Toen ik tijdens het Derde Rijk weer eens bij de Gestapo werd ontboden, moest ik wachten in een ruimte waar alleen maar archiefkasten stonden. In die kasten lagen de dossiers hoog opgestapeld. En uit elk dossier hing een briefje. Daarop stond een naam: 'Meier, Karl' of 'Schulze, Friedrich'. Toen ik daar zo eindeloos lang moest wachten, te midden van die archiefkasten, heb ik God gedankt dat ik mijn leven niet tussen al die dossiers hoefde door te brengen. En uit verveling, begon ik de namen te lezen: 'Meier, Karl', 'Schulze, Friedrich'.
Opeens lees ik: 'Busch, Wilhelm'! Dat was een dossier over mij! Opslag waren die archiefkasten niet vervelend meer, dat kunt u zich voorstellen. Daar lag mijn dossier! Ik had het vreselijk graag even gepakt om te zien wat die kerels over mij geschreven hadden. Maar dat risico durfde ik niet te nemen. Ik stond gewoon te trillen voor die kast. 'Mijn dossier!'
En zo is het mij ook vergaan bij het kruis van Jezus. Er waren tijden in mijn leven waarin niets mij langdradiger voorkwam dan het christendom, iedere borrel vond ik interessanter tot het uur waarin ik voor het eerst het kruis van Jezus op de juiste wijze zag: 'Daar gaat het om mijn dossier! Daar is sprake van mijn schuld en mijn behoud!' Sedertdien boeit het kruis van Jezus mij zo! O, zie toch die man met de doornenkroon! Hij is de grote Levensredder! Daar aan het kruis wordt uw en mijn leven gered! Het gaat u aan, ook al weet u het nog niet.
Ds. Wilhelm Busch
(uit het boek 'Jezus, onze bestemming'. Download hier gratis)
