Nederige bedelaar

Help, ik hoop dat er een reformatie in Nederland komt. Net in mijn kerk een hele dorre bijbellezing gehad. Hoe kan het om zo uit de verte over het God te praten? Ik zoek echt goed eten en drinken, maar de kerk biedt dit niet. De gemeente in mijn dorp richt zich puur op de onbekeerden. Hoe gaat het verder na je bekering? Hoe komt het dat terwijl de puriteinen hier zo veel aandacht voor hadden, onze kerkelijke traditie dit punt helemaal laat liggen? Ik ben toch in Hem geen arme zondaar maar een nederige bedelaar? Ik blijf toch niet onbekeerd maar zoek te groeien in heiligmaking en geloof. Ik vind het echt zonde van mijn tijd en humeur om elke zondag te horen hoe een zondaar tot God (kan) komen. Hoe ga ik hiermee om? Uit de kerk gaan vind ik geen optie. Praten met de dominee vind ik ook niet op zijn plek, hij heeft nu eenmaal die andere visie. Maar hoe blijf ik zelf op Hem gericht en hoe leer ik bij? Ik ben ook erg negatief over mijn gemeente en dat vind ik zelf erg moeilijk. Ik verlang ernaar om Hem echt te dienen in de liefde, ook voor mijn gemeenteleden.

Ik probeer je brief goed in te schatten en haal er dan de volgende punten uit: Allereerst je visie op de prediking: hoe die in je gemeente is en hoe jij hem wenst. Hierbij wil ik twee dingen onderscheiden: aan de ene kant dat het waar is dat er leven is met en vanuit Christus. Heiligmaking, verzegeling met de Heilige Geest, verwachting van het eeuwige leven om enkele dingen te noemen. Deze zaken moeten en mogen ook een plaats hebben in de prediking. Aan de andere kant heb ik enkele reserves bij je verwoording hierover. Het lijkt er op, al spreek je jezelf mi. soms tegen (in: “geen arme zondaar maar een nederige bedelaar”), dat je het leven met Christus wat anders ziet dan het komen tot Christus. Terwijl ik, bijbels reformatorisch, vast wil houden dat blijven in Christus hetzelfde is als telkens weer komen tot Christus. En groeien in Hem is steeds vaker en ootmoediger komen tot Hem. De heiliging blijft zijn grond en wortel vinden in het telkens weer als arme zondaar en nederige bedelaar komen tot en putten uit Christus. We moeten beducht zijn voor een christen-zijn dat deze gestalte verliest of vreemd is of achterhaald acht.

Vervolgens je houding t.a.v. je gemeente en je predikant. Hoe het ook zij, en ik kan daar natuurlijk geen uitspraak over doen, je toon en gezindheid is op dit moment niet helemaal juist. Gelukkig besef je dat zelf ook wel weer en geef je aan dat je het moeilijk vindt. Maar zo humeurig  als je nu naar de kerk gaat is voor niemand heilzaam, voor jezelf niet en voor anderen niet. Als je meent voor Gods Aangezicht in je gemeente te moeten en kunnen blijven is het je roeping om je daar constructief in op te stellen. Probeer toch je vragen eens voor te leggen aan predikant of kerkenraad. Niet in de zin van: ”ik vind dat het niet goed gaat, het moet zó”, maar vragenderwijs. “Zou het niet mogelijk zijn om…”. Of: “Hoe kijkt u aan tegen…”.
 
Kijk uit dat je uit reactie niet doorschiet naar de andere kant en het zondaar-zijn onderbelicht, enz. Die neiging kun je soms hebben om als reactie helemaal naar de andere kant over te gaan hellen. Is het misschien geen óf-óf maar én-én tussen de accenten van jouw en van je predikant? Als je meent dat je tekort komt of dat er verkeerde accenten gelegd worden kun je zelf thuis doordeweeks preken luisteren of boeken lezen die evenwichtiger zijn om toch voedsel te krijgen voor jezelf. Vraag je predikant bijvoorbeeld om ook eens zo’n boek te lezen en er samen over te praten.   

Sterkte en wijsheid gewenst!

Ds. D. Breure

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. Breure

• Geboortedatum:
  30-08-1962
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Kockengen
• Status:
  Actief

57 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven