Vraag
Ik ben alweer een tijdje getrouwd, maar ik zit met vragen waar ik maar niet uitkom. Vanwege een trauma uit mijn jeugd loop ik nu bij een twee psychiaters. Ik slik de pil omdat ik nu nog niet zwanger mag raken vanwege het onverwerkte trauma uit mijn jeugd. Alles moet eerst een plaats krijgen. Ik worstel hier mee, kan dit wel en mag dit wel? Wie kan mij hier een eerlijk antwoord op geven? Graag beantwoorden door iemand van de Ger. Gem.
Antwoord
Hartelijk dank voor je vraag, die je nu doorspeelt omdat je steeds meer vastloopt! Fijn dat je anderen in je problemen laat delen!
Er is een aantal vragen: Je bent getrouwd, je man was op de hoogte van het trauma uit je jeugd? Hij deelt met jou de zorgen in liefde en trouw, die jullie aan elkaar verbinden? Je hebt niet het gevoel dat je er alleen voor staat? De ervaringen in je jeugd moeten een plaats krijgen en daarvoor heb je hulp van twee psychiaters, die goed op elkaar afgestemd zijn, zodat ze je niet van het kastje naar de muur sturen? Heb je samen een goed idee wat ze willen bereiken en hoe én met wat ze dat willen bereiken, zodat je niet steeds je af moet vragen wat doen we eigenlijk?
Ik vind het heel verstandig dat je deskundigen raadpleegt, die je levensbeschouwelijk ook accepteren? In dat verwerkingsproces is het goed dat je nu niet zwanger wordt en daarvoor mag je/moet je de geëigende middelen gebruiken. De onthouding zal waarschijnlijk teveel risico's en teveel spanning oproepen, dan is het goed om voorbehoedsmiddelen te gebruiken. Voor dat jullie dat besluit genomen hebben zullen je ook die zorgen in het gebed aan de Heere voorgelegd hebben en mogelijk in vertrouwen met jullie predikant/een ambtsdrager besproken hebben. De overeenstemming tussen pastoraat en deskundige hulp is van wezenlijk belang, want anders leef je in twee werelden.
De mensen om jullie heen kijken al of je in verwachting bent en vragen misschien al en hoe het ermee staat? Want jullie moeders waren direct al in verwachting en je zusje en schoonzusje ook en bij jullie lukt het niet. Laat dat maar rustig over je heen komen, maar leg in je gebed als je samen de dag afsluit de grote zorg voor aan de Heere of Hij de middelen van gebed en gesprek wil zegenen. Het gaat in deze weg over de vraag of je innerlijke rust hebt over deze beslissing. Zorg dat je een goede vriendin hebt die goed kan luisteren en wijs kan reageren. Zorg dat je je niet afsluit, mogelijk werk je nog enkele dagdelen of doe je wat vrijwilligerswerk b.v. in de (mantel)zorg. Neem veel tijd voor elkaar, heb belangstelling voor elkaars werk en doe fijne dingen met elkaar. Dat mag en dat is goed! Je moet niet vergeten dat de duivel in zijn aanvechtingen je ook niet spaart. Bid of de Heere die weg wil nemen.
Bespreek samen met je man met de behandelaars wanneer het moment er is om toch samen de liefde niet alleen te delen, maar ook de bede of de Heere jullie de kinderzegen wil geven. Al de sporen van het verleden uitwissen gaat niet. Je mag ook uitgaan van de nieuw situatie en vraag in en over alles altijd: Heere wat wilt U dat we doen zullen en wijs ons de w(W)eg. We hebben een verrassend God, die ook tegen jullie zegt: Mijn genade is jullie genoeg en Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.
Mochten er nog vervolgvragen zijn dan hoor ik dat wel.
Met groeten van betrokkenheid en sterkte.
Drs. I. A. Kole, ouderling van de Gereformeerde Gemeente
Dit artikel is beantwoord door
drs. I. A. Kole
- Geboortedatum:05-07-1940
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
