegd, vandaar dat we danken voor het eten wat voor onze neus staat en vragen ofdat gezegend mag worden.
Ja nu je het zo zegt kan ik je ook niet helemaal ongelijk geven...het is misschien ook niet te vergelijken. Hoeft ook niet denk ik.
Het is toch ook prima zoals jullie het doen, laat je daar niet door beïnvloeden hoor....!
Soms is danken al genoeg. Het gaat immers om het verkregen voedsel en je dankt dat het voor je staat, dat God het je dus gegeven heeft en dat het je naar het lichaam mag sterken en goed doen.
het gebed heeft meerdere 'onderdelen' zoals bidden of Zijn koninkrijk mag komen, enzo!
er zijn ook genoeg 'verhalen' bekend, o.a van Huntington,
als er geen eten was, er toch gebeden en gedankt werd,
in het geloof dat God erin zou voorzien om toch eten te geven!
