Een Engelse dominee had een keer buiten de stad Londen gepreekt. Hij ging met de trein terug naar huis. Toen hij in de trein zat, kwam hij er opeens achter dat hij zijn kaartje kwijt was.
Hij zocht in al z’n zakken, telkens weer opnieuw en begreep er niets van. Het ergste was, dat hij geen geld bij zich had. Dat had hij onderweg aan een arme man gegeven. Nu kon hij als de conducteur kwam ook geen kaartje kopen.
Tegenover de dominee zat een deftige man, die wel aan hem kon zien dat er iets aan de hand was. Hij zei tegen de dominee: “Ik hoop toch niet, mijnheer, dat u iets verloren heeft?” ‘Dat heb ik juist wél, ik ben mijn kaartje kwijt! En het ergste is dat ik geen geld bij me heb.” ‘Ja, dat is erg vervelend”, antwoordde de man. “Maar”, zei de dominee toen, “ik hoop dat de Heere over Wie ik vanavond heb mogen spreken, zal zorgen dat alles goed komt. Dat is al wel eens vaker in mijn leven gebeurd.”
Even later kwam de conducteur om de kaartjes te zien. Hij groette de man die tegenover de dominee zat heel beleefd. Die zei toen: “Het is goed zo”, en de conducteur verdween zonder iets aan de dominee te vragen. Toen de conducteur was weggegaan, zei de dominee tegen de man tegenover hem: “Vindt u dat ook niet bijzonder, hij vraagt niet eens naar mijn kaartje!”
“Ja mijnheer”, antwoordde de man, “ook nu is weer gebleken dat de Heere uw leven in alles bestuurt. Ik ben namelijk één van de directeuren van deze spoorlijn. En nu heeft uw Meester het zo bestuurd, dat u bij mij in de coupé stapte. Als directeur kon ik u nu helpen door de conducteur niet naar uw kaartje te laten vragen. Ik ben blij dat ik dat voor u doen kon.”
Met dank aan Marius van der Valk voor het toezenden.
Ik hoop dat dit verhaal mensen die op deze manier denken nog eens extra aan 't denken zet. Prachtig hoe de HEERE ook in deze situaties Zijn werk doet.
En Wulfert Floor dan? Die was wel geen dominee, maar toch.
Zo heb ik ook eens een verhaal horen vertellen over Huntington.
Die ging met paard en wagen naar de plek waar hij moest preken (op zondag). Een man kwam naar hem toe en zei dat dit echt niet kon op zondag, en zeker niet door de predikant! Huntington antwoordde daarop: Ik mag dat wel doen, want ik leef in de vrijheid. Maar u mag dat niet doen, want u leeft nog onder de wet!
;-)
Tot op een gegeven moment het weer zover was dat de bewuste ds op zondag terugvloog naar Nederland. Hij ging in zijn stoel in het vliegtuig zitten, tikte de voor hem zittende man op de schouder en zei alleen maar: "Dag broeder ouderling..."
De beste ouderling heeft nooit meer commentaar gehad op iemand die de dingen iets anders zag dan hijzelf... ;-)
Het is verbazend dat, na een verhaal dat zó mooi laat zien hoe de Heere zorgt voor wie op Hem vertrouwt, er toch weer mensen kans zien de aandacht te vestigen op een twistpunt en zodoende aan de intentie van het verhaal voorbij gaan. Dat is een vaak gebruikte list van de boze als hij niet kan verhinderen dat er goed van de Heere gesproken wordt. Laten we er voor waken dat hij ons niet voor zijn listen gebruikt…
Als iemand hier meer van wil weten, lees dan ‘Brieven uit de hel’ van C. S. Lewis of in ‘Het gebed des Heeren’ van Thomas Watson zijn behandeling van ‘27 listen van de satan’.
