De Schotse predikant Robert Murray M’cheyne kennen we als een echte Christusprediker. Ondanks dat hij op zeer jonge leeftijd overleed, heeft hij diverse (dag)boeken nagelaten. Minder bekend is echter deze uitspraak die hij op zijn sterfbed deed: “Had ik maar meer over de hel gesproken...” Wie zou niet huiveren als hij aan de plaats der eeuwige verdoemenis denkt, de plek die is voorbestemd voor satan en zijn kornuiten. Maar waar ook veel verbondskinderen willens en wetens, en soms zonder blikken of blozen, op aan reizen... tenzij er sprake is van bekering en geloof. Vorig week was ik op speciale uitnodiging te gast bij een avond van de stichting Jijdaar!, organisator van diverse jongeravonden in den lande. Spreker was een onder ons bekende en veelgevraagde predikant. Na een indrukwekkende lezing kwam in het tweede gedeelte een vraag aan de orde die voor een doodse en geladen stilte onder de aanwezige jongeren zorgde...
“Ik weet dat ik op weg ben naar de hel. De gedachte dat ik voor eeuwig verloren ga is vreselijk, maar ik sta machteloos. Het ergste is dat ik er nog mee kan leven ook, want de nood brengt me niet op de knieën.”
Je kon een speld horen vallen. De dominee moest even zoeken naar woorden en... wat misschien niemand verwachtte: er volgde een boodschap vol liefde en vol van genade.
“Ik denk dat je zit te wachten op iets en dat je denkt dat er wat met je moet gebeuren,” zo begon de predikant. “Dat deed ik vroeger ook. Dan bad ik om een nieuw hart, want zo had mijn moeder me dat geleerd. Maar ik wist eigen niet wat dat precies was. Toen ik 25 jaar was, snapte ik het nog steeds niet. Het raakte me eigenlijk ook nauwelijks. Theoretisch wist ik het wel. Maar dat God in de belofte van het evangelie zo dicht bij mij kwam... Ik dacht altijd dat dat voor Gods kinderen was. Maar ik moest leren zien dat God naar míj kwam. En ik maar denken dat ik naar God toe moest. Naar Hem moest zoeken en bidden en dat deed ik ook wel, maar het gaf geen vrede. Totdat ik zag dat God naar mij toe kwam in Zijn Woord en de Zoon van Zijn liefde aan de poort van mijn hart neerlegde. Zo dicht bij. Waarom deed God dat? Omdat ik bekeerd moest worden! Ik snapte dat niet, omdat ik altijd vanuit mezelf bezig was om bekeerd te worden. Maar God was bezig om mij te bekeren. Hij legde Jezus aan de schoot van mijn hart. En toen zei Hij: Mijn zoon, geef Mij je hart.”
“Zo leg ik als ambassadeur van Christus nu aan jou, die met één been in de hel staat, Hem aan je hart, opdat je Hem zou omhelzen. Hier heb je Christus. En wie Hem met een waar geloof aan het hart drukt, hoeft niet meer bang te zijn voor de hel. Misschien moet je dat nog wel duizend keer horen, voordat je dit aanvaardt. Misschien vind je dit te bijzonder, ben je er niet op voorbereid en vind je geen kenmerken dat God in jou begonnen is. Nochthans legt God de Zoon van Zijn liefde in jouw verloren leven, opdat je de Heere Jezus zou kussen. Dan zul je behouden zijn. En Hij zal zeggen: Mijn kind, ik zal de angst der hel voor jou doorstaan, omdat jij niet hoeft te vrezen dat je straks daar komen zal. Er is maar één ding dat je verlossen kan van de angst der hel: Christus, Vaders liefste. Die heeft Hij naar de wereld gestuurd om mensen van de hel te verlossen. Jullie komt deze belofte toe, allemaal. Maar... het moet wel geloofd worden. Hem omhelzen... en dat zelfs doet de Heilige Geest voor je. Hoef je ook nog niet eens zelf te doen, want je deugt gewoon nergens voor.”
De dominee vervolgde: “Bij een vorige jongerenavond stond ik op het punt om het podium op te gaan, staat er opeens een jongen voor me met het syndroom van Down, een Mongooltje. Hij pakt me beet en zegt: dominee, ik ga naar de hel. Ik ben zo bang voor de hel. De tranen rolden over zijn wangen. Ik zeg tegen hem: Jij gaat niet naar de hel. Want wie in de Zoon gelooft, jongen, die gaat niet naar de hel. Voor jou is een Ander naar de hel gegaan. Toen ik dat zei, kwam er een glimlach op zijn gezicht. Hij stak zijn duimen omhoog en zei, dominee, is dat echt waar? Ik zei: Het is echt waar.”
En dan de toepassing van deze spreker: “Hadden jullie maar het vermogen van dit mongooltje, want misschien staat bij jou dat grote verstand wel in de weg. Dat jochie nam het zo maar aan! Zo moet je je in alle eenvoud laten vallen op Christus. En een ieder die door een waar geloof dit doet, is behouden. Dat zegt de Bijbel.”
Hij verlangt ernaar je genadig te zijn. God houdt van je, Hij gaf Zijn Zóón!
Waar komt dat vandaan he....Dat we bevestiging willen.
Je moet geloven dat Hij voor je gestorven is. Ja maar het moet je toch eerst gegeven worden. Je kan toch zelf niet geloven.
Straks ga je met een ingebeelde hemel naar de hel....
Dit zijn serieuze uitspraken en leringen. Hoe moeilijk is het om het "ware "geloof te verkrijgen?
Hierdoor zit ik ook in de knoop en brengt boosheid met zich mee.
